در نشست نقد و بررسی فیلم مستند «گزارش یک بازپرس» عنوان شد:

محسن خان جهانی: تماشاگر طاقت دیدن بسیاری از صحنه‌های خشونت‌آمیز را ندارد

|
۱۳۹۴/۰۴/۱۰
|
۱۲:۰۷:۵۸
| کد خبر: ۲۹۶۳۵۶
محسن خان جهانی: تماشاگر طاقت دیدن بسیاری از صحنه‌های خشونت‌آمیز را ندارد
فیلم مستند «گزارش یک بازپرس» در خانه هنرمندان ایران به نمایش در آمد.

به گزارش خبرگزاری برنا، در ادامه سلسله برنامههای انجمن تهیهکنندگان سینمای مستند، سهشنبه 9 تیر فیلم مستند «گزارش یک بازپرس» ساخته محسن خانجهانی در تالار استاد شهناز خانه هنرمندان ایران به روی پرده رفت و در ادامه نشست نقد و بررسی فیلم با حضور محسن خانجهانی و پدرام اکبری برگزار شد.

در ابتدای این نشست پدرام اکبری با بیان اینکه آنچه در فیلم دیدیم بخشی از واقعیات امروز جامعه است، ادامه داد: در پرداختن به چنین موضوعی، دو چیز از اهمیت زیادی برخوردار است؛ نخست چرایی بروز چنین پدیده‌هایی و افزایش آمار درگیری و قتل و خودکشی. دوم اینکه از لحظه وقوع این حوادث و اعلام آن به مراجع انتظامی چه روندی طی می‌شود تا کار به سرانجام برسد، که این فیلم در واقع به بخش دوم پرداخته است. بخش محوری «گزارش یک بازپرس» بررسی گذران زندگی و همین‌طور وظایف اداری و قضایی بازپرس محمد شهریاری است.

در ادامه محسن خان‌جهانی با اشاره به اینکه فیلم به سفارش قوه قضائیه ساخته شده است، گفت: این فیلم جزو فیلم‌هایی است که سال‌ها آرزوی ساخت آن را داشتم اما چون امکان ساخت فیلم در قوه قضائیه وجود نداشت، از انجام آن باز مانده بودم. پس از گشایش مرکز رسانه قوه قضائیه، بلافاصله برای این کار اقدام کردم و این اولین تولید مرکز رسانه قوه قضائیه محسوب می‌شود. مدت زمان فیلمبرداری این اثر دو ماه و در فاصله اواخر خرداد تا اواخر مرداد سال گذشته بود. اگرچه مرکز رسانه قوه قضائیه این اثر را بهترین فیلم ساخته شده در این مدت می‌داند، اما فکر می‌کنم حدود 15 دقیقه از این فیلم اضافه است و حذف آن می‌تواند کیفیت اثر را بالا ببرد. به هر حال چون کار به سفارش قوه قضائیه ساخته شده است، ملاحظات آنها نیز باید در نظر گرفته می‌شد.

وی ادامه داد: بازپرس شهریاری را تعداد زیادی از مردم از طریق پاورقی‌هایی که در مجله خانواده می‌نویسد، می‌شناسند. تا پیش از این گمان من بر این بود که این شخص بازجو است که قاتل را پیدا می‌کند اما بعدها به تفاوت کار بین بازجو و بازپرس پی بردم. شخصیت شهریاری بسیار آرام است و هیچ کاری به خشونت ندارد، حتی ندیده‌ام در حین انجام کار صدایش را بالا ببرد. آرامش او آنجا مثال‌زدنی است که در یک لحظه در مورد امورات عادی زندگی مشغول گفتگو با خانواده است و لحظه‌ای بعد در مورد بدنی قطعه‌قطعه شده با مسئولان انتظامی صحبت می‌کند. مدیریت او در انجام امور مربوط به صحنه‌های قتل و جنایت نیز بسیار خوب است و به کسی اجازه دخالت فراتر از حدود قانونی نمی‌دهد. از میان قتل‌های اتفاق افتاده که شاهد آن‌ها بوده‌ام، بخش بزرگی به قتل‌های ناموسی و روابط عشقی مربوط می‌شد. صحنه‌های خشونت‌آمیز زیادی را دیده‌ام که احتمالا بسیاری از تماشاگران طاقت دیدن آن‌ها بر پرده سینما را نخواهند داشت. همین فیلم که در جشنواره سینما حقیقت پخش شد، اگرچه با استقبال زیاد تماشاگران روبرو شد اما بدحالی بسیاری از آنها را نیز به دنبال داشت. 

نظر شما