رشد ۴۵ درصدی انتشار گازهای گلخانه ای تا ۲۰۳۰/ اختصاص یک درصد GDP جهان به اقتصاد سبز

وی با بیان اینکه پیش بینی های جهانی حکایت از آن دارد که تا سال 2030 تقاضای جهانی انرژی 45 درصد افزایش خواهد یافت و قیمت جهانی نفت نیز به مرز 180 دلار  در بشکه خواهد رسید، خاطرنشان کرد: در این سال انتشار گازهای گلخانه ای 45درصد بیشتر خواهد شد که 5 برابر بیشتر از میزان جذب این گازها توسط زمین است.

رئیس انجمن علمی اقتصاد شهری ایران با تاکید براینکه در حال حاضر بیش از نیمی از جمعیت جهان در شهرها زندگی می‌کنند، یادآور شد: فعالیت‌های اقتصادی شهری 55 درصد تولید ناخالص ملی در کشورهای کمتر توسعه یافته، 73 درصد در کشورهایی که از لحاظ توسعه یافتگی در جایگاه متوسطی هستند و 85 درصد در کشورهای پیشرفته را تشکیل می‌دهد.

استاد دانشگاه با بیان اینکه امروزه اغلب گفته می‌شود رشد اقتصادی حلال مشکلات جهان به ویژه کشورهای در حال توسعه است، افزود: با این حال باید مد نظر داشت که این رشد اگر با پیوست های زیست محیطی همراه نباشد نه تنها منجر به پیشرفت پایدار نمی شود بلکه می تواند جوامع را با مشکلات پیچیده تری مواجه سازد. 

عضو هیئت علمی دانشگاه با بیان اینکه تکیه بر اقتصاد سبز  یکی از راهکارهای دستیابی به توسعه پایدار و منهای خطرات زیست محیطی است، ادامه داد: این عبارت نخستین بار در سال 2008 از سوی سازمان ملل متحد و آنهم در شرایط بحران اقتصادی مطرح شد تا به دولت‌ها و سایر تصمیم گیران در تکوین سیاست ها به سمت بخش های حامی محیط زیست یاری کند.

وی با تاکید بر اینکه اقتصاد سبز آنطور که متولیان و مشارکت کنندگان بین المللی می گویند راهی بی بدیل برای توسعه جهانی است، تصریح کرد:  آنها پیشنهاد می کنند که سالانه یک درصد GDP جهانی به  سرمایه گذاری در اقتصاد سبز تعلق گیرد. 

صاحب امتیاز فصلنامه علمی پژوهشی اقتصاد و مدیریت شهری با اشاره به اینکه در مقیاس جهانی 630 میلیارد دلار سرمایه گذاری در انرژی های تجدید پذیر مانند انرژی بادی، انرژی خورشیدی و بیوانرژی، 20 میلیون شغل جدید تا سال 2030 ایجاد خواهد کرد، افزود: طبق این نگاه اقتصادی، سرمایه گذاری در بخش مدیریت یکپارچه منابع آب، کشاورزی ارگانیک، حمل و نقل و انرژی، طرحهای آبخیز داری و کنترل و هدایت سیلاب، جنگلها، شهرها، توریسم، و ... باید افزایش یابد. 

پورزرندی ادامه داد: از نظر برنامه محیط‌زیست سازمان ملل متحد، اقتصاد سبز می‌تواند به عنوان اقتصادی که منجر به بهبود سلامت انسان‌ها و افزایش برابری اجتماعی در عین کاهش مخاطرات محیط‌زیستی و تنگناهای اکولوژیکی می‌گردد، تعریف شود.