«انتخابات حق مجتهدین» توطئه ای برای مایوس کردن جوانان

نکته بسیار قابل توجه این که حضرت امام در ابتدای انقلاب از این موضوع و جریان احساس خطر کرده و اعلام هشدار نمودند. ایشان در اسفند 1362 در جمع مدیران و کارکنان صدا و سیما در خصوص جمهوریت نظام که نماد آن انتخابات است، اینگونه می فرماید:

«انتخابات در انحصار هیچ کس نیست، نه در انحصار روحانیون است، نه در انحصار احزاب است و نه در انحصار گروه هاست. انتخابات مال همه مردم است. سرنوشت مردم دست خودشان است و انتخابات برای تأثیر سرنوشت ملت است. از قراری که من شنیده‏ام در دانشگاه بعضی از اشخاص رفته‏اند گفته‏اند که دخالت در انتخابات، دخالت در سیاست است و این حق مجتهدین است. تا حالا می‏گفتند که مجتهدین در سیاست نباید دخالت بکنند، این منافی با حق مجتهدین است، آنجا شکست خورده‏اند حالا عکسش را دارند می‏گویند. اینکه می‏گویند انتخابات از امور سیاسی است و امور سیاسی هم حق مجتهدین است هر دویش غلط است. انتخابات سرنوشت یک ملت را تعیین می‏کند. این طور نیست که انتخابات را چند تا مجتهد عمل کنند. این چه معنی دارد که مثلًا دویست تا مجتهد در قم و صد تا مجتهد در جاهای دیگر داشته باشیم و این ها همه بیایند انتخاب کنند، دیگر مردم بروند کنار؟!

این یک توطئه ‏ای است که می‏خواهند همان طوری که در صدها سال توطئه‏شان این بود که باید روحانیون و مذهب از سیاست جدا باشد و ما ضررهای زیادی از این بردیم، حالا دیدند آن شکست خورد، یک نقشه دیگر کشیدند، و آن این است که انتخابات حق مجتهدین است، انتخابات یا دخالت در سیاست حق مجتهدین است. این یک توطئه‏ای است برای اینکه شما جوان ها را مأیوس کنند. دانشگاهیان این را بدانند همان طوری که یک مجتهد در سرنوشت خودش باید دخالت کند، یک دانشجوی جوان هم باید در سرنوشت خودش دخالت کند.»

 

 

بنابراین در مقابل این جریان خطرناک، رسالت ما برای پاسداشت میراث عظیم و بی‌‌‌نظیر امام خمینی (ره) از تحدیدهایی که از جانب التقاط تجدد و تحجر، هویت حقیقی آن را تهدید می‌‌‌کند، سنگین تر می شود. در واقع در چنین نقطه ای «بسط جمهوری اسلامی» در مقابل «گذار از جمهوریت» باید قرار بگیرد.

 درست است که دستاوردهایمان در مردم‌‌سالاری دینی که ذیل آزادی‌‌خواهی ما تعریف می‌شود، در سطح بسیار مطلوبی قرار دارد، اما این به معنای پله‌ی آخر و عدم تلاش برای نیل به سطوح بالاتر نیست. نگاه رهبری معظم انقلاب نیز از ابتدا در ارتباط با بُعد مردمی نظام جمهوری اسلامی، بر گسترش روزافزون آن بوده است. ایشان در پیام مهم خودشان در اولین سالگرد امام خمینی (ره)، که در واقع منشور دوران جدید انقلاب است، به بازخوانی ارکان معارف انقلاب و خط امام (ره) پرداخته و بر این دیدگاه تأکید کرده‌اند: «تکیه بر مردم و حاکمیت اراده و خواست و تشخیص آنان، رکن مهم دیگری است که روزبه‌روز باید تحکیم و تقویت شود... مسئولان کشور باید مانند همیشه، پاس حضور مردمی و تأثیر تعیین‏کننده‏ی آن در استقلال کشور را بدارند و به‏ طور روزافزون، مردم را به حضور و فعالیت در صحنه‏های سیاسی و اقتصادی، فرهنگی و دفاعی و امنیتی تشویق نمایند».

 

 

بنابراین جمهوری اسلامی به‌ مثابه‌ی یک ایده و امر اجتماعی، به معنای یک جنبش گسترده‌‌‌ی معرفتی و اجتماعی برای زمینه‌‌‌سازی مردمی‌تر شدن نظام است. به معنای فهم این نکته است که مردم تنها راه تداوم انقلاب‌‌‌اند؛ همچنان‌که تنها زمینه‌‌‌های پیروزی آن بودند. به معنای فهم این مهم است که تنها حامی و تنها راه حیات اجتماعی اسلام ناب، «مردم» هستند. جمهوری اسلامی فراتر از امر سیاسی و در سطح اجتماعی، یعنی فهم اینکه «هر جایی که مسئولین کشور توانایی‌های مردم را شناختند و به کار گرفتند، ما موفق شدیم. هر جایی که ناکامی هست، به خاطر این است که ما نتوانستیم حضور مردم را در آن عرصه تأمین کنیم.»

در نهایت باید اذعان داشت که برای حفظ و تداوم انقلاب چاره ای نداریم جز اینکه ذات و علل به وجود آورنده انقلاب یعنی نیاز به «آزادی»، «مردم سالاری» و «دین مداری» را زنده، با طراوت و شاداب نگه داریم و در جهت تحقق تام و تمام آن ها حرکت کنیم.