طلای رستم وار

«هنگامی که کیانوش برای مهار وزنه 213 کیلویی به روی تخته رفت همه استرس داشتیم. از من مربی گرفته تا خود کیانوش و همه حاضران در سالن. رفتار درونی خود ورزشکار از همه عوامل بیرونی مهم تر است. یعنی هر چقدر هم که مربی تلاش کند، اگر ورزشکار نتواند استرس را در درون خودش کنترل کند فایده ای ندارد که خوشبختانه کیانوش در این زمینه استادانه عمل کرد.»

این ها لحظات پراسترس بهمن زارع سرمربی تیم ملی وزنه برداری ایران قبل از حرکت سوم دو ضرب کیانوش رستمی در مسابقات جهانی آلماتی قزاقستان است. لحظاتی که همه از زارع تا خود کیانوش و همه کسانی که آن صحنه را می دیدند استرس داشتند. یکی دعا می کرد. یکی زیر لب به زبان کرمانشاهی می گفت: «شیر دالگت حلال.» دیگری توان صحبت کردن نداشت.

اما کیانوش کارش را بلد بود. نمی خواست خاطره بد اینچئون دوباره بعد از حدود 45 روز برایش تکرار شود. دوست نداشت از یک سوراخ، دو بار گزیده شود و نشد. رستمی، رستم وار وزنه 213 کیلوگرمی را  بالای سر برد و با یک تیرچند نشان را مورد هدف قرار داد.

اولین و تنها طلای ایران در این مسابقات را از آن خود کرد. هم کشورمان را  وارد جدول مدالی این دوره از مسابقات کرد. هم موفق شد رکورد شاهین نصیری نیا را در مجموع، پس از 15 سال بشکند و آقای 85 کیلوی ایران نام بگیرد و هم موفق شد خاطره بد اینچئون را به زیبایی از یاد ها ببرد.

و حالا صحبت های خود کیا بعد از قهرمانی جهان: «از اینکه بار دیگر مدال طلای جهان را به دست آوردم، خوشحالم.من در حرکت یکضرب نیز قادر به کسب نشان طلا بودم اما بدشانسی آوردم. در حرکت دوضرب نیز کمی با مشکل مواجه شدم اما خدا را شکر با مهار وزنه 213 کیلویی در حرکت سوم توانستم عنوان قهرمانی جهان را از آن خودم کنم.در حرکت دوضرب اگر در همان ابتدا وزنه را بالای سر برده بودم می‌توانستم رکورد جهان را نیز جابه‌جا کنم اما وزنه‌ها را خودم هم نمی‌دانم چرا نتوانستم بالای سر ببرم.به هر شکل از کسب این مدال خیلی خوشحالم.»

رستمی همچنین سومین وزنه بردار برتر این مسابقات هم لقب گرفت و به عنوان کاندیدای بهترین وزنه بردار سال جهان هم انتخاب شد.

البته این استرس ها فقط معطوف به جام جهانی نبود. پیش تر از آن. حدود 40 روز قبل. بازی های آسیایی اینچئون. جایی که همه از طلای کیانوش مطمئن بودند و اوضاع هم خیلی خوب پیش می رفت. ولی به یک باره اوضاع عوض شد. کیانوش وزنه 208 را بلند کرده بود و همه از طلایش مطمئن بودند. حتی خودش: «متأسفانه آن روز از لحاظ روحی و روانی ارضا شده بودم چرا که همه به من گفتند مدال طلا گرفتم و بابت آن تبریک هم گفتند بنابراین برای حرکات دوم و سوم با خنده بر روی تخته می‌رفتم چون مدال طلایم را گرفته بودم.»

اما وزنه های بعدی کیانوش افتاد و کادر فنی هم به او اطلاع نداده بود که وزنه بردار چینی یک حرکت دیگر دارد و در نهایت نماینده 20 ساله چین، ناممکن را ممکن کرد و با بلند کردن وزنه 218 کیلوگرمی طلای کیانوش را با نقره عوض کرد و برنز رسول تقیان هم به باد داد.

رستمی بعد از این اتفاق حال و روز خوبی نداشت و از آن به عنوان یکی از بدترین روزهای زندگی اش نام برد: «اتفاق بازی‌های آسیایی برای من قابل هضم نیست، من اگر می‌دانستم وزنه‌بردار چینی هنوز یک حرکت دیگر دارد، بیشتر از این وزنه می‌زدم و حتی امکان داشت به رکورد دنیا نیز حمله کنم، واقعا بازی‌های آسیایی یکی از بدترین اتفاقات زندگی‌ام بود زیرا اگر به من می‌گفتند یک وزنه‌بردار دیگر باقی‌مانده رنگ مدالم عوض نمی‌شد.»

اما مهم ترین اتفاق بازگشت فوق العاده این جوان 23 ساله بعد از ناکامی اینچئون بود. جایی که در جهان بازهم خوش درخشید و نشان داد در قواره جهان، جهانی وزنه می زند.

بهمن زارع حرف های جالبی درباره کیانوش زد که خواندنش خالی از لطف نیست: «من در این 14 سال با سه نسل از وزنه برداران ایرانی کار کرده ام اما به جرات می گویم وزنه برداری با خصوصیات کیانوش ندیدم که در فاصله کوتاهی از بازیهای آسیایی، بعد از همه آن فشارهای منفی بتواند در مسیر رفع نقاط ضعف خود حرکت کند و به هدفش برسد. کیانوش واقعا برای این مدال زحمت کشید و خوشحالی من به خاطر این است که او توانست به آنچه که استحقاقش را داشت برسد.»

دارنده مدال برنز المپیک بعد از مسابقات جهانی روزهای سختی را پشت سر گذاشت و حدود 4 ماه دست به میله نزد. اما به گفته خودش به عشق مردم و پرچم ایران به میادین بازگشت تا در جهانی آمریکا و المپیک ریو افتخار آفرینی کند. پهلوان وار. مثل زادگاهش.

امیدواریم در سال 94 بهترین اتفاقات برای کیانوش رستمی و وزنه برداری ایران اتفاق بیافتد.