گیلان سالمندترین و سیستان و بلوچستان جوان‌ترین استان کشور/ تدوین سند ملی منزلت سالمندان

 به گزارش گروه جوان و جامعه خبرگزاری برنا، پریسا طاهری در نشست خبری که به مناسبت سالروز جهانی سالمند در محل وزارت بهداشت برگزار شد، گفت: بحث سالمندی موضوع جدیدی نیست ولی تغییرات جهانی ایجاد شده، بحث سالمندی را با چالش روبرو کرده است.

وی با اشاره به آمارهای اعلام شده از سوی سازمان بهداشت جهانی گفت: در سال 2015، 900 میلیون سالمند در جهان زندگی می‌کنند که طبق پیش‌بینی‌ها این آمار تا سال 2050 به 2 میلیارد نفر خواهد رسید.

رئیس اداره سالمندان وزارت بهداشت گفت: تغییرات سال‌های 2000 تا 2050 نشان از دو برابر شدن آمار سالمندان دارد. در حال حاضر تعداد سالمند از کودکان زیر 4 سال پیشی گرفته و پیش‌بینی می‌شود که تا سال 2050  تعداد سالمندان از افراد زیر 14 سال نیز پیشی خواهد گرفت.

دکتر طاهری اظهار داشت: در حال حاضر از 900 میلیون سالمند جهان 60 درصد آنها در کشورهای در حال توسعه و کم‌درآمد مستقر هستند که تا سال 2050 این رقم به 80 درصد می‌رسد.

وی افزود: ‌طبق آمارها در سال 2025 در ایران 10 درصد جمعیت کشور سالمند خواهد شد و تا سال 2050 این رقم به 21.7 تا 24 درصد افزایش پیدا خواهد کرد.

رئیس اداره سالمندان وزارت بهداشت با اشاره به اینکه امسال بیست و پنجمین سالی است که بهداشت جهانی روز سالمند را گرامی‌ می‌دارد، گفت: در ایران نیز در سال‌های اخیر تلاش شده به موضوع سالمندان توجه بیشتری شود.

وی افزود: براساس مطالعات آماری انجام گرفته در ایران تعداد سالمندان کشور از 6.2 درصد جمعیت در سال 1335 به 8.2 درصد در سال 90 رسیده است. همچنین براساس سرشماری سال 90 از  بیش از 75.5 میلیون جمعیت کشور بیش از 6 میلیون نفر آن سالمند بوده‌اند، همچنین 4.17 درصد سالمندان خانم و 4.02 درصد آنها مرد هستند. بنابراین جمعیت سالمندی وجه‌ای زنانه پیدا کرده است.

رئیس اداره سالمندان وزارت بهداشت با تأکید بر اینکه افزایش سالمند در کشور چالش نیست بلکه موفقیت بهداشتی به شمار می‌رود، افزود: در صورتی که به مسئله سالمندان توجه نکنیم موضوع تبدیل به چالش خواهد شد، در حال حاضر امید به زندگی در آقایان 72 سال و در خانم‌ها 74 سال است.

 طاهری گفت: گیلان سالمندترین استان کشور و سیستان و بلوچستان جوان‌ترین استان به شمار می‌رود. همچنین تهران 9.05 درصد سالمند دارد و استان‌های خوزستان، بوشهر، هرمزگان و سیستان و بلوچستان از همه استان‌ها جوان‌تر و استان‌های گیلان، مرکزی، مازندران، آذربایجان شرقی، خراسان جنوبی، همدان، اصفهان، سمنان، تهران، زنجان، اردبیل، کرمانشاه و یزد از سایر استان‌ها سالمندتر هستند.

وی در رابطه با سالمندان پایتخت افزود: تهران بیش از 12 میلیون جمعیت دارد که حدود یک میلیون و 102 هزار نفر آن سالمند هستند، همچنین بیش از هزار سالمند بالای 100 سال در تهران زندگی می‌کنند.

رئیس اداره سالمندان وزارت بهداشت ادامه داد: تقسیم‌بندی سالمندان بر اساس سن، زبان، شرایط بیولوژیک و ساکولوژیک است و وزارت بهداشت چندین برنامه کلان جهت حمایت از سالمندان دارد.

افزود: وزارت بهداشت موظف به برنامه‌ریزی برای سلامت جسمی و روانی سالمندان است. بر همین اساس برنامه مراقبت ادغام‌یافته مشتمل بر 15 بیماری برای سالمندان از برنامه‌هایی است که مورد توجه قرار گرفته و براساس آن سالمند ابتدا توسط غیر پزشک معاینه و در صورتی که عوامل خطر در آن مشاهده شد به پزشک ارجاع داده می‌شود.

رئیس اداره سالمندان وزارت بهداشت گفت: برنامه‌های کلان جهت حمایت از سالمندان براساس طرح نظام سلامت اجرا می‌شود و بیشتر تمرکز در حاشیه شهرها است.

 طاهری گفت: برنامه اصلاح سبک زندگی به شیوه سالم ،همچنین رصد کردن سالمندان جهت جلوگیری از مرگ زودرس از دیگر برنامه‌های وزارت بهداشت به شمار می‌رود.

وی از تدوین سند ملی تحول نظام سلامت و منزلت سالمندان مبتنی بر الگوی ایرانی - اسلامی خبر داد و گفت:‌ این سند در سال 91، ایجاد شده و ویرایش دوم آن در حال نهایی شدن است.

رئیس اداره سالمندان وزارت بهداشت آلزایمر را از بیماری‌های دوران سالمندی برشمرد و گفت: فردا روز جهانی آلزایمر است که این روز نزدیک روز سالمندان بوده و لازم است به این مسئله در سالمندان توجه شود.

 طاهری افزود: براساس اعلام سازمان بهداشت جهانی تا سال 2015، 46.8 میلیون نفر آلزایمری روی کره زمین زندگی می‌کنند که این میزان تا سال 2050 به 131 میلیون نفر خواهد رسید. براساس اعلام سازمان بهداشت جهانی در حال حاضر در هر دو تا سه ثانیه یک نفر مبتلا به آلزایمر می‌شوند.

وی با اشاره به اینکه در ایران هر 7 دقیقه یک نفر مبتلا به اختلال حافظه و شناخت (دمانسی) می‌شود،  گفت: در حال حاضر 600 تا 650 هزار نفر در کشور دچار مشکل دمانس، که شایع‌ترین آن آلزایمر است هستند.

طاهری خاطر نشان کرد: ابتلا به آلزایمر برای فرد هزینه‌های بالایی به همراه دارد و علاوه بر اینکه شرایط زندگی برای فرد مبتلا مشکل می‌شود خانواده وی نیز با دغدغه‌ای همراه می‌شوند که لازم است توجهات بیشتری در این زمینه انجام گیرد.