به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا٬ سهیل لشگری (فرزند منوچهر لشگری) ضمن اعلام خبر درگذشت پدرش گفت: «استاد منوچهر لشگری ظهر امروز بر اثر بیماری ریوی در بیمارستان کسرای تهران دار فانی را وداع گفت.»
منوچهر لشگری ساخت آثاری برای خوانندگانی چون غلامحسین بنان، جمال وفایی، ناصر مسعودی، کورس سرهنگزاده و بسیاری از خوانندگان دیگر را در کارنامه خود دارد.
او با همکاری شاعران و ترانهسرایانی چون نیر سینا، ابراهیم صهبا، بهادر یگانه، محمدعلی بهمنی، معینی کرمانشاهی، مهدخت مخبر، سیمین بهبهانی، تورج نگهبان، هما میرافشار، پرویز خطیبی، ابوالقاسم حالت، عبدالله الفت، حسین شاهزهدی و ... در مجموع ۲۰۰ اثر باکلام و بیکلام از خود برجای گذاشته است.
منوچهر لشگری علاوه بر آهنگسازی، تنظیم بسیاری از آهنگهایش را نیز خود به عهده داشتهاست. منوچهر لشگری فرزند علی اصغر لشگری که از نوازندگان تار بود در سال ۱۳۱۴ در تهران متولد شد، از سن ده سالگی نواختن نیلبک و فلوت را نزد پدر و در سن دوازده سالگی نواختن ویلن را نزد دایی خود جواد لشگری و پس از مدتی نواختن کمانچه سنتور و سه تار را نیز آموخت.
او نواختن کمانچه را نزد علی اصغر بهاری و ویلن را نزد بزرگ لشگری و جواد لشگری و نیلبک و فلوت را نزد پدر خود علی اصغر لشگری آموخت. همچنین هارمونی و آهنگسازی را نزد هوشنگ استوار، یوسف یوسفزاده و پروفسور دیوید در کلاسهایی که از طرف رادیو در دانشگاه تهران تشکیل شده بود، فرا گرفت.
منوچهر لشگری از سال ۱۳۳۳ به عنوان نوازنده فلوت در ارکستر ابراهیم منصوری و مرتضی محجوبی شروع به نوازندگی و بعد از آن در سال ۱۳۴۰ به عنوان نوازنده و آهنگساز در ارکستر شماره ۱ رادیو به رهبری حسینعلی ملاح و ارکستر نکیسا به رهبری مصطفی کسروی و ارکستر باربد به رهبری فریدون ناصری و فرهاد فخرالدینی و ارکستر سازهای ملی به رهبری مهدی مفتاح و همایون خرم ادامه داد.
منوچهر لشگری آهنگسازی را در سال ۱۳۴۰ شمسی شروع و اولین آهنگی که ساخت، «آتش جاویدان» نام داشت که در آواز افشاری با کلامی از ابوالقاسم حالت و با صدای غلامحسین بنان ضبط شد.