برگزاری نشست برای رفع مشکلات مدیریت یکپارچه شهری

به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا، این نشست با حضور اعضاء هیئت علمی دانشگاه‌ها، مدیران شهری، پژوهشگران و دانشجویان این حوزه به منظور بررسی تحلیل چالش‌ها‌ و آسیب‌شناسی موانع عدم تحقق‌پذیری یکپارچه‌سازی مدیریت شهری پرداخته شد.

در این نشست دکتر علیخان گرگانی، مدیر مطالعات و برنامه‌ریزی زیر‌ساخت‌های مدیریت شهری مرکز مطالعات، ضمن معرفی این مرکز به عنوان هسته فکری و علمی شهرداری تهران و شرح فعالیت‌ و خدمات مختلف آن، به تشریح مبانی و مکانیزم وابستگی‌های سازمانی در مدیریت یکپارچه شهر پرداخت و خاطر نشان کرد: در حال حاضر به لحاظ ساختاری سازمان‌های متعددی در انجام امور شهری دخیل‌اند و میان متولیان مختلف نظام شهری هماهنگی لازم وجود ندارد.

وی با اشاره به لزوم به کارگیری نگاه سیستمی در مدیریت یکپارچه‌ شهر، اظهارکرد: در حال حاضر روابط و تعاملات نظام مدیریت شهری با سیستم‌های فراسطح و نظام‌های ملی از جمله وزارت‌خانه‌ها، شوراهای عالی و استانداری‌ها یک رابطه عمودی، خطی و یک سویه است که این مسئله نظام مدیریت شهری را در قبال انجام وظایف و فعالیت‌ها دچار مشکل ساخته است.

در ادامه این نشست دکتر غلامرضا کاظمیان، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی، از سیاست‌گذاری شهری به عنوان لایه‌ مغفول مدیریت یکپارچه شهر یادکرد و گفت: نزدیک به 20 سال است که دنبال تحقق ایده‌ مدیریت یکپارچه در امور شهری هستیم و عدم تحقق آن تا کنون به دلایل متعددی از جمله فقدان لایه سیاست‌گذاری شهری به عنوان لایه هدایت کننده و جهت دهنده مدیریت شهری است.

وی ضعف ظرفیت‌های نهادی و مقاومت سازمان‌های دولتی را از دیگر دلایل عدم تحقق مدیریت یکپارچه دانست.

در بخش دیگر این نشست، دکترمیثم بصیرت از اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران، ناکارآمدی مدیریت شهری را تابعی از فقدان سطوح میانی در سیستم مدیریت شهری دانست و افزود: در ساختار مدیریت شهری هماهنگی عمودی بین سطوح مختلف تصمیم‌سازی به نحو مطلوب و دو طرفه برقرار نیست.

همچنین دکتر مظفر صرافی از دیگر سخنرانان این نشست و عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی به موضوع مدیریت یکپارچه‌ اجتماع محور پرداخت و از مشارکت شهروندان در اداره و ساماندهی محیط به عنوان سرمایه در مدیریت یکپارچه شهری یاد کرد.

وی تأکید کرد: در حال حاضر نیازمند تغییر و دگرگونی در سبک زندگی شهروندان هستیم، که این مهم جز با ایجاد اجتماع محلی، احساس تعلق خاطر، و ایجاد ارزش‌های مشترک و سرمایه اجتماعی در میان شهروندان محقق نخواهد شد.