به گزارش خبرگزاری برنا-ایلام-انسان نیاز به حرکت و جنبش دارد و بازی بخشی مهم از این نیاز است هر فرد برای رشد ذهنی و اجتماعی خود نیازمند اندیشه و تفکر است و بازی خمیر مایه آن است.
آمادگی جسمی و روحی برای مقابله با مشکلات بخشی از فلسفه بازی کودکان است بنابراین بازی هر چه گسترده تر، پیچیده تر و اجتماعی تر باشد کودک از مصونیت روانی بیشتری نیز برخوردار می شود.
کشف دنیای اطراف بخش دیگری از فلسفه بازی است که کودک حس کنجکاوی خود را از این طریق ارضا می کند بازی، تن و روان کودک را واکسینه می کند و مسئولیت های اجتماعی و اقتصادی را که در آینده باید به دوش بکشد به او می آموزد.
کودک با بازی کردن موقعیتی به دست می آورد تا اعتقادات، احساسات و مشکلات خود را پیدا کند و مهارت زندگی را بیاموزد بدون تردید بازی بهترین شکل فعالیت طبیعی هر کودک محسوب می شود.
کارشناس علوم تربیتی و مددکار اجتماعی مرکز مشاوره بهزیستی استان ایلام در این باره می گوید: هرگونه فعالیت جسمی یا ذهنی هدف داری که به صورت فردی یا گروهی انجام پذیرد و موجب کسب لذت و اقناع نیازهای کودک شود بازی می گویند.
عاطفه زاهدی در گفت وگو با خبرنگار ایرنا اظهار کرد: بازی موجب ارتباط کودک با محیط بیرون می شود و دنیای اجتماعی او را گسترش می دهد و موجب شکوفایی استعدادهای نهفته و بروز خلاقیت شده او را با رعایت اصول و مقررات آشنا می سازد، رقابت را به او می آموزد و همچنین شکست را به طور واقعی در آن تجربه می کند.
وی با بیان اینکه بازی در رشد اجتماعی کودک نقش بسزایی بازی می کند، افزود: بازی باعث می شود کودک با مفهوم سلسله مراتب آشنا شده و آن را رعایت کند همکاری، همیاری و مشارکت کودک توسعه یابد و قدرت ابراز وجود پیدا کند و از ترس، کم رویی و خجالت بیهوده رها می شود و حمایت از افراد ضعیف را می آموزد.
این کارشناس علوم تربیتی یادآور شد: بازی در رشد عاطفی کودک تاثیر دارد و موجب ابراز احساسات، عواطف، ترس ها و تردیدها، مهر و محبت، خشم و کینه و نگرانی ها می شود و برون نگری کودک را افزایش می دهد و نیاز به برتری جویی را ارضا می کند.
زاهدی با اشاره به تاثیر بازی در رشد جسمی و ذهنی کودک تاکید کرد: تاثیر بازی در رشد جسمی و ذهنی به صورت تقویت حواس کودک، رشد هماهنگ دستگاه ها و اعضای مختلف بدن، مصرف نیرو و انرژی بدن به بهترین شکل و آمادگی کودک به توانمندی های فکری و بدنی خود تقویت رفتارهای هوشمندانه کودک، یادگیری زبان و به وجود آمدن موقعیت استفاده از قوه تخیل و فراهم شدن زمینه بهتر برای تفکر در کودک نمایان می شود.
وی بازی های کودکان را با توجه به روحیات متفاوت و ویژگی های خود به چند نوع تقسیم و ادامه داد: عواملی که در نوع بازی کودکان دخالت دارند عبارتند از تفاوت های فردی، میزان سلامتی، سطح رشد جسمی و حرکتی، بهره هوشی، جنسیت، خلاقیت، فرهنگ خانواده و موقعیت جغرافیایی و بازی های جسمی، تقلیدی، نمایشی و بازی های خلاقیتی انواع این بازی ها هستند.
زاهدی به تشریح مختصر هر یک از این بازی ها پرداخت و گفت: بازی های جسمی قدیمی ترین نوع بازی ها است که هم به صورت انفرادی و هم به صورت گروهی انجام می شود که رفتارهای نا آرام و پرخاشگری توام با عصبانیت کودک را کاهش می دهد.
این کارشناس علوم تربیتی تاکید کرد: بازی یکی از بهترین راه های تربیت فرزند است، به بازی کودکانمان اهمیت دهیم زیرا زندگی آنها در بازی شکل واقعی به خود می گیرد تلاش کنیم تا بازی های کودکان متناسب با فرهنگ و ارزش های خانواده باشد، مراقب باشیم که محیط بازی را مناسب سن ورشد جسمی و ذهنی کودک تهیه کنیم با همبازی شدن با کودکان راه دوستی ها را باز کنیم و راه پنهان کاری های دوره نوجوانی را ببندیم، آداب اجتماعی و چگونگی رفتار با دیگران را ضمن همبازی شدن با کودکان می توانیم به صورت غیر مستقیم به آنها بیاموزیم.
در بازی های تقلیدی کودک به تقلید نقش هایی می پردازد که آنها را باور کرده است و معمولا بهترین شخصیت ها برای شروع ایفای نقش والدین، برادران، خواهران و دوستان هستند و کودک از ایفای نقش آنان لذت برده و تجربه کسب می کند.
در بازی های نمایشی کودک در تقلید از بزرگترها از لباس و وسایل مخصوص آنها استفاده می کند در بازی های آموزشی نیز مهمترین وسیله آموزش کودک استفاده از وسایل بازی مناسب است مانند مکعب های چوبی که این بازی ها موجب تقویت حواس و رشد قوای ذهنی و اجتماعی کودک می شوند و در بازی های خلاقیتی کودک از طریق به وجود آوردن چیزی عقاید و احساساتش را اظهار کند مانند نقاشی، موسیقی، خمیربازی، شن بازی یا استفاده از لغات که او را قادر می سازد تا در آینده داستان، شعر و نمایشنامه بنویسد.