به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، چهارمین نشست از سلسله نشستهای «روحانی و سینما» با موضوع «طرح تا تولید فیلمنامه» روز گذشته سه شنبه ۱۲ آبان ماه در سالن هراتی حوزه هنری برگزار شد.
مجموع نشستهای «روحانی و سینما» با محور واکاوی حضور شخصیتها و کاراکترهای روحانی در فیلمها و همچنین حضور روحانیت در تولید آثار سینمایی برگزار میشود و در چهارمین نشست از این مجموعه محمود غلامی فیلمنامهنویس و حبیب احمدزاده فیلمنامهنویس و محقق درباره حضور روحانی در سینما صحبت کردند.
حبیب احمدزاده با بیان این مطلب که دلیل نشان دادن روحانی در فیلم را گم کردهایم، گفت: در گذشته وقتی یک روحانی را در فیلم میدیدیم احساس میکردیم این موضوع کاملا با جان و دل مطرح شده اما امروز این احساس به بیننده دست میدهد که به خاطر منافع، روحانی در فیلم ها دیده می شود. بنابراین باید مشخص شود که هدف از نشان دادن روحانیت در سینما چیست. نکته دیگر اینکه این احساس در مخاطب نباید ایجاد شود که این حضور از سودمندی و ریاکارانه است.
احمدزاده تاکید کرد: من فکر میکنم آنچه ما را تهدید میکند این است که آیینها را رها و به نمایشی از آنها بسنده کردهایم. در واقع به موضوع توجه نمیکنیم و ظواهر بیشتر از هر چیزی اهمیت پیدا کرده است.
کارگردان فیلم مستند «بهترین مجسمه دنیا» همچنین اظهار کرد: به موضوعاتی از این دست باید کلانتر از سینما نگاه کرد و ریشه این مسائل را در شرایط اجتماعی ببینیم. به اعتقاد من در حال تبدیل کردن ارزشها به نمایش شدهایم. مگر نمیگوییم ریا برهمزننده دین است؟ متاسفانه جامعه ما در شرایطی قرار گرفته که افراد دچار زندگی دوگانه شدهاند که منافعشان را از دست ندهند و بتوانند جایگاه اجتماعی داشته باشند.
محمود غلامی فیلمنامهنویس در ادامه این نشست یادآور شد: ابتدا باید به این بپردازیم که سینمای ما دچار لفاظی شده است به جای این که به معنا بپردازد. رادیو، تلویزیون و ... مگر سالها نیست در حال تربیت کردن آدمها هستند پس چرا چنین جامعهای داریم که افراد دنبال منافع خودشان هستند؟ چرا نتوانستهایم در این همه سال کاری کنیم که افراد جامعه دروغ نگویند؟
وی با تاکید بر اینکه روحانیت باید حضور جدی در سینما داشته باشد، متذکر شد: باید به این موضوع دقت کنیم که همه ما دارای وجوه روحانی هستیم و صرفا با حضور مستقیم روحانی در سینما به آنچه میخواهیم نمی رسیم.
غلامی در پایان گفت: به عقیده من امروز وظیفه روحانیت این است که افراد جامعه و سینماگرها را تربیت کنند و بگویند چطور مفهوم را به سینما بیاوریم تا دچار لفاظی نشویم.