محمد تمدن در ابتدای این برنامه گفت: در دورانی که مقطع کارشناسی را می گذراندیم، اوج دعوای بین شعر نو و شعر کهنه بود و قبل از حضور استاد شفیعی وجه غالب در گروه ادبیات در دست استادان کلاسیکال و مخالفین نیما بود.
وی افزود: اساتید و شعرای طرفدار نیما، از طرفِ اساتید دیگر تحت فشار بودند و اگر عده ای می دانستند دانشجویی شعر نو می گوید، بعضا به او می رساندند که سر کلاس حاضر نشود! و ورود استاد شفیعی این سد را شکست و دانشجویان دیدند یک استاد جوان شعر نیمایی می گوید.
تمدن از علاقه شدید به شفیعی کدکنی در میان دانشجویان خاصه شعرای نسل جوان شعر نو سخن گفت و افزود: ایشان از دانشجویانی که تا آن زمان در اقلیت و غریب بودند حمایت می کرد و با ورود به گروه ادبیات نسیم نوگرایی را وارد دانشگاه کردند.
در ادامه احسان ناصری، شاعر و پژوهشگر حوزه ادبی دانش حوزوی شفیعی کدکنی را مثال زد و افزود: ایشان در یک دوره دانش آموخته علوم حوزه بوده اند و در حوزه مکاتب دانشگاهی غربی نیز درس خوانده بودند. ایشان با پیگیری هایشان بنیان نقد جدی را در ادبیات ما گذاشتند و اقدام به نقد آکادمیک کردند و امروز نیز متاسفانه این وجود دارد که ادبیات را در زمره علوم در نظر نمی گیرند.
وی افزود: افرادی نظیر دکتر شفیعی با طرح نظریه هایی، بنیان اصل رستاخیز کلمات را گذاشتند و بررسی پیرامون این حوزه را بصورت آکادمیک و جدی پیگیری کردند؛ از طرفی ویژگی سرآمد ایشان مبنی بر نقدهای جدی بر شاعران قبلی است.
همچنین بهروز محمودی بختیاری، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و دانش آموخته زبان شناسی گفت: بی هیچ تردیدی آنچه که نسل زبان شناسان جدید درباره ساخت گرایی می داند و رابطه تنگاتنگی میان زبان و ادبیات مشخص است نتیجه دستاوردهای پژوهشی استاد شفیعی کدکنی است.
در ادامه علی اصغر بشیر پژوهشگر از مهم ترین ویژگی های شفیعی کدکنی را مبنی بر تحقیقات دانشگاهی و شعر معاصر تعریف کرد و افزود: ایشان در حوزه شعر و پژوهش های دانشگاهی جایگاهی ویژه دارند و این جایگاه بسیار ارزشمند است.
وی ابعادی دیگر از جمله ترجمه و تصحیح و نیز سطوح نظری را از دیگر ویژگی های این شاعر معاصر برشمرد و گفت: شاگردان ایشان امروز هر یک از سرآمدان شعر فارسی هستند و شفیعی کدکنی هم در حوزه علم و هم شعر حرف های زیادی برای گفتن دارد.
همچنین بهمن بنی هاشمی، شاعر و دیگر شاگرد شفیعی کدکنی گفت: دکتر کدکنی علاوه بر اینکه یک شاعر تاثیر گذار است، در اندیشه دانشگاهیان و اندیشه عرفانی و زندگی اجتماعی مردم تاثیر بسزایی داشت.