درویشی: اگر جشنواره آینه دار نبود، آخرین نفس موسیقی نواحی هم خاموش می‌شد

به گزارش خبرگزاری برنا، در ابتدای این مراسم محمد رضا درویشی دبیر علمی این جشنواره در ابتدای مراسم پشت تریبون قرار گرفت و در سخنانی گفت: امروز این فستیوال دومین فصل خود را می‌گذراند. ابتدا قرار بود که جشنواره هر دو سال یک بار برگزار شود اما با خلف وعده ما چهار ماه زودتر شروع به برگزاری کردیم.

محمدرضا درویشی ادامه داد: اولین «آینه‌دار» مهرماه 92 برگزار شد و امسال به جای مهر 94 در خردادماه آن را برگزار کردیم. در دوره‌ی اول 30 هنرمند از مناطق جنوب شرقی ایران حضور داشتند اما در این دوره بیش از 100 هنرمند از 3 استان هرمزگان، بوشهر و خوزستان در جشنواره شرکت‌ کرده‌اند.

وی افزود: این جشنواره کاملا خصوصی است و یک ریال بودجه از دولت نمی‌گیرد؛ بلکه با سرمایه‌ی شخصی احسان رسول‌اف برگزار می‌شود. لازم است که بگویم، سرمایه‌گذاری معمولا به وقتی اطلاق می‌شود که سودی هم در پی آن وجود داشته باشد اما این یک سرمایه‌گذاری یک طرفه است. در واقع یک پولی می‌رود و هیچ عایدی ندارد.

این پژوهشگر موسیقی نواحی  گفت: علی مغازه‌ای هم به عنوان دبیر هنری زحمت زیادی برای جشنواره کشیده است. من امیدوارم برنامه های تدارک دیده شده مورد قبول جامعه‌ی موسیقی باشد.

محمدرضا درویشی در ادامه با انتقاد از وضعیت موجود موسیقی نواحی اظهار داشت: ‌ واقعیت این است که مسئولین وزارت ارشاد دیگر قید موسیقی نواحی را زده‌اند و در جشنواره‌ی فجر هم برای خالی نبودن عریضه یکی‌، دو اجرا می‌گذارند. البته سال‌های اخیر که همین یکی دو اجرا هم نبود.

دبیر علمی جشنواره در بخش پایانی سخنانش بیان داشت: اگر چنین جشنواره‌ای

برگزار نمی‌شد‌، آخرین نفس هم خاموش می‌شد و موسیقی نواحی از بین می رفت.موسیقی نواحی دچار افول است که البته علت‌های مختلفی هم دارد و نمی‌شود فقط دولت را محکوم کرد و بگوییم اگر دولت حمایت می‌کرد چنین و چنان می‌شد.این فقط یک دلیل است‌ که می‌توانست جلوی این افول را بگیرد.

در ادامه مراسم افتتاحیه دومین فستیوال موسیقی نواحی وآیینی آینه‌دار گروه موسیقی خالو قنبر راستگو به روی صحنه آمدند و به اجرای بخشی از موسیقی هرمزگان پرداختند.

بعد از این اجرا علی مغازه ای دبیر هنری فستیوال پشت تریبون قرار گرفت و در سخنانی گفت: این موسیقی‌ها از آنجا که به صورت بداهه شکل می‌گیرند زمان مشخصی برای اجرا ندارند با این حال ما سعی کردیم چیزی از اجراها کم نشود و برنامه‌ را به سخنرانی محدود نکنیم.

وی ضمن قدردانی از حمایت‌ها احسان رسول‌اف که بدون چشم‌داشت مالی انجام گرفته است اظهار کرد: ما معتقدیم موسیقی که قرار است در این فستیوال شاهد اجرایش باشیم با حضور بازماندگان موسیقی نواحی همراه است که این روزها کمرنگ و یا خشکیده شده است.

او با بیان اینکه به سختی توانسته است برخی از این هنرمندان را به جشنواره دعوت کند افزود: در میان این گروه‌ها هنرمندانی هستند که درگیر مشکلات معیشتی هستند. هنرمندانی داریم که در شهرشان با شغل شریف رفتگری و یا آبدارچی‌بودن زندگی می‌گذارنند. وقتی از دوستی راجع به رفتگری‌اش پرسیدم او گفت: روزی چهار ساعت استراحت دارم و وقتی از او برای حضور در جشنواره دعوت کردم او به من گفت اگر بیایم ممکن است شغلم را از دست بدهم.

مغازه‌ای اظهار کرد: من با ماهیگیرانی صحبت کردم که به جشنواره بیایند اما گفتند اگر دریا نرویم‌، روزی هم نخواهیم داشت. موسیقی این هنرمندان اگر امروز در حال خاموشی هم نباشد در حال دگرگونی است. ما در هرمزگان متوجه شدیم گروه‌های زار وجود دارند که گروه‌های نمایشی هستند و این کار اصلا در تخصصشان نیست.

دبیر هنری جشنواره در ادامه یادآور شد: اگر افرادی مثل فوزیه مجد و یا محمدرضا درویشی تلاشی در ثبت و ضبط نمونه‌های دقیق این موسیقی‌ها نمی‌کردند معلوم نبود دقیقا چه اتفاقی می‌ افتد. ما سال گذشته چهار استاد برجسته خراسان و بلوچستان را از دست دادیم که به قول حسین علیزاده با رفتن هر یک از آنها بخشی از موسیقی به زیر خاک می‌رود.

مغازه‌ای در بخش پایان سخنانش تاکید کرد: ما سعی کردیم درختی بکاریم تا این هنرمندان از ثمره و میوه این درخت بهره ببرند و امیدوارم حتی اگر زمانی هر کدام از ما نباشیم این جشنواره ادامه داشته باشد تا کسانی که آینه‌دار تاریخ و تمدن هستند نفسشان توسط ما درک شود.

در بخش دیگری از این مراسم یک گروه بوشهری به اجرای شروه خوانی پرداختند. در سانس دوم اولین روز فستیوال نیز مراسم سنج و دمام بوشهر برگزار شد که موسیقی‌اش مخاطبان در سالن را جذب کرد.

اجرای شروه خوانی بوشهر به سه شیوه نیز بخش دیگری از این مراسم بود.همچنین نی انبان با اجرای حاجیونی بیت عروسی و بیت عزا ،‌ چاوشی نیمه ‌،اجرای خیام خوانی‌ برنامه‌های سانس دوم فستیوال بودند.

آخرین سانس جشنواره یعنی ساعت 21 به اجرای موسیقی خوزستان اختصاص پیدا کرد که مراسم زار اروند کنار ‌، شوشتری دزفولی‌ و ... را دربر می‌گرفت.