بزرگ مردان کوچک

وقتی ۸ دقیقه وقت تلف شده گرفته شد. همه ناخودآگاه به یاد بازی ایران و استرالیا افتادیم. جایی که شاگردان ویرا توانستند مقابل استرالیای پرمهره و مغرور قد علم کنند و راهی جام جهانی شوند. در جده. مقابل ده ها هزار نفری که می دانستیم از ما متنفرند. واین بارهم حماسه ای خلق شد. نه به بزرگی و عظمت ملبورن. اما با احترام و دوست داشتنی. جوانان کم ادعا و شایسته نفت با هدایت سرمربی جنتلمنشان توانستند حریف سر تا پا تجهیز شده خود را شکست دهند و به عنوان تنها نماینده ایران راهی مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا شوند.

امشب تمام ایران خوشحال شد. امشب غرور جریحه دار شده یک ملت التیام بخشیده شد. توسط کسانی که شاید انتظارش را نداشتیم. توسط کسانی که در کمال سکوت و آرامش و بدون هیچ هیاهو و حاشیه ای فوتبالشان را بازی کردند و مثل بعضی ها به دنبال مدل مو و ماشین آخرین مدل نبودند. آن ها بدون هوادار، بدون هیچ پشتوانه ای گل کاشتند و انتقام پرسپولیس را از عربستانی های نه چندان دوست داشتنی گرفتند. انتقامی که شاید تا مدت ها از یادمان نرود. انتقامی شیرین تر از عسل.

حالا باید برای این تیم دوست داشتنی بلند شد وبی درنگ دست زد. باید برای آن ها که با دست خالی بهترین نتیجه ممکن را گرفتند؛ کلاه از سر برداشت. برای تیمی که یک چهارم تیمهای بزرگ وطنی بسته شدند و نتایجی به مراتب بهتر و آبرومندانه تر کسب کردند؛ احترام خاصی قائل شد.

برای کسانی که شاید نام کوچکی داشتند اما با قلب های بزرگشان دل میلیون ها ایرانی را شاد کردند.