آرزو می کنم هر چیز در جای خود بنشیند

به گزارش خبرگزاری برنا، شهروند نوشت:  امروزه حال ها و شورها از میان رفته و بسیاری از ارزش ها و مفاهیم، ماهیت واقعی خود را از دست داده اند.

ما در زمانه ای زندگی می کنیم که با کامپیوتر کارهایی به نام هنر، به خورد مردمان می دهند و بر بدنه هنر ضربات پی درپی و جبران ناپذیری وارد می کنند.

دوستدار آنم که به دوران پرفروغی بازگردیم که دنیا مملو بود از شاهکار و شاهکار. کاش مردم و هنرمندان شان کارنامه ای متفاوت و دیگرگون در دست داشتند؛ آنچه شایستگی اش را دارند. معلوم نیست چرا گهگاه وضع جامعه ایران عجیب و پیچیده و دوست ناداشتنی می شود. جامعه ایران، انگار جامعه ای در خود گرفتار است. در جوامعی از این دست، معلومات پیشینی و پیش فرض ها حکمرانی می کنند.

اگر چیزی مخالف آن بشنوند یا ببینند، سکوت می کنند. اما وظیفه هنرمندی که می خواهد چیزی به وجود بیاورد که پیش از آن وجود نداشته و راهی نکوبیده در پیش بگیرد، این است که سختی این راه را درنظر داشته باشد و جامعه خودش را بشناسد. آرزو می کنم به گونه ای بستری مناسب برای خلق چنین آثاری فراهم شود تا دیگر شاهد وجود چنین فضایی نباشیم.

در کلیت ماجرا من نیز می دانم شرایط جامعه جهانی تغییر کرده و فناوری، جزیی جدا نشدنی از زندگی بشر است. با این وجود اما درگیری بین هنر و فناوری در ایران بیشتر جلوه گر شده است.

امیدوارم در سالی که آغاز کرده ایم همه ما ایرانیان به تخصص یکدیگر احترام بگذاریم چراکه در جامعه سالم، جامعه ای که رو به پیشرفت است هر چیز باید سر جای خودش قرار بگیرد. ما نیز باید برای داشتن چنین جامعه ای بکوشیم. کاش در ساخت عناصر شهری و تغییر ریخت معماری شهرهایمان کمی به گذشته نظر کنیم.

کاش دیگر از ساختمان های سربه فلک کشیده، عبوس و زشت خبری نباشد. یک خانه و بنای زیبا با معماری درست و اصولی دل آدمی را آرام می کند و می تواند تجلی دهنده زیبایی، آرامش و عشق باشد و روح هنر را شکوفا کند. اگر همه این عوامل در کنار مسائل ریشه ای چون اقتصاد و سیاست و... در کنار هم همنشینی درست و منطقی داشته باشند، مناسبات اجتماعی این جامعه تا اندازه زیادی رو به صلاح و فلاح خواهد داشت و همه ما می توانیم شاهد روزهای بهتری باشیم.