باشگاه جوانی خبرگزاری برنا- در خانه تکانی نوروز بود که یکی از همان نوار کاست های قدیمی را پیدا کردم و یاد روزهای خوش کودکی برایم تازه شد. میخواستم بدانم دیگران با دیدنش چه حسی پیدا می کنند. برای همین نوار کاست را برداشتم و در میان مردم رفتم.
مردی حدودا پنجاه ساله با دیدن نوار کاست، آهی میکشد و میگوید: «یاد خاطرات نوجوانی و جوانی میافتم، ترانههای قدیمی، یاد جنگ و سرودهای آن دوران و سهمیه کاست تعاونیهای محلی و تلاش هایی که می کردم تا یکی هم به ما برسد.جالب است، برایم نوار کاستهای از یاد رفته امروز زمانی سهمیه بندی میشده است و برای داشتن یک دانهاش تلاشهای زیادی میکردند.»
اما ماجرا از نظر جوانان امروز دهه هفتادی رنگ و بوی دیگری دارد. نوار کاست آشنای روزهای انقلاب و جنگ برای دهه هفتادیهای کوچکتر چیزی بیشتر از یک اسباب بازی نبوده است. اما قدیمیهایی هم هستند که احساسشان در مورد نوار کاست برایم جالب توجه است. از راننده تاکسی که میگوید که حسی به نوار کاست منسوخ شده ندارد تا فروشنده لوازم الکترونیکی که فلش را به همه چیز ترجیح میدهد.
بهترین بخش این گشتزدن بین مردم برایم خاطرات دهه شصتیها از نوار کاست است که نه به تلخی قدیمیها است و نه به بیتفاوتی نسل جدید. دهه شصتیها می گویند که با نوار کاست زندگی کردند. اطلاعشان از کاست و انواع آن خیلی زیاد است. پسر جوانی که میگوید از سوم دبستان کاست جمع آوری می کرده است، اطلاعات جالبی دارد. از دِک میگوید.چیزی که اولین بار نوار کاست در آن خواند از اولین شرکت های تولید کننده نوار کاست تا تشبیه کاست به گرامافون که هر دو موج را ثبت می کند.
جواب زنان اما جالبتر است. هیچکدام نظری ندارند. در سکوت از کنار نوستالژی نوار کاست میگذرند و تنها نگاهشان را بدرقه یادگار روزهای خوش قدیم میکنند!
خاطرات گذشته را فراموش نکنیم
برخورد آدمها پس از دیدن نوار کاست، متفاوت است.برخی خوشحال میشوند، برخی ناراحت.گروهی عکسالعمل نشان میدهند و برای عدهای دیگر تماشای نوار کاست اهمیتی ندارد. دکتر کیهانیان، روانشناس در این باره به برنا میگوید:«ما خاطرات گذشته را نباید فراموش کنیم.خاطرات خوب گذشته باید نگه داشته شود. خاطراتی که به ما روحیه می دهد و تجربیاتی که به آینده کمک می کند.اما خاطرات تلخ باید یکسره فراموش شدند.»
او با اشاره به گفته ویلیام جیمز که یادآوری خاطرات تلخ گذشته حال تو را از بین می برد، ادامه میدهد:«افراد مسنی که با خاطرات گذشته زندگی می کنند، در واقع فقط تا چهل سالگی زندگی کردهاند و در هفتاد سالگی در گذشتهاند، چون بعد از چهل سالگی فقط خاطرات خود را مرور کردهاند.«
خاطرات گذشته مربوط به ضمیر ناآگاه ماست که به ما در تصمیم گیری کمک می کند پس باید در حل مشکلات از آن ها استفاده کرد. اما این بدان معنی نیست که با خاطرات گذشته اخت شدیم که سبب افسردگی می شود.
در رابطه با حفظ اشیای قدیمی می توان گفت چون این اشیا بخشی از خاطرات قدیمی است اگر یادآور شیرینی هاست باید حفظ شود و ... فراموش گردد. روان شناس امروز می گوید برای خلوت کردن ذهن و مغز باید هر 6 ماه یکبار همه چیز را بخشید و وابسته به اشیا نبود و چیزهای نو و مطابق روز را جایگزین کرد.