گویا مهمانمان می داند ما را فریادرسی نیست..

خبرگزاری برنا ایلام؛ ما مردم ایلام مهمان نوازیم  و چقدر زود دل مهمان ها برایمان تنگ میشود، مهمانانی با وفا که هر از گاهی به ما سر می زنند. تقریبا جا خوش کرده  و کم کم دارد نفس مان را هم می گیرند . گویا مهمانمان می دانند ما را فریادرسی نیست ؛پس چنگ بر گلوی مان می فشارند تا بلکه مهمان خود میزبان شود و لنگر اندارد .

دیر گاهی است  که مردم  ایلام، خوزستان و چند استان دیگر مهمان ناخوانده ای دارند  و عجب مهمان وفاداری است که هر از چند  وقتی  دلش برای ما تنگ میشود و صله ی رحم را بجای می آورد و سراغ تک تک مردم  پیر و جوان و زن و مرد می آید که به انها یادآوری کند که می تواند صاحب خانه شود.

این مهمان که از کشورهای عربی وارد ایران می شود به نوعی یادگاری دوران پس از جنگ تحمیلی عراق علیه ایران  است . چرا در سالهای قبل از دهه هفتاد اثری از این پدیده نبود و کم کم ظاهر شد. گویا ما مرز نشینان باید همیشه درگیر با پدیده های خطرناک باشیم و هیچگاه  آسوده نباشیم. فقر و محرومیت، جنگ و مین، مواد ناریه و اکنون گرد و غبار آسایش را از ما سلب کرده اند.

 پس از پایان جنگ تحمیلی گرد و غبار کم کم در فضای استان مشاهده شد و به تدریج بر سیطره ی خود افزود به نحوی که امروزه کل فضای استان را تحت پوشش گسترده و دایمی خود قرار می دهد و کمتر  روزهایی در سال ما هوای پاک تنفس میکنیم  ما که روزگاری در عروس زاگرس ؛ در کوهستان های خوش آب و هوا و پر از درختان بلوط و بنه و... نفس میکشیدیم

این استان همچون دوره جنگ تحمیلی و این بار از گرد و خاک آسیب  می بیند  گویا سرنوشت این استان با محرومیت و حوادث ناگوار پیوند خورده است . دوران جنگ با عراق هم تمام موشک ها و بمب ها و تمرینات نظامی خلبانان تازه کار  عراقی  برای ایلام ومردم بی دفاع آن بود و ایلامیان هشت سال با انواع حوادث و بلایای ناشی از جنگ درگیر بودند  و امروز این مهمان عزیز دلتنگ ماست .

حل این معضل از دست مسولین استانی هم خارج است و نیاز به اراده ای جدی در سطح کلان مدیریتی کشور و رایزنی با مقامات کشورهای همسایه دارد اختصاص بودجه ی مناسب و کلان در سطح ملی  و رایزنی با کشورهایی که مبدا شروع این پدیده خاص هستند  میتواند به حل مشکل کمک کند .

ولی متاسفانه اراده ای برای حل این مشکل در  سطح کلان مشاهده  نمی شود وبه قول عامه مردم چون گرد و خاک به پایتخت نشینان نمی رسد ؛پس هیچ امیدی به بهبود اوضاع نیست.

پوشش گسترده خبری و تصویری این پدیده ؛ تهیه گزارش از این فاجعه عظیم  ؛ تعطیل کردن ادارات استان و تعطیلی همه ی فعالیت ها و انعکاس آن در مرکز کشور ؛ بستن نمادین ماسک توسط همه مردم و پوشش تصویری آن ؛تجمع با بستن ماسک در درب محلس شورای اسلامی توسط هزار نفر از مردم استان و دهها اقدام دیگر میتواند این پدیده را به فاجعه ای در سطح کلان تبدیل کرده و توجه مرکز نشینان را به این قسمت از کشور جلب کند.  شاید این گردو خاک  از طریق این اقدامات راهی به پایتخت پیدا کرد تا مسوولین کشوری  دمی از آن تنفس کنند تا بدانند ایلامی و خوزستانی و .... چه چیزی استشمام می کنند و چه آینده ی نا امید کننده ای در انتظار این مردم است...

 این پدیده ی وحشتناک نتایج  دهشت باری در پی دارد  که ذکر  مواردی از آن خالی از لطف نیست :

*  ایحاد مشکلات حاد تنفسی و ریوی برای همه مردم و بخصوص بیماران و اطفال

* ایحاد بیماری های متفاوت در بین عامه مردم .

* از بین رفتن  و ضعیف شدن گونه های مختلف گیاهی و جانوری به علت گرد وخاک.

* کاهش میزان باروری انواع محصولات کشاورزی .

* خشک شدن درختان مختلف در کوهها و دشت ها  و باغ ها و بخصوص درختان زیبای بلوط.

* انتقال و شیوع بیماری های مختلف از کشورهای دیگر به این منطقه.

* افزایش مهاجرت  از استان و فرار مردم به مرکز کشور و استان  های دورتر.

* شیوع روحیه نا امیدی و غم و غصه و افسردگی و انواع اختلالات دیگر بر عامه مردم بخاطر دایمی بودن و تسلط گرد و خاک بر این منطقه .

*از بین رفتن سرسبزی و شادی و طراوت در منطقه  و حاکم شدن کسالت و خشکسالی بر منطقه.

باور کنیم و بر این باور پای فشاریم که تنفس هوای سالم حق ما و فرزندان ماست....

مجتبی شیرخانی، فعال سیاسی