معجزه در یک غروب پاییزی/ روزی که دوستی خدا با ایرانیان ثابت شد!

خبرگزاری برنا

فوتبال ایران چگونه بین المللی شد؟ چه زمانی دنیا به فوتبال ایران توجه کرد؟ چه شد که فوتبال اروپا پذیرفت می‌تواند ستاره ایرانی هم داشته باشد؟ در روزهایی که همه جا صحبت از تاثیر کی‌روش روی فوتبال ایران است شاید کمتر از پررنگ شدن نام ایران در جهان صحبت شود اما یک روز در آخرین روزهای سال 1997 یا شاید هم یک روز دلگیر و ابری در پاییز 1376، اتفاقی افتاد که از نگاه اهالی فوتبال بعد از 22 بهمن 1357، تمام مردم ایران را یکجا خنداند و دلشاد کرد.

روزی که میلیون‌ها ایرانی در خیابان‌ها، پاساژها، کوچه‌ها و خانه‌ها شادی کردند و شادی کردند و شادی کردند! مردمی که مستانه پرچم ایران را به دوش می‌کشیدند یا از پنجره ماشین‌ها و خانه‌ها بیرون آورده بودند. شاید این صحنه یکپارچه بعدها هیچ وقت دیده نشد و دیده نشود اما مردمی که آن روز به خیابان ریختند، در جشن بزرگی سهیم شدند که فکر کردن به آن همین الان هم قلبشان را فعالتر می‌کند!

8 آذر 1376، فوتبالیست‌های غریب ایرانی در ورزشگاه ملبورن تنها بودند و تحقیر شدند اما زانو نزدند. آن‌ها به مصاف نه یک تیم و یک ورزشگاه بلکه به مصاف یک کشور رفته بودند و هیچ کس انتظار معجزه از آن‌ها نداشت اما آن‌ها معجزه را به دنیا نشان دادند! شاید خدا می‌خواست در این ورزشگاه خودش و قدرتش را به مردم آنسوی آب‌ها نشان دهد. جشن عظیم و پرشکوه مردم استرالیا به یکباره خاموش شد تا جشنی عظیم‌تر در قلب خاور میانه برپا شود و به این ترتیب خدا باز هم دوستی خودش با ایرانیان را ثابت کرد!

دست خدا به مردم آرژانتین یک قهرمانی هدیه داد اما به مردم ایران، یک تولد و یک زندگی دوباره داد! تولدی که یک کشور را به خودباوری رساند. ترس را از یک ملت جنگ‌زده دور کرد و روزهای شاد را هم به آن‌ها یادآور شد. آن روز، روز فوتبال نبود، روز ایران بود... روز روشن شدن باورهای ایرانی بود. روزی که ورزش فوتبال به مردم ایران خدمت کرد. ورزش ایران به خود باوری رسید و حتی روی پهلوانان کُشتی هم تاثیر گذاشت تا سال بعد طلایی شوند! آن روز ابری، دلگیرانه شروع شد اما پایکوبانه به پایان رسید تا هنوز هم به آن افتخار کنیم و با مرور خاطراتش لبخند بزنیم و دلگرم شویم.

امروز اگر به حضور مقتدرانه در جام جهانی افتخار می‌کنیم باید قدردان ستاره‌های آن روز باشیم. یک نسل طلایی که فوتبال ایران به خاطر  صلابت امروز، مدیون آن‌هاست. آن‌ها نام ایران را تا کناره‌های اقیانوس آرام در گوش هر انسانی زمزمه کردند و سپس در قلب قاره فوتبال، بازی قرن را بردند تا نام ایران از باندها فریاد زده شود! امروز اگر حال فوتبال ایران خوب است به خاطر حماسه ملبورن در روز هشتم آذر است. افسانه‌ای که از یادها نمی‌رود و سال‌ها بعد مادران ایرانی شاید آن را در کنار قصه‌های شاهنامه برای کودکانشان تعریف کنند!