اوقات فراغت و پیشگیری از وقوع جرم

 گروه جوان و جامعه خبرگزاری برنا، اوقات فراغت تجربه‌ای است که فرد هنگام رهایی از الزامات کار روزانه براساس تمایلات و رهیافت‌های شخصی و تمایل داوطلبانه، متناسب با نیاز و ذوق خود انتخاب می‌کند تا جسم، فکر و شخصیت او رشد و پرورش یابد.

 شیوه نگرش و گذران اوقات فراغت افراد هر جامعه، تا حد زیادی، نشان دهنده ی سبک زندگی آن گروه و یا در واقع انعکاس فرهنگی آن جامعه است زیرا از منظر روانشناسی اجتماعی برنامه‌های هر فرد و گروهی در گذران اوقات فراغت، متفاوت می باشد، بنابراین هرکسی برای اوقات فراغتش به برنامه‌ای نیاز دارد که به سلیقه، نیازهای روانی، سن و توانایی مالی فرد بستگی دارد.

وضعیت اقتصادی افراد و طبقه اجتماعی آنها از متغیرهایی هستند که در انتخاب تفریح افراد تاثیر دارند بطور کلی هر چه وضعیت اقتصادی افراد جامعه مناسب‌تر باشد، آزادی فرد در انتخاب تفریح و ابزار آن براساس خواسته‌هایش، بیشتر است و در غیر این صورت، براساس ضرورت دست به انتخاب خواهد زد.

اوقات فراغت به عنوان زیر مجموعه ای از زمان، اهمیت و ارزش بالایی دارد و موضوع مشترکی است بین تمامی اقشار جامعه، اعم از زن ، مرد، پیر و جوان و با مشغله های بسیاری که در زندگی دارند. در این میان ، اوقات فراغت جوانان از اهمیت خاص و درخور توجهی برخوردار است. زیرا جوانان به عنوان بخش عظیمی از پویاترین گروه های اجتماعی محسوب می شوند که از یک سو وجودی سرشار از توان، انرژی و امید دارند که اگر به آنان پاسخی مناسب داده شود، دنیای آن ها به دنیای خوبی ها، شادی ها، بالندگی ها، خلاقیت ها و نوآوری ها مبدل می شود و رشد و اعتلای شخصیت و شکوفایی استعدادهای آن ها را در پی خواهد داشت.

عدم شناخت و توانایی جوانان در گذران اوقات فراغت نتیجه ی عدم برنامه ریزی نهادهای فرهنگی و خانواده هست و گر جهت هدایت و بهره برداری از این اوقات و انرژی جوانی، برنامه ریزی بهینه ای صورت نپذیرد، این گروه از جوانان بطور ناخواسته ای به سوی گروه های ضد اجتماعی گرایش پیدا می کنند.

به عبارتی بی توجهی، بی تفاوتی و عدم احساس مسئولیت نسبت به نیازهای فراغتی جوانان موجب می شود که جوانان تصور کنند درک نمی شوند و جامعه نسبت به آنان بیگانه است، که این سوء نگرش  با بدبینی و احساس تنهایی در جوان توام می شود که بستر بسیاری از موارد شدید بزه کاری و یا مصرف مواد مخدر در میان نوجوانان و جوانان است

 پرکردن اوقات فراغت درمراکز پرجمعیت فقیرنشین، حاشیه نشین و به طور کلی محلات جرم خیز از اهمیت بیشتری برخوردار است . علت این امر آن است که به دلیل تراکم جمعیت در خانواده، محدود بودن فضای خانه و فرهنگ حاکم بر این مکانها، جوانان ترجیح می دهند اوقات فراغت خود را با پرسه زنی در خیابان بگذرانند  که در این شرایط، نظارت خانوادگی بسیار کم رنگ می شود و فرد در معرض انواع آسیبهای اجتماعی قرار می گیرد. لذا ترغیب نمودن جوانان به ورزش باعث نشاط و شادابی آنان گشته و افسردگی را کاهش و یا از بروز آن جلوگیری می کند در واقع تحرک فیزیکی کسالت و تنبلی را از انسان زدوده و فرد را از وابستگی به مواد افیونی و مسکن ها می رهاند. 

بارزترین خصوصیت جوان، احساس استقلال طلبی،تشخص و خونمایی است که شناخت مبهم و نادرست  این خلقیات و از سوی دیگر، فقدان امکانات تفریحى مناسب، بستر انحراف و کج روى را در میان این قشر آسیب پذیر فراهم می کندچرا که این گروه اجتماعی در نبود سازو کاری که بتواند توانایی هایش را به نمایش بگذارد به گروه های بزه کار متمایل می شوند و با تقلید، همسازی و الگو گیری از رفتار منحرفین، متمایز بودن و شایستگی شان را در انجام اعمال خلافکارانه به اثبات می رسانند در واقع الگوی فکری و هیجانی جوان که در مسیر درست هدایت نشده بعنوان بستری است که جوانان را به سوی بزه کاری سوق می دهد و این گروه از جوانان، طعمه مناسبی  برای عاملان پخش مواد مخدر هستند.

 بنابراین به این نتیجه الزام آور می رسیم  که  بایستی با تربیتى صحیح ، جوانان را از ضررهاى انواع تفریحات ناسالم آگاهى داده و با تفریحات سالم و مثبت آشنا کنیم و زمینه تفریحات سالم را بیش از پیش فراهم سازیم .در واقع تاسیس و گسترش بیش از پیش فضاهای ورزشی، فرهنگی، مفرح را می توان به عنوان یک راهکار ساختاری عمده در پیشگیری از اعتیاد جوانان تلقی کرد.