گزارش تحلیلی از روزهایی که آیت الله دیگر نیست؛

میراث هاشمی برای اعتدال گرایان و اصلاح طلبان

|
۱۳۹۵/۱۰/۲۹
|
۱۰:۱۰:۵۲
| کد خبر: ۵۰۷۵۳۶
میراث هاشمی برای اعتدال گرایان و اصلاح طلبان
«همیشه پیش از آن که فکرش را کنید اتفاق می افتد»؛ خبر آنچنان سریع و ناگهانی بود که گنجاندن باورش در افکار عمومی مشکل به نظر می رسد. «تنها مرگ است که دروغ نمی گوید»، هاشمی آرام آمد، متین ماند و به یاد ماندنی رفت اما علامت سوال بزرگی که روی میز بدنه اجتماعی حامی دولت و فعالان سیاسی جریانات حامی روحانی خودنمایی می کند این است که جریان اعتدال در عصر "پساهاشمی" در مواجه با انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم چه خواهد کرد و میراث اجتماعی هاشمی جهت انسجام بدنه اجتماعی حامیان دولت چه رویکردی است؟

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا، نبود هاشمی در سپهر سیاسی "ایران قبل از انتخابات" شرایط مبهمی را پیش روی افکار عمومی قرار داده است. کسی که در انتخابات خرداد 92 و اسفند 94 با نقش آفرینی ویژه اش نه تنها عامل انسجام طیف عظیمی از جریانات اعتدالی و اصلاح طلب کشور بود بلکه در مسیر انتخابات اردیبهشت 96 هم نقش ویژه ای ایفا می کرد، حالا در نبودش سوالات زیادی در ذهن افکار عمومی ایجاد شده، سوالاتی که اگرچه پاسخ های سختی دارند ولی پاسخ به آنها می تواند فرایند جدیدی در عرصه سیاسی کشور را باعث شوند.

با این مقدمه به سراغ دو تن از نمایندگان ادوار مجلس رفته ایم و جویای نظر آنان در این ارتباط شده ایم که جایگاه فقدان هاشمی در جغرافیای انتخابات 96 کجا خواهد بود؟

 داریوش قنبری در گفتگو با برنا آیت الله هاشمی را وزنه ای سنگین و غیر قابل جایگزین در عرصه سیاست کشور می داند که همواره معتقد به اعتدال و میانه روی در عرصه داخلی و تعدیل سیاست ها و پرهیز از تندروی در سیاست خارجی با حفظ موضع اقتدار نظام در عرصه بین المللی به حساب می آورد که مهمترین دستاورد رویکرد هاشمی را عدم اجماع دشمنان انقلاب اسلامی در ضربه زدن به منافع ملی ذکر می کند.

این نماینده ادوار مجلس در ادامه افزود: هاشمی در سال 92 به رغم این که از صافی شورای نگهبان نتوانست عبور کند اما نقش کلیدی وی در پیروزی دولت روحانی در کنار سایر عوامل مؤثر در این زمینه بر کسی پوشیده نیست.

قنبری در ادامه گفت: فقدان هاشمی آسیبی جبران ناپذیر برای کشور است و جای ایشان به این آسانی پرنخواهد شد هر چند که شاگردان وی همچون دکتر روحانی هستند.

وی مهمترین نقش آیت الله هاشمی را معرفی روحانی به افکار عمومی و نیز انسجام جریان هایی دانست که تنها هاشمی می توانست آنها را یک جا و کنار یکدیگر گرد هم آورد.

دل مشغولی قنبری در خصوص نقش محوری وحدت بخش هاشمی به نظر می رسد چندان هم بی مورد نباشد، گفتمان غالب طیف رقبای دولت یازدهم یک دوره ای بودن این دولت برای اولین بار در بین دولت های بعد از انقلاب است، موضوعی که البته از دید بسیاری از مفسران و تحلیلگران سیاسی چندان با واقعیت موجود و ملموس جامعه همخوانی ندارد.

قنبری، نماینده دوره هشتم مجلس شورای اسلامی، در پایان با اشاره به انتخابات پیش می گوید: نگرانی جدی بابت سبد رأی روحانی وجود ندارد چرا که عملکرد وی بهترین شاخص برای تداوم حرکت اعتدال در سطح ملی است و از این جهت بر این باورم که نقش آقای هاشمی در سال 96 را خود دکتر روحانی ایفا کند و مراسم پرشور تشییع پیکر آیت الله هاشمی نیز نشان داد تفکر اعتدال روزهای اوج خود را می گذراند و به حد کافی به بلوغ رسیده است که به دولت روحانی فرصت کافی را با انتخاب مجددش دهند که کارهای مثبت ناتمام را به اتمام رساند، پیش بینی بنده این است که روحانی با رای بالایی مجدداً انتخاب می شود.

شهربانو امانی، فعال سیاسی و نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی، نیز در این زمینه با خبرنگار برنا به گفت و گو نشست. امانی ریشه تاریخی تأثیرگذاری هاشمی در انتخابات 92 را به سال 84 معطوف می داند زمانی که آیت الله نگران این بود که بخشی از اصولگرایان تندرو در رأس قوه مجریه قرار گیرند و دستاوردهای نزدیک به دو دهه بعد از جنگ را دستخوش چالش کنند.

امانی گفت:  سال 84 آیت الله هاشمی رفسنجانی تلاش کرد این پیام را به مردم انتقال دهد و در سال 92 بعد از رد صلاحیتش بلافاصله به یکی از اصلی ترین محورهای وفاق و همدلی مبدل شد که برآیند این عوامل باعث به ثمر رسیدن تفکر اعتدالی در راس مدیریت اجرایی کشور شد.

وی با اشاره به جایگاه تاریخی و 6 دهه نقش آفرینی هاشمی در تاریخ معاصر ایران در ادامه افزود: حضور هاشمی در سال 96 می توانست بسیاری از فشارها تندروها را بگیرد کما اینکه بخش عمده ای از فشارهایی که از انتخابات دهم ریاست جمهوری به بعد توسط تندروها ایجاد شد را با صبر مثال زدنی اش تحمل کرد و امروز نیز بودنش بدون شک می توانست سپر خوبی برای دولت و طیف اعتدال و اصلاح طلب باشد.

وی در پایان نقش هاشمی را تنها محدود به انتخابات 96 نمی داند بلکه میراث هاشمی به لحاظ گفتمانی و رفتاری  می تواند نقشه راه دولت آینده و نیز تبیین کننده مذاکره ملی بین گروه های سیاسی و نهادهای اجتماعی و آحاد مردم جامعه باشد.

نظر شما