کاری نکنیم که دشمن شاد شود

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا، روزهای آخر سال 91 را  می توان سخت ترین روزهای کشور از ابتدای انقلاب تا به آن روزها دانست، در زمان جنگ هم مردم تا به آن حد آشفته و سر در گریبان نبودند ، تحریم ها به نقطه اوج خود رسیده و هر لحظه بیم آن می رفت که جنگی آغاز شود، اقتصاد کشور دچار مرگ مغزی شده بود و تورم افسار گسیخته با سرعت هرچه تمام تر  می تاخت و کسی توان مهارش را نداشت و هر روز هم در سازمان ملل قطعنامه ای علیه ایران صادر می شد.

همه این شرایط فضای یاس و ناامیدی را برای کشور به ارمغان آورده بود و مردم نمی دانستند فردا قرار است چه اتفاقی بیفتند؟ زمانی که آنها در بیم و امید زندگی می کردند آقای رئیس جمهور شعار زنده باد بهار سر می داد و دور کسانی که به بیت المال دست درازی کرده بودند خط قرمز می کشید.

عملکرد سال های آخر ریاست احمدی نژاد حتی داد اصولگرایانی که حامی اش بودند را نیز در آورد، آنها که همه اعتبار خود را به پای او ریختند و حمایت های بی قید و شرطی از وی کرده بودند دیگر خجالت می کشیدند خود را حامی دولت معرفی کنند . اکثریت آنان روزه سکوت گرفتند و راه خودشان را از احمدی نژاد جدا کردند، اما بودند عده ای که در حلقه یاران آقای دکتر چشم بسته از او حمایت می کردند و هر روز نیز با عوام فریبی سعی داشتند عده بیشتری را به حلقه خودشان بکشانند.

خرداد سال 92 برای مردم یک فرصت بود؛ تا نه بگویند به کسانی که نمی خواهند آنان باشند، صندوق رای آن سال  به مردم این فرصت را داد تا اوضاع را تغییر دهند و گره های کورکشور را با تدبیر و امید یکی پس از دیگری باز کنند.

روحانی با شعار تدبیر و امید در انتخابات حاضر شد و رای اکثریت او و دولتش گشمده 8 ساله مردم یعنی امید و اعتماد از دست رفته را به آنها باز گرداند و تانک هایی که تا مرزهای کشور پیش آمده  بودند را  با به فرجام رساندن برجام به عقب راند.

 پیروزی دولت یازدهم ظاهرا به مزاج بعضی از آقایان خوش نیامد و هر روز یک بازی تازه راه انداختند، آنها که سال 92 شکست خوردند همه توان و تلاش خود را به کار بسته اند تا به مردم بفهمانند اشتباه کرده اید که جز ما غیر را انتخاب کردید، دولت تدبیر و امیدتان نه تنها نمی تواند مشکلات بین المللی را که بواسطه دولت مطبوعشان به وجود آمده بود  را حل کند بلکه نمی تواند اوضاع داخلی کشور را بهبود بخشد ، این امر فقط از دست ما بر می آید ‌ولاغیر !

مثل اینکه این حضرات یادشان رفته است  8 سال دولت و 12 سال مجلس دستشان بود  اما عملا هیچ کاری برای کشور نکردند و آن را به مرز نابودی کشاندند، حتی سرزمین هایی که در نقشه زیر پونز قرار می گرفتند روابط  خودشان را با ما قطع کردند و به جرگه دولت هایی پیوستند که هر روز حلقه تحریم ها را بر ما تنگ تر می کردند و می خواستند که زیر فشارشان کمر خم کنیم و بدون به پایان رسیدن وقت بازی امتیاز را به آنان واگذار کنیم!

باید به این آقایان گفت که ناامید کردن مردم از روحانی و عملکرد دولت، نتیجه اش بازگشت آنان به قدرت نیست و جامعه دیگر فرقی بین اصلاح طلب، اصولگرا و یا معتدل قائل نمی شوند  و همه را به یک چشم می بینند و از طرفی اصل نظام هم زیر سوال می رود  و زحماتی که برای درخت انقلاب کشیده شده تا امروز به ثمر برسد.

ناامیدی از دولت ناامیدی از صندوق رای است

آذر منصوری فعال سیاسی اصلاح طلب معتقد است، بذر ناامیدی که امروز کاشته می شود آثارش تنها متوجه دولت یازدهم نیست، بلکه برای کل نظام است. کسانی که امروز مردم را از روحانی و مردانش ناامید می کنند اولین ضربه را به صندوق های رای می زنند زیرا دیگر کسی به دولت های بعدی اطمینان نمی کند و تمامی جریان های سیاسی را به یک چشم می بیند و حتی شاید از حکومت روی برگرداند.

اصولگرایان برای به دست آوردن قدرت حتی حاضرند نظام را قربانی کنند

صادق زیبا کلام استاد علوم سیاسی با بیان اینکه جریان های تندروی  که امروز سعی می کنند مردم را از دولت ناامید کنند فقط به دنبال منفعت خودشان هستند، گفت:اصولگرایان متوجه نیستند که در حال تیشه زدن به ریشه منافع کشور هستند و قدرت به قدری برای آنها شیرین است که حاضرند به هر قیمتی حتی روی برگرداندن مردم از نظام وقربانی کردن آن به خواسته های خودشان برسند.

مردم باید حواسشان به بازی های سیاسی اصولگرایان باشد

جواد امام فعال سیاسی اصلاح طلب این رفتار اصولگرایان را  یک بازی سیاسی می داند و معتقد است مردم باید حواسشان باشد تا تحریک مانع تراشی جناحی نشوند، عده ای از زمانی که این کار آمدن این دولت به روی کار آمده است لحظه ای آرام ننشسته اند برای ضربه زدن به آن هر کاری می کنند .

آنچه مسلم است اصولگرایان فکر می کنند با ناامید کردن مردم و بازگرداندن یاس به جامعه، 19 میلیون رای که به صندوق اصلاح طلبان در سال 92 ریخته شد،اگر مردم از روحانی روی برگردانند در سال 96 به صندق آنها خواهند انداخت. اما نمی دانند اگر اقشار مختلف جامعه خصوصا جوانان ناامید شوند برای همیشه از حکومت و نظام روی برگردان خواهند شد و آن هنگام که این اتفاق بیفتد دیگر نباید توقع ترقی و پیشرفت کشور را داشت  زیرا صندوق رای کلید توسعه و آبادانی کشور است.

باید به این دوستان گفت  وقتی مردم دلسرد شوند، اصولگرا و اصلاح طلب برایشان فرقی نمی کند و دیگر به هیچ‌یک از این دو جناح اعتماد نخواهند کرد و سعی می کنند خودشان راهی پیدا کنند که این اتفاق برای کشور که خون های بسیاری برای استقلال خودش داده است خوشایند نیست، به قول معرف" کاری نکنیم که دشمن شاد شود"