بازی در سریال "آنام" گاهی برایم غیر قابل هضم بود!

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ عبدالرضا اکبری بازیگر سینما و تلویزیون سابقه بازی در سریال های تلویزیونی و فیلم های سینمایی مختلفی از جمله سریال های «مزد ترس»، «شن های کف رودخانه»، «تولدی دیگر» و فیلم های سینمایی «لبخند خدا»، «دختری با کفش های کتانی» و «بازی با مرگ» را در کارنامه هنری دارد. گفت و گوی خبرنگار برنا با این هنرمند را در ادامه بخوانید:

این روزها سریال «آنام» با بازی شما در حال پخش است، از چگونگی اولین همکاری با جواد افشار صحبت کنید.

جواد افشار را از سال ها قبل می شناختم و بازی در این سریال اولین همکاری ام با او است که برای من خوب و قابل فهم بود. در این همکاری نکاتی که در ذهن کارگردان می گذشت را خیلی خوب درک می کردم. به نظرم خیلی مهم است که بین بازیگر و کارگردان یک رابطه ای منطقی برقرار باشد. حتی در مورد نقش و فضای کار یک نقطه مشترکی وجود داشت که فکر می کنم این نزدیکی ذهنی باعث می شد، کار در بیشتر مواقع به راحتی پیش برود.

کاراکتر امید ثروتیان در سریال «آنام» دارای پیچیدگی های بیشتری نسبت به کاراکترهایی است که پیش از این از شما دیده شده، این نشان از کاراکتر ویژه و خاصی است که در این سریال تجربه می کنید؟

بله، امید ثروتیان کاراکتری است که در زندگی دوران پر پیچ و خمی را پشت سر گذاشته و همین مسئله به مخاطب کمک می کند ابعاد مختلفی از زندگی او را در مقاطع و شرایط مختلف ببیند.

ثروتیان شخصیتی است که در دوران جوانی در مسائل خانوادگی و کاری اتفاقات عجیب و غریبی برای او افتاده است، گاهی آدم ها در زندگی با مسائلی روبرو می شوند که شاید ناخودآگاه باشد اما همان مسئله که ناگفتنی هم هست تبدیل به یک راز می شود، رازی که در کل زندگی این آدم ها اثر می گذارد و سنگینی این راز را باید در کل زندگی بر دوش بکشند. این سنگینی در همه لحظات مختلف به سراغ آدم می آید و اثر خودش را می گذارد. ابعاد مختلف این شخصیت به همین دلیل است، چون هر شخصی گذشته ای داشته و هر آنقدر که این گذشته شلوغ تر باشد ابعاد شخصیتی اش پیچیده تر می شود. به همین دلیل است که این نقش تک بعدی نیست. البته چند بعدی بودن نقش برای بازیگر شیرین و جذاب است، چون باید این ابعاد را کشف، پیدا و آن را اجرا کند، حتی برای بیننده هم جذاب است. چون کاراکترها یکدست نیستند.

بازی در این نقش گاهی خیلی دشوار می شد، به حدی که برایم سخت و قابل تصور نبود و نمی توانستم آن را هضم کنم و بپذیرم که این شخصیت می تواند چنین کارهایی را انجام دهد، اما بعد از صحبت با کارگردان و نویسنده به این نتیجه رسیدیم که به خاطر شرایطی که کاراکتر در آن قرار می گیرد مجبور است کارهایی که در ذات خود شخصیت هم نیست را انجام دهد. انجام این کارها حتی در قالب نقش هم برای من بسیار سخت بود چون از نظر فکر، عمل و اندیشه با خصوصیات شخصیتی ام در تضاد بود.

بازخورد مخاطب را از سریال آنام چگونه دیدید؟

تماشاچی قصه درام خانوادگی را می پسندد، به خصوص که به سینمای قصه گو عادت داریم. چون این ویژگی در فرهنگ و ادبیات کشور، همیشه حرف اول را می زند. ادبیات ایران، قصه گو است و ریشه در قصه گویی های قدیم دارد. قصه هایی که مادر بزرگ ها برای بچه های خود تعریف می کردند، این قصه گویی بعد از سال ها در قالب نمایش هایی مثل نقالی، شمایل گردانی و ... به قهوه خانه منتقل شد، به نظرم اگر سینما و یا نمایشنامه هایی که قصۀ خوب و پیچیده ای نداشته باشد خیلی زود مشتش برای مخاطب باز می شود و قصه خاصیت خود را از دست می دهد.

یک کار نمایشی فقط تکنیک و حرکت دوربین، نور پردازی و لباس و ... نیست، یک کار موفق، یک قصه جذاب می خواهد، قصه ای که پیچیدگی های خاص خودش را داشته باشد، اوج و فرود داشته باشد، دراماتیک باشد، بتواند گره های زیادی ایجاد کند و مخاطب با آن ارتباط خوبی برقرار کند.

به نظرم این قصه دارای عمق است و داستان زندگی همه آدم هایی است که در این سریال سرنوشتشان یک جوری به هم پیوند می خورد و به هم نزدیک می شوند. آدم های دور، نزدیک، آدم هایی که کینه دارند، و به لحظات مختلف زندگی می اندیشند. از مسائل سود جویی و پول پرستی گرفته تا انتقام و کینه، تردید، دو دلی و ... که به نظرم این از نقاط قوت این سریال است.

نکته مهم دیگری که در این قصه وجود دارد این است که همه کاراکترها تعریف دارند، در نمایش های تلویزیونی و فیلم های سینمایی تعداد زیادی از شخصیت ها دیده می شود که کاراکتر های آنها تعریف شده نیست و هویت شناسنامه دار ندارند، این ضعف بزرگی محسوب می شود.

فکر می کنم در این سریال این مشکل وجود ندارد چون هر کدام از کاراکتر ها تعریف مشخص و کاراکتر خاص دارند، تکلیف نویسنده در فیلمنامه این اثر تلویزیونی با اینکه هنوز در حال نگارش است با اثرش مشخص است و می داند که می خواهد قصه را به کدام سمت و سو ببرد. شاید در ادامه به سمت اتفاقات و موضوعات جدید برویم که مقداری هم گیج کننده اما جزو جذابیت های اثر است و حتما برای مخاطب جالب خواهد بود.