بنایی: مرادی و زورآوند ریتم مناسبی در المپیک نداشتند

محمدرضا بنایی در مورد عملکرد محمدجعفر مرادی در ماراتن به خبرنگار گروه ورزش برنا گفت: در دوهای استقامتی با مسافت بالا و به ویژه ماراتن که مسافتی بیش از 42 کیلومتر را باید در این ماده طی کرد، ورزشکار باید ریتم دویدن خود را به گونه‌ای تنظیم کند که میزان تعداد ضربان قلبش در طول مسیر دچار تغییرات زیادی نشود یا اصطلاحاً بدنش به دلیل این تغییرات اسید لاکتیکی نشود.

وی ادامه داد: اگر این وضعیت برای ورزشکار ایجاد شود در عملکرد وی تاثیر منفی خواهد گذشت که به نظر من این موضوع در مورد مرادی اتفاق افتاد که دلیل آن را ناشی از نداشتن مربی مناسب در زمان تمرینات و در هنگام مسابقه او می دانم که بتواند با راهنمایی های خوب ریتم مورد نظر را در دویدن ورزشکارش ایجاد کند. 

بنایی اضافه کرد: وقتی  مرادی 20 کیلومتر ابتدایی مسابقه خود را با بهترین ورزشکاران دنیا پایاپای طی می کند و جزو 30 ورزشکار اول است و در پایان مسابقه رتبه او به بالای 120 تنزل پیدا می کند حاکی  از آن است که مرادی نتوانسته فشار و ریتم مناسب خود را در مسابقه پیدا کند.

قهرمان سابق پیاده روی ایران در مورد این سوال که مرادی می گفت فردی به نام اشکان غلامی ساکن آمریکا مسئولیت مربیگری وی را برعهده دارد توضیح داد: مگر می شود که کسی از آن سر دنیا ورزشکاری را برای این سطح از مسابقات آماده کند بدون اینکه عملکرد این ورزشکار را از نزدیک ببیند

این کارشناس دوومیدانی افزود: اگر کمیته استقامت و یا مربیان خوبی را در اختیار داشتیم و از آن مهمتر برنامه ریزی خوبی را از طرف مسئولان شاهد بودیم قطعا شاهد این وضعیت نبودیم که مرادی 14 دقیقه با رکورد مشخص خودش در این رقابت فاصله داشته باشد.

رکورددار سابق ماده پیاده روی همچنین در مورد عملکرد زورآوند نماینده کشورمان در المپیک در این ماده گفت: من چند روز قبل از اینکه زورآوند به این رقابت ها اعزام شود به او گفتم که ریتم پیاده روی خود را به گونه ای تنظیم کن که بتوانی تمام مسیر مسابقه را طی کنی و حداقل رکورد شخصی خود را بهبود بخشی اما با توجه به اختلاف رکوردی حدود 5 دقیقه ای که زورآوند در این مسابقه نسبت به رکورد شخصی خود به ثبت رسانید به این نتیجه می رسیم که او هم نتوانسته ریتم مناسبی را در مسابقه داشته باشد که به طبع آن توانش را بتواند تا انتهای مسیر به خوبی حفظ کند، درست است که زورآوند به انتهای مسیر رسید اما رکورد وی زیاد چنگی به دل نمی زند.

بنایی در تشریح مشکلات فنی زورآوند گفت: نبودن مربی که بتواند ایستگاه های مختلف در طول مسیر مسابقه با راهنمایی هایش ورزشکار را نسبت به زیاد بودن شدت و یا کم بودن شدت طی کردن مسافت او را آگاه کند تاثیر منفی بر عملکرد زورآوند گذاشته است.

نفر سوم مسابقات بین المللی پیاده‌روی سال 2000  قزاقستان در پاسخ به این پرسش که راه پیشرفت دوهای استقامتی ایران چیست؟ توضیح داد: اگر  می خواهیم وضعیت دوهای استقامتمان از وضعیت اسف بار کنونی خارجی شود باید از تمام نیروهای متخصص استفاده کنیم و به آنها بهای بیشتری بدهیم.
افراد نخبه را به کلاس های معتبر و تورنمنت های خوب اعزام کنیم و ورزشکارانمان را در مسابقات سطح بالا شرکت دهیم و یا مسابقات خوبی را با حضور چهره های سرشناس در داخل کشور برگزار کنیم تا در این بخش شاهد تحول باشیم.

وی همچنین گفت: پیاده روی ماده سنگینی است و فشار بسیار زیادی را به ورزشکار وارد می کند و اگر به ورزشکاران این ماده توجه نشود به راحتی از این رشته زده خواهند شد. اتفاقی که در حال حاضر شاهد آن هستیم و کمیت ورزشکاران حاضر در مواد استقامتی ما بسیار پایین آمده است.