قانون به تنهایی مشکلی را حل نمی کند

به گزارش خبرگزاری برنا؛ امروزه آمار نزاع های خیابانی رو به افزایش است.این امر نه تنها میان مردان بلکه میان زنان هم به پدیده ای شایع تبدیل شده است. اما علل این پدیده و راهکار مقابله با آن چیست؟

 امان الله قرایی مقدم، جامعه شناس  در گفت وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا با بیان این که پدیده نزاع دارای دلایل مختلفی است، دلایل اقتصادی و اجتماعی مانند: بیکاری ،بالا رفتن سن ازدواج ،نوع خانواده،رسانه های گروهی ،افزایش طلاق و ... رابرای این امر برشمرد.

 این جامعه شناس افزود : مسئولان سازمان پزشکی قانونی گزارش داده‌اند که آمار پرونده‌های ثبت شده برای نزاع در هفت ماهه اول سال جاری خورشیدی 63هزار و662 مورد بوده است.این در حالی است که مردان با 41هزارو 774نفر و زنان با 21 هزارو 888نفر در این شمارش قرار گرفته اند.در سایر استان ها هم، استان خراسان رضوی با 30 هزار و 178 مورد بعد از تهران در رتبه دوم و استان ایلام هم با 2 هزارو 238 مورد در رده آخر قرار دارد.

 قرایی مقدم ادامه داد : ضرب و جرح و نقص عضو هر کدام به تنهایی جرم است و در قانون مجازات اسلامی برای آن مجازات سنگین تعیین شده است. اما در کنار این جرایم که در هر نزاعی می‌تواند رخ دهد، قانونگذار در رابطه با نزاع و درگیری، جرم دیگری را هم در بخش تعزیرات پیش‌بینی کرده است که با نام جرم نزاع دسته‌جمعی شناخته می‌شود.

او با اشاره  به اینکه جرم تعارف متفاوتی دارد ؛ گفت :  شرط تحقق شرکت در نزاع دسته جمعی، نامعلوم بودن نحوه و کیفیت فعل مجرمانه افراد حاضر در منازعه است، زیرا اگر بتوان مرتکب اصلی را شناخت، با او در حدود مواد راجع به ضرب و جرح عمدی رفتار خواهد شد.

 این جامعه شناس در ادامه تصریح کرد : علاوه بر این باید یادآور شد که این جرم در صورتی واقع می‌شود که شخصی در واقعه درگیری و منازعه دخالت کرده باشد، هر چند خود مرتکب مبادرت به ایراد صدمه نکرده باشد.

به گفته قرایی مقدم ،  صرف شرکت در نزاع و تحقق نتایجی مثل قتل، نقص عضو یا ضرب و جرح، موجب محکومیت هر یک از مرتکبان به کیفرهای قانونی است و ضرورتی ندارد که شرکت کننده در نزاع، خود نیز ضرب و جرحی وارد کرده باشد. رکن قانونی این جرم ،ماده 615 قانون مجازات اسلامی است.

قرایی مقدم،در پاسخ به راهکار مقابله با نزاع های خیابانی گفت:قانون صرفا روی کاغذ است و به تنهایی مشکلی را حل نمی کند. او بهترین راهکار را برنامه های فرهنگی در رسانه ها ،مدارس و خانوارها دانست.