این شد حرف حساب آقای مدیری!

رشیدپور در ادامه می‌پرسد که آیا سابقه داشته تا وی از فلان نهادی انتقاد کند و تحت فشار قرار بگیرد که با پاسخ مثبت مدیری مواجه می‌شود: "بله!". ادامه جملات مدیری با این مضمون است که ما راجع به این دستگاه‌ها‌ اصلا نمی‌توانیم حرف بزنیم اگر می‌توانستیم حرف می‌زدیم. در همه قوا و نهادهای ما مشکلات بسیاری وجود دارد ولی نمی‌توان حرف زد. از طرفی گستردگی دولت به عنوان قوه مجریه این حس را ایجاد می‌کند که بسیاری از انتقادهای ما گریبان دولت را می‌گیرد.

او در بخشی دیگر از اظهاراتش در پاسخ به این سوال که اگر دولت سابق هم بود دست به این انتقادها می‌زد، می‌گوید: «من در دولت قبل مدت ۵ تا ۶سال در تلویزیون نبودم و در شبکه‌ها‌ی خانگی کار می‌کردم و الان این تریبون از طریق «دورهمی» به من داده شده است. اگر در دولت قبل بودم چهار‌ برابر این انتقادات را از دولت می‌کردم.»

بالاخره توضیح داد

اظهارات صریح مهران مدیری در برنامه زنده «هفت» و توضیحاتش پیرامون این که چرا دولت را در برنامه دورهمی هدف قرار داده است؛ در حالی است که او پیش‌تر به خاطر این موضوع - حملاتی که به دولت دوازدهم می‌کرده - مورد نقد بسیار بوده است.

با مرور اظهارات مهران مدیری علیه دولت در برنامه «دورهمی» عده‌ای این اقدام وی را ناشی از دیکته شدن چنین دستورالعملی از سوی صدا و سیما به او برای حضور در تلویزیون تعبیر می‌کردند و عده‌ای هم آن را به حق می‌دانستند و حرف دل مردم. این اواخر آن قدر آش مهران مدیری در نقدهایش از دولت - بدون گوشه چشمی انتقادی به سایر نهادها - شور شده بود که عده‌ای از مدیری به عنوان ملعبه دست رسانه ملی یاد کرده و می‌گفتند او از جهت حفظ منافع شخصی خود و ماندگاری برنامه اش در تلویزیون است که این گونه بی محابا به حسن روحانی و وزرایش می‌تازد.

مدیری در این مدت در تلویزیون هم اصلاح‌طلبان را می‌زد هم روحانی را. مثلا او یک بار رئیس شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان را به تمسخر گرفت که: «ژن‌ها‌ی مرغوب و مغزها از کشور خودشان می‌روند... ولی مسئولین به ما می‌گویند نگران نباشید چیزی که زیاد داریم ژن خوب است که در کشور همیشه می‌ماند.» یا مثلا «برخی مسئولان جدیدا یک گوشه می‌نشینند یک کلمه هم راجع به چیزی اظهار نظر نمی‌کنند... » یک بار رئیس شورای شهر را که گفته بود «جای مردان سیاست بنشانید درخت، تا هوا تازه شود» به سخره گرفت و گفت: «بعد از این یکی از اعضای شورای شهر شروع به دف زدن کرد و رئیس شورای شهر دستش را روی گوشش گذاشت و آواز خواند. و یک بار وزیر خارجه ایران را که در موردش گفت: «شهیدان با چه جراتی به عملیات‌های بی‌بازگشت می‌رفتند و امروز که شرایط کاملاً عادیه جواب آن دل و جرات‌های خارق‌العاده را با سازشکاری می‌دهیم. اگر دل و جرات بعضی از کارها را نداریم، چرا پست‌هایی را می‌گیرید که انجام وظایفش دل و جرات می‌خواهد! تو که نمی‌توانی بتمرگ خانه‌ات!»

و بارها و بارها شخص حسن روحانی را از وعده‌های انتخاباتی‌اش تا تکه‌کلام‌های او را به طنز و جدی مورد نقد قرار داد و دولت را سست و کاهل و فراموشکار نامید. تقریبا در تمام قسمت‌هایی که مدیری روی تلویزیون می‌برد، یا از اصلاح طلبان نقدی بود یا از عملکرد دولتمردان نشانی. انتقادهایی که البته به حق هستند و بی‌تردید باید هم بیان شوند اما از آن جایی که نقد مهران مدیری فقط یک جناح را می‌دید این موضوع اصلا به دل بسیاری از مردم نمی‌نشست؛ چرا که مردم ضمن باور به این که کشور پر از اشکال است می‌دانستند که همه مکافات‌ها‌ و مشکلات را هم نباید بر سر دولت و یک جناح کوبید که اگر اینچنین است، عین سیاسی‌کاری است.

شجاعت یعنی...

باید گفت بی‌تردید سخنان اخیر مدیری در برنامه «هفت» قابل تقدیر است، سخنانی که در قالب توضیحات او مطرح شده و بی‌تردید می‌تواند جو منفی افکار عمومی نسبت به سیاسی‌کاری‌ها‌ی او را کاهش دهد. از سویی همه می‌دانند که لازمه طنز، نقد است و وقتی محدودیت در نقد باشد حاصلش آنی می‌شود که در «دورهمی» می‌بینیم.

اما سخنان مدیری را باید از زاویه دیگری نیز بررسی کرد، از این زوایه که در حال حاضر دیواری کوتاه‌تر از دیوار دولت و اصلاح طلبان برای نقد وجود ندارد. این روزها مظلومیت دولت و جریان چپ، شاید در همین موضوع بیش از گذشته عیان شود. این که رسانه‌ها‌ی مختلف حتی رسانه‌ها‌ی هم‌جناح و هم‌عقیده با دولت و اصلاح طلبان تنها در نقد دولت دست و بال‌شان باز است و می‌توانند علیه دولت و خودشان تا می‌توانند بتازند (!) اکنون باید به مهران مدیری نیز این نکته را یادآور شد که اگر چه در شرایط فعلی برای طنز و نقد چاره‌ای جز حمله یک‌سویه به یاران حسن روحانی نیست اما این هم عادلانه نیست که به دلیل کوتاه بودن دیوار دولتی‌ها‌، آنها جور انتقادهای سایر نهادها و بخش‌ها‌ی دیگر را نیز در طنزها و هجمه‌ها‌ی مدیری تاب بیاورند. خوب است که مدیری در کنایه‌ها‌ و گلایه‌ها‌یش از دولت شرط انصاف را رعایت کند و به اندازه لازم به نقد دولت بنشیند و نه آن که همه کاسه کوزه‌ها‌ی مشکلات کشور را بر سر روحانی خرد کند به این بهانه که غیر از روحانی نمی‌توان از کسی دیگر انتقاد کرد. مدیری اگر می‌خواهد صدای واقعی ملت باشد و نه صدای گروهی خاص، اکنون با مصاحبه اخیر خود در برنامه «هفت»؛ گام نخست را برداشته و با تغییرات و ملاحظاتی در برنامه «دورهمی» ضمن تداوم انتقادهای لازم و واجب می‌تواند انگ سیاسی‌کاری و وابستگی‌اش به جناحی خاص و رسانه ملی را نیز از سر خود وا بکند.

مهران مدیری خوب می‌داند که تنها دلخوشی مردم به صداو سیما همین معدود برنامه‌ها از جمله برنامه «دورهمی» است ولی حالا که خود نیز درباره دلیل انتقادات یکسویه اش توضیح داده باید بداند که تریبون فعلی و نقد از دولت، شجاعت و یا حرف دل مردم را زدن نیست... مدیری باید بداند شجاعت وقتی معنا می‌دهد که حرف‌ها‌یی را که نمی‌گذارند، بزنی و زمانی صدای مردم هستی که مردم و صداهایشان را گزینش نکنی و همه اعتراضات را منعکس کنی و نه فقط اعتراضات ضددولتی را.»