معضلات امروز خوابگاه های دانشجویی ، معضل فردای جامعه می شود

آرزو 19 ساله ، اهل اراک است که به تازگی دانشجوی دانشگاه شهید بهشتی تهران شده است از حس و حال خوابگاهی شدنش اینگونه به خبرنگار خبرگزاری برنا  گفت:« وقتی فهمیدم تهران دانشگاه قبول شدم خیلی حس خوبی داشتم، اما با تصور اینکه قرار است ساکن خوابگاه شوم  نگرانی  سراغم آمد ، ولی وقتی به تهران آمدم و خوابگاهی بودن را تجربه کردم ،نگرانی ام از بین رفت  ،آنچنان هم زندگی در خوابگاه سخت نیست ، شاید دوری از خانواده و دلتنگی سخت کننده باشد. »

مریم که 22 سال دارد و اهل  شیرازی است  زندگی در خوابگاه  را اینطور توصیف کرد :« خیلی حس بدی ست ، اینکه مجبور باشی با افرادی زندگی کنی که از استان های مختلفی هستند ، با فرهنگ های متفاوت برای من سخت است .بعضی وقت ها واقعا کلافه کننده میشود ، یکی مرتب و وسواسی است ، دیگری بی نظم ، ...وقتی با هم درگیر می شوند در دل فقط یک آرزو دارم و آن اینکه «کاش الان خانه خودمان بودم ، در شهر خودمان ، کنار خانواده ام »

محمد 21 ساله که  لرستان را به عزم درس خواندن در تهران رها کرده سختی های خوابگاهی شدن برای پسران را اینطور می گوید :« برای بعضی از ما پسرها  شاید خوابگاهی بودن سخت تراز دختران باشد ،چون هزینه ی زندگی در شهری مثل تهران زیاد است ،  برخی از ما مجبور هستیم ساعت های بیکاریمان را برای تامین مخارج زندگی،کار کنیم که در پاره ایی موارد با ساعات کلاس های درسمان تداخل دارد، این شرایط باعث می شود نه بفهمیم  چگونه درس خواندیم نه متوجه شویم چگونه کار میکنیم »

حرف های همه شان همین رنگ و بو را داشت ، فرقی نمیکرد چه رشته و چه دانشگاهی درس بخوانند از خوابگاهی شدن که می گفتند ناخودآگاه چهره شان در هم میرفت و غمی در چشمانشان مینشست .

در این خصوص به سراغ  دکتر جعفر بای محقق و پژوهشگر اجتماعی و تحلیلگر مسائل جوانان رفتیم تا از  ابعاد مثبت و منفی  زندگی در خوابگاه های دانشجویان  برایمان بگوید که چنین گفت :

یکی از دوره های زندگی برخی از دانش آموختگان دانشگاهی زندگی در خوابگاه است. این شکل از زندگی با فراز و نشیب های فراوانی همراه است و خاطرات تلخ وشیرین زیادی را در زندگی افراد رقم میزند  . زندگی در خوابگاه محاسن و معایب فراوانی دارد .

دور شدن از والدین ، تجربه ی مرحله ی جدیدی از زندگی ، کسب استقلال که نشانه ی رشد و کمال انسان است ، همه و همه از اتفاقاتی است که دراین دوره اتفاق می افتد.

وی با بیان اینکه تحمل سختی ها و کاستی ها دور از نظارت های مستقیم پدر ومادر و زندگی با دوستان می تواند هم زمینه ی رشد را فراهم کند و هم سبب انحراف و مشکل در زندگی شود ادامه داد :«زندگی در خوابگاه تمرینی است برای دوره های آینده که فرد آموزش میبیند تا با استقلال کامل روی پای خود بیاستد و بتواند شرایط مناسب و مطلوبی را برای زندگی موفقیت آمیز رقم زند .»

وی در خصوص نبود نظارت مستقیم والدین بر دانشجوهای خوابگاهی افزود:« زندگی در خوابگاه به دور از نظارت مستقیم والدین می تواند برای گروهی حسن و برای بخشی دیگر قبح به همراه داشته باشد . برخی از فقدان نظارت مستقیم پدر و مادر سو استفاده می کنند و دست به اعمالی می زنند که در شان دانشجو نیست ، بعضی دیگر از این فرصت طلایی برای خودسازی بهره می برند . »

جعفر بای ،پیرامون مهم ترین تجربه ی زندگی در خوابگاه گفت :« زندگی در خوابگاه بستر رشد و ارتقای فرد را فراهم می کند ،دانشجوی جوان در چنین دوره ایی ذهن و اندیشه های خویش را به سوی کمال برنامه ریزی می کند . در فضای مستقل خویش دخل و خرجش را مدیریت کرده و می آموزد که چگونه باید در عرصه ی اقتصاد زندگی مناسبی را برای آینده خویش ایجاد کند .

زندگی خوابگاهی می تواند سکوی موفقیت های آینده را برای فرد به همراه داشته باشد اما در عین حال که برای بعضی فرصتی طلایی است ، برای برخی نیز زمینه ی انحراف ، سقوط و تنزل را باعث می شود، این انحراف می تواند جبران ناپذیر باشد . چیزی که اهمیت دارد حساسیت فوق العاده ی این مقطع از زندگی است . عقل سلیم حکم می کند که باید از این فرصت بهره جست ولی با توجه به مسائلی که از این مکان ها به گوش می رسد نشانگر این مسئله است که وقتی نظارت والدین بر زندگی جوان حذف می شود اتفاقات خوشایندی رخ نمی دهد و ایجاب می کند که مدیران و مسئولان نظارت بیشتری بر اعمال و رفتار دانشجویان داشته باشند و اجازه ی ورود انحراف در زندگی آنان را ندهند »

وی با تاکید براینکه   دوران زندگی در خوابگاه را می توان  دوران مبارزه با مشکلات زندگی دانست چنین گفت :« این دوره می تواند ، دوره ی حرفه آموزی برای کسب موقعیت های اجتماعی مناسب در اینده باشد ،همچنین دوری از پدر و مادر می تواند سبب شود احترام بیشتری برای انان قائل شویم . دوره ی زندگی در خوابگاه به فرد شیوه ی مبارزه و دست و پنجه نرم کردن با مشکلات را یاد می دهد ، به فرد می آموزد چگونه با کمی و کاستی ها بسازد و با حداقل ها زندگی مناسب را برای خود رقم بزند »

جعفر بای پیرامون نیروی جوانی و لزوم مدیریت مناسب این دوره از زندگی جوانان ادامه داد :« جوانان سرمایه های ملی کشور هستند اگر زندگی خوابگاهی بستر رشد و ارتقا و بالقوه کردن استعدادهای بالفعل باشد سبب شکوفا کردن استعداد جوانان می شود ، می تواند توسعه ی پایدار را برای کشور به ارمغان آورد اگر زندگی در خوابگاه به درستی مدیریت شود و برای جوانان اطلاع رسانی و آگاهی بخشی فراهم شود ، ما شاهد نسلی قدرتمند برای اینده جامعه خواهیم بود و در صورت کوتاهی کردن و مدیریت نادرست قطعا این ثروت ملی به یغما خواهد رفت و شتاب رشد و توسعه ی کشور نیز کند می شود . مسئولان جامعه باید از ثروت های ملی خویش استفاده بهینه ی کنند و چه ثروت ملی بالاتر از جوانان . انحراف و اعتیاد جوان چنانچه به علت سهل انگاری در خوابگاه های دانشجویی باشد ثروت ملی جامعه ما به نابودی کشانده می شود ، جوان موتور محرکه  ی هر جامعه است چانچه با سو مدیریت جوانان در خوابگاه این موتور محرکه به انحراف کشیده شود در واقع جامعه منحرف می شود و مسیر حرکت تاریخ عوض می شود پس معضلات امروز خوابگاه های دانشجویی ، معزل فردای جامعه می شودو نباید نسبت به آن بی توجه بود »