توضیح «دنگ‌شو» درباره قطع همکاری با خوانندگانش

به گزارش خبرگزاری برنا، این نشست با حضور رضا شایا ـ تنظیم‌کننده و نوازنده پیانو ـ، طاها پارسا، میلاد باقری ـ خواننده ـ، خشایار روانگر ـ درامر ـ و صبا صمیمی ـ نوازنده سازهای کوبه‌ای ـ در تالار وحدت برگزار شد.

در ابتدای نشست، رضا شایا اظهار کرد: در ۱۰ سالی که گروه دنگ‌شو فعالیت می‌کند، در قالب‌های متفاوتی دیده شده، اما در حال حاضر با ورود اعضای جدید قرار است قصه‌های جدیدی را تعریف کند.

طاها پارسا نیز با معرفی میلاد باقری به‌عنوان خواننده جدید این گروه، اظهار کرد: قطعه «ای درد ای داد ای یار» متعلق به گروه دانگ‌شو است که شعر آن را من سرودم و میلاد باقری آن را خوانده است. دوست دارم تمام قطعاتی را که با صدای امید نعمتی، علی زند وکیلی و سپنتا مجتهدزاده کار کرده‌ایم، دوباره با صدای میلاد باقری کار کنیم.

وی گفت: به‌دلیل وجود خواننده‌سالاری در ایران، دوست داریم آثار را به خواننده‌ها نسبت دهیم، اما قطعات موسیقی در وهله اول به روح ترانه‌سرا و آهنگساز تعلق دارد. خواننده به ترانه هویت می‌دهد، اما این باعث نمی‌شود که ترانه مال او شود.

او ادامه داد: خوشحالم که این گروه، خواننده مناسب خود از هر لحاظ را پیدا کرده است. ما در تمرین‌های‌مان با میلاد باقری، خوشحال هستیم. پیش از این، چنین فضایی را با امید نعمتی نیز تجربه کردیم، اما پس از ممنوع‌الکاری و تصمیم‌مان مبنی بر ادامه ندادن کار با امید نعمتی، دیگر این حالت را نداشتیم.

رضا شایا در پاسخ به پرسش خبرنگاری مبنی بر این‌که با توجه به تبلیغات و بیلبوردهای نصب‌شده در شهر، چرا کنسرت‌های شما به طور کامل فروخته نشده است؟ گفت: عده‌ای هستند که می‌خواهند با تبلیغات زیاد، خود را به سطح گسترده‌ای از مردم بشناسانند، اما ما از ۱۰ سال پیش که شروع به کار کردیم، برای خودمان کنسرت می‌گذاشتیم. ما می‌توانیم با تغییر مسیر به سمت مردمی‌تر شدن پیش برویم، اما با این کار موسیقی‌مان دستخوش تغییر می‌شود.

وی در ادامه در پاسخ به پرسش همان خبرنگار مبنی بر این‌که آیا دوست ندارید مخاطب داشته باشید؟ اظهار کرد: ما دوست داریم مخاطب باشعور زیادی داشته باشیم.

میلاد باقری نیز در همین زمینه گفت: من یک سال است که با گروه دنگ‌شو کار می‌کنم که شش‌ماه از آن را ممنوع‌الکار بوده‌ایم. همین موضوع باعث شد که نتوانیم تبلیغات درستی انجام دهیم. سیستم تبلیغاتی مبنی بر این است که یک گروه موسیقی در وهله اول، در کشور خود مجاز باشد.

او ادامه داد: امروز در موسیقی ایران، بیشتر به فکر کمیت هستیم تا کیفیت. همه می‌خواهند یک MP۳ با ۱۵۰ آهنگ داشته باشند که همه آن‌ها را سریع رد کنند، اما ممکن است ما به‌دنبال ساخت یک آهنگ ۱۰ دقیقه‌ای باشیم. این طبیعی است که این آهنگ توسط عموم جامعه شنیده نشود.

باقری با بیان این‌که صرفا تولید موسیقی ما دچار مشکل نیست، گفت: من از زمانی که به گروه دنگ‌شو وارد شدم، مورد کم‌لطفی برگزارکنندگان کنسرت و افرادی که به کنسرت‌ها مجوز می‌دهند، قرار گرفتیم.

او همچنین گفت: خواننده‌هایی که از دنگ‌شو رفتند، هیچ‌گاه نگفتند که زمانی در این گروه کار می‌کردند و دنگ‌شو آن‌ها را معرفی کرده است.

صبا صمیمی نیز در پاسخ به سوال پیشین، اظهار کرد: آهسته و پیوسته حرکت کردن باعث می‌شود که یک گروه موسیقی تاریخ مصرف نداشته باشد. ما سختی‌های زیادی کشیده‌ایم. مرور زمان مشخص می‌کند کدام موسیقی تاریخ مصرف دارد. بسیاری از افراد هستند که اسم دنگ‌شو را نشنیده‌اند، اما قطعه «ای درد ای داد ای یار» را می‌شناسند.

در ادامه، طاها پارسا از این‌که نمی‌توانند نام دنگ‌شو را در تیتراژ سریال‌هایی که برای تلویزیون کار می‌کنند بیاورند، گلایه کرد و گفت: اگر ۵۰ نفر هم در سالن باشند، حال‌ ما خوب می‌شود و ما پیش از اجرا، چک نمی‌کنیم که تمام بلیت‌ها فروخته شده است یا نه.

او در پاسخ به این پرسش که چرا با خوانندگانی مانند سپنتا مجتهدزاده، امید نعمتی، علی زند وکیلی و امین هدایتی همکاری خود را ادامه ندادید؟ توضیح داد: سپنتا از ما خواست که سازهای تار و کمانچه را به سازبندی گروه اضافه کنیم؛ اما ما سر این موضوع به توافق نرسیدیم و به دلایلی نتوانستیم تار و کمانچه را اضافه کنیم. از طرفی سپنتا مشکل ریتم داشت و این مشکل تا زمانی که با ما همکاری می‌کرد، حل نشده بود و امیدوارم حالا حل شده باشد.

وی ادامه داد: امید نعمتی صدایش در اوج، زشت می‌شود. زمانی که با علی زند وکیلی کار می‌کردیم، ممنوع‌الکار بودیم و نمی‌توانستیم پول او را بدهیم، او نیز پول برایش مهم بود.

طاها پارسا درباره این اظهار نظرش توضیح داد: مبنای کار زند وکیلی بر اقتصاد است و او پتانسیل‌های زیادی را در کارش دارد و در آن مقطع برای زند وکیلی توجیهی نداشت که از عایدی‌اش صرف‌ نظر کند و فقط برای لذت بردن، با آن‌ها همکاری کند.

او افزود: علی اوجی که زمانی مدیر برنامه‌های ما بود، آنقدر با امین هدایتی قرارداد نبست که ما از او جدا شدیم. سعید آتانی نیز در کنسرت آنلاینی که با او برگزار کردیم، لباسی پوشیده بود که ما را سوپرایز کرد و ما این کار را دوست نداشتیم.

رضا شایا نیز گفت: هیچ‌کدام از خوانندگان از گروه دنگ‌شو جدا نشدند و این‌گونه نیست که به تیپ و تاپ هم بزنیم. دنگ‌شو مانند یک خانه است که عده‌ای در آن اقامت می‌کنند و می‌روند، اما اینطور نیست که در خانه به روی‌شان بسته باشد. خواننده مانند نقش اول یک فیلم است که با کارگردان کار می‌کند. دنگ‌شو به خواننده نقش می‌دهد.

سپس یکی از خبرنگاران پرسید، چرا مانند کشورهای خارجی با خواننده مهمان کار نمی‌کنید. طاها پارسا در پاسخ به او گفت: ما از ابتدای کار نمی‌دانیم که خواننده با ما می‌ماند یا می‌رود. البته خواننده مهمان داریم که در برخی قطعات با ما همکاری کرده است.

رضا شایا نیز این پرسش را این‌گونه پاسخ داد: خواننده در گروه دنگ‌شو، مهمان نیست، بلکه عضوی از گروه است. سیستمی که ما با آن کار می‌کنیم، سیستم خواننده مهمان نیست، بلکه با خواننده وارد تعامل می‌شویم.

او از آماده بودن سه آلبوم گروه دنگ‌شو خبر داد و گفت: حدود ۷۰ ـ ۸۰ درصد کار این آلبوم‌ها انجام شده است که در سه فضای متفاوت ساخته شده‌اند. ما در این آلبوم‌ها مانند همیشه احساس‌مان را تجربه می‌کنیم. هنوز نام این آلبوم‌ها مشخص نیست، اما فکر می‌کنم، اولین آن‌ها پس از ماه‌های محرم و صفر به بازار عرضه شود.

رضا شایا افزود: دنگ‌شو ۱۰ سال پیش، کاری را شروع کرد که کاملا تجربی بود و آن استفاده از صدای ایرانی و صداسازی ایرانی بود. فکر می‌کنم در حال حاضر این کار زیاد، بی‌کیفیت و تبدیل به یک ادویه شده است. ما در کارهای آینده، از آن ادویه کمتر استفاده می‌کنیم به شکلی که میلاد در قطعاتی صرفا کلاسیک یا پاپ ـ راک می‌خواند.

طاها پارسا نیز در پایان اضافه کرد: کنسرت‌های بعدی ما در فضایی خواهد بود که خیلی کاری به فروش بلیت ندارد. ما بیشتر می‌خواهیم احساس راحتی کنیم و حس خوبی داشته باشیم. بیشتر تمرکز آلبوم‌های بعدی ما نیز روی تکرار نکردن کارهایی است که پیش از این خیلی تکرار شده است.