والا پیام دار محمد !
گفتی که یک دیار
هرگز به ظلم و جور
نمی ماند بر پا استوار !
آن گاه تمثیل وار
کشیدی عبای وحدت
بر سرپاکان روزگار!
درتنگ بر تبرک آن نازنین عبا،
دیرینه ! ای محمد !
جا هست بیش و کم ،
آزاده را
که تیغ کشیده ست بر ستم ؟
شعر: سیاوش کسرائی
نظر شما
تبلیغات متنی




