جامعه ما به صداقت نیازمند است/ ماهی نکشتیم

به گزارش خبرگزاری برنا، نشست خبری نمایش «مالی سویینی» روز گذشته ۱۱ اسفند ماه با حضور الهام کردا، عباس جمالی، صابر ابر بازیگران نمایش و کارگردان اثر مرتضی میرمنتظمی در کافه گالری تماشاخانه ایرانشهر برگزار شد.

الهام کردا در ابتدای این نشست در خصوص این شبهه که در «مالی سویینی» هر شب یک ماهی کشته می شود، گفت: من خیلی متاسفم که این شبهه پیش آمده است چون ما در این نمایش ماهی نمی کشیم بلکه یک ماهی مرده است که روی صحنه پرت می شود ماهی زنده در آکواریوم است و تا آخر اجرا هم زنده است.

کردا ادامه داد: تم نمایشنامه مالی سوییینی، درباره مهاجرت به طور عام و مهاجرت مردم ایرلند به صورت خاص است. دلیل انتخاب نمایشنامه هم توسط میرمنتظمی این بود که مهاجرت یک اتفاق جهان شمول است و در همه جا اتفاق می افتد. این مهاجرت در قالب یک استعاره و کاراکتر یک زن خلاصه شده که نابیناست و از زندگی اش راضی است چون فکر می کند دنیای خودش را دارد و دنیایش را دوست دارد. این زن وقتی از دنیای خودش و بعد از عمل می آید بیرون ناراضی می شود و دیگر مثل قبل از زندگی لذت نمی برد مثل کسانی که از یک جا به جای دیگر مهاجرت می کنند.

کردا در توضیح اینکه آیا برای نقش یک زن نابینا تمرین خاصی داشته یا نه، گفت: برای بازی در این نقش تمرین خاصی نداشتم چون این شیوه من نیست ولی درباره مهاجرت و ایرلندی ها خیلی خواندم و سرچ کردم البته در تمرین های پیش از اجرا با گروه تمرین هایی داشتیم ولی بیشتر به صورت مفهومی سراغ بازی این نقش رفتم. به عقیده من در روایت کردن، هرگونه اضافه کاری ممنوع است بلکه بازیگر به جای روایت اضافات و زواید باید تلاش کند که حس و مفهوم و آنچه به کاراکتر گذشته را به مخاطب القا کند.

صابر ابر نیز در مورد کشته شدن ماهی که این روزها در رسانه های مجازی زیاد مطرح شده است، گفت: در فرهنگ ما متاسفانه این مشکل وجود دارد که بیش از اینکه از دیده ها فکت بیاوریم از شنیده ها می گوییم و فکت می آوریم. متاسفانه این فرهنگ در سایت های شخصی و یا صفحات اینستاگرام هم رایج شده و خیلی ها مطالبی را بر مبنای شنیده ها منتشر می کنند. در این بین، کار رسانه های عمومی خیلی سخت می شود. دلیل برگزاری چنین نشست هایی هم این است که چنین موضوعاتی شفاف سازی بشود. به نظرم به وجود آمدن شبهه های اینچنینی در همه جای دنیا برای همه کارهای خوب رایج است و هیچ ایرادی هم ندارد. نمایش باید از طرف مخاطب دیده شود و خواهش من این است که افرادی که چنین شبهاتی را می شنوند بیایند و کار را ببینند.

وی افزود: سلاخی کردن و کشته شدن ماهی خیلی به جا و به شکل نمادین در نمایش اتفاق می افتد. این صحنه شبیه آن کاری است که با خیلی از آدم های دور و برمان می کنیم ما خیلی از دور وبری هایمان را می خواهیم عوض کنیم چون برایمان عادی شده اند و توجه نمی کنیم که عوض شدن آنها چه بهای سنگینی دارد. ما فکر می کنیم می توانیم به راحتی یک چیزی را تغییر بدهیم ولی به این فکر نمی کنیم که این خواسته ما می تواند به بهای کشته شدن یک نفر باشد.

بازیگر «مالی سویینی» ادامه داد: هنر نمی تواند خنثی باشد و کاری نکند یک کتاب، موسیقی یا نمایش نمی تواند بحث ایجاد نکند چون وقتی یک اثر هنری می تواند بحث ایجاد کند یعنی موفق بوده است. صحنه سلاخی ماهی هم می تواند مخاطب را تحت تاثیر قرار بدهد و خب این اتفاق خوبی است.

ابر یادآور ش: ما در زندگی روزمره مان آنقدر دچار عادت شده ایم، که گاهی حاضر نیستیم در آن تغییر ایجاد کنیم. متاسفانه ما بیشتر به فکر تغییر در زندگی دیگران هستیم تا خودمان. در حالی که زندگی دیگران به ما مربوط نیست و تا وقتی از ما نخواستند حق نداریم در زندگی آنها وارد شویم. ما عادت کردیم در زندگی دیگران سرک بکشیم و قضاوت کنیم ولی اجازه نمی دهیم کسی وارد زندگی خودمان شود و در ما تغییر ایجاد کند. به نظرم اصلی ترین ویژگی «مالی سویینی» این است که ما را متوجه خودمان می کند و باعث می شود به خودمان تلنگر بزنیم و به فکر تغییر در خودمان بیفتیم نه دیگران.

بازیگر «رخ دیوانه» ادامه داد: در این نمایش شخصیت مالی دچار بیماری است که ۹ ماه بینایی داشته ولی پس از آن بینایی اش را از دست می دهد و همسر او فرانک چون خودش یک فرد بصری است به شدت به او اصرار می کند تا عمل کند و بینایی ش را به دست آورد. این در حالیست که مالی خودش از زندگی‌ای که دارد راضی است و از زندگی اش لذت می برد.

بازیگر «اینجا بدون من» گفت: «مالی سویینی» قرار نیست چیز خاصی به ما بگوید، متاسفانه این طرز تفکر در سال های اخیر به وجود آمده که ما فکر می کنیم نمایش باید حتما یک مضمون فلسفی داشته باشد و بعد درباره اش اینگونه حرف بزنیم که وای چقدر خاص و فلسفی بود در حالی که اصلا اینطور نیست. اتفاقا جامعه ما به صداقت نیاز دارد و گاهی یکسری چیزهای معمولی خیلی مهم تر از چیزهای خاص است.

میرمنتظمی درباره نمایش «مالی سویینی» گفت: «مالی سویینی» حرف جدیدی نمی زند و درباره موضوعی صحبت می کند که همه ما بارها و بارها در زندگی روزمره با آن دست و پنجه نرم کرده ایم. شعار کلی ما در «مالی سویینی» این است «بگذاریم آدم ها راحت در خانه هایشان زندگی کنند.»

کارگردان «p۲» متذکر شد: اینکه چرا شخصیت های نمایشنامه ایرانی و یا به بیان دیگر بازنویسی نشده به دلیل این است که موضوع نمایش یک موضوع جهان شمول و انسانی است و فرقی نمی کند که این موضوع در ایران اتفاق افتاده باشد یا در ایرلند. به عبارت دیگر در این نمایش خیلی فرق نمی کند که نام شخصیت نمایش علی باشد یا فرانک.

میرمنتظمی متذکر شد: ممکن است خیلی ها سکون و تاریکی زیاد در این نمایش را ایراد بدانند ولی به عقیده خیلی از تماشاگران بهترین بخش این نمایش همان صحنه های تاریکی است.

عباس جمالی یکی دیگر از بازیگران «مالی سویینی» در پایان بیان کرد: «مالی سویینی» درباره تنهایی سه نفر است نه یک نفر چون شخصیت مالی موجب می شود که دو شخصیت دیگر هم برون ریزی کنند و خود واقعی شان را نشان بدهند. مالی مثل کشیشی است که باعث می شود بقیه شخصیت ها نزد او اعتراف کنند.