نژاد بهرام : شورای شهر نگران بافت فرسوده در مناطق وقفی است

زمین های اوقافی در شهر تهران  مشکلات زیادی را بین ساکنان این مناطق و همچنین مالکان آنها به وجود آورده است، سالها از  این مشکلات که شامل نبود سند وغیر قانونی بودن ساخت و ساز در این زمین ها می شود  می گذرد و شهرداری تهران و شورای اسلامی شهر تهران در ادوار گذشته  برای مشخص شدن تکلیف این زمین ها اقدامی موثری نکرده اند، با شروع فعالیت دوره پنج شورای اسلامی شهر تهران  امید ها برای رسیدگی به این زمین ها بیشتر شد،  همچنین در اردیبهشت ماه امسال تفاهم نامه ای بین بنیاد مسکن و سازمان وقف به منظور صدور سند مالکیت اراضی وقفی به امضا رسید. در همین خصوص زهرانژاد بهرام، عضو هیئت رئیسه شورای اسلامی شهر تهران در گفت و گو با خبرنگار شهری خبرگزاری برنا در مورد  زمین های اوقافی شهر تهران گفت: زمین هایی که سند ندارند  و به صورت قولنامه ای خرید و فروش می شوند  مالک دارند و مالک اصلی این زمین ها اوقاف است.  مبنای سکونت در این زمین ها توسط شهروندان به صورت اجاره 99 ساله است  که در چنین صورتی  می توانند در این زمین ها ساخت و ساز انجام دهند.

وی افزود: اکثر خانه های وقفی   در  مناطقی هستند که بافت فرسوده در آنها بیشتر است، مانند مناطق 11 و12 و حتی بخشی از 13 است همچنین در مناطقی مانند شمیران نو که اکثر املاک قولنامه ای است قرار دارند. مشکلی که وجود دارد تاملی بین اداره اوقاف و شورا  وجود ندارد مانند اینکه اداره اوقاف مدعی است که از این زمین ها برای تسهیلات خدمات هفت گانه ای که در سطح شهر وجود دارد می تواند استفاده کند.

عضو شورای اسلامی شهر تهران اظهار داشت: شهرداری نیز  بر این باور است که باید زودتر  تکلیف این زمین ها با مالک مشخص شود و شورا نیز در این زمینه خواستار  رسیدگی به  اسناد زمین های وقفی شده است.

نژاد بهرام با اشاره به  برگزاری جلساتی در ستاد باز آفرینی میان اعضای شورای شهر  با اداره اوقاف گفت: در این جلسات تعیین شد تا ساکنان یک معوض  از شهرداری بگیرند که زمین ها به مردم  واگذار شود و یا  این زمین ها  توسط شهرداری از ساکنان این منطقه خریداری شود و شهروندان به منطقه دیگر منتقل شوند.

وی افزود: سالها است که شهرداری تهران در بحث بافت فرسوده با اوقاف  به نتیجه ای نمی رسد و شورای شهر تهران در ستاد  باز آفرینی در تلاش است تا بتواند در این زمینه کمکی انجام دهد  ولی هنوز نتوانستیم  به یک رویه مشترک برسیم و این ناشی از انتقال  منابع و انتقال  منافع است،  لذا زمان می برد تا به نتایج مثبتی برسیم.