به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا، پژمان گرامی عضو شورای مرکزی حزب ندای ایرانیان در پاسخ به این سوال که پیش بینی شما از آینده سیاسی ایران در سال 97 چیست گفت: اساسا در تحلیل و پیش بینی وقایع و رویداد ها چند نکته مهم وجود دارد که با توجه به این نکات می توان تا حدودی مسیر تحولات را رصد کرد.
نکته اول فهم درست از شرایط حال است که درک درستی از امکانات و محدودیت ها را برای ما روشن می کند، دوم نقش اراده فردی و البته شرایط اجتماعی است و نکته سوم داشتن برنامه و چشم انداز که به کجا می خواهیم برسیم.
بر این اساس پیش بینی من این است که ما در سال پیش رو در حوزه های مهم مانند اقتصاد و سیاست خارجی با دشواری هایی روبه رو هستیم .خب طبعا چالش در این حوزه ها ،عرصه های دیگر را هم متاثر از خود خواهد کرد، مسئله آب جدی است ، مسائل زیست محیطی اهمیت زیادی پیدا کرده است ،این مسائل را باید با نگاهی کلان و بر اساس برنامه نگاه کرد.
اما با انسجام و وحدت نیروهای سیاسی کشور چه اصلاح طلب و چه اصولگرا حول محور "منافع ملی "می توانیم از گردنه های پیش رو به سلامت عبور کنیم.
آرزوی سیاسی شما برای کشور در سال 97 چیست؟
آرزوی من برای ایران این است که با بها دادن به برنامه و اسناد بالادستی مانند سند توسعه و چشم انداز ایران 1400 و کاهش سطح اختلافات ایرانی آباد ،آزاد و توسعه یافته را ببینیم.
هر چند این آرزو در درون یک فرایند اتفاق می افتند اما پذیرش این فرایند و حرکت هدفمند به سوی هدف گام بسیار مهمی است که امیدوارم در سال جدید نشانه ها و قرائنی از تحقق آن را ببینیم.
او در باره موثرترین و مهم ترین چهره سیاسی سال 96 که بود گفت ؟ فکر می کنید سال 97 که خواهد بود؟
همانطور که عرض کردم در برابر فرد محوری و پرداختن به چهره ها درست تر این است که به فرایند ها اهمیت داده شود از نظر من چهره سال ۹۶ ، مردم بودند که با مشارکت حداکثری و بی نظیر خود در انتخابات مسیر اینده کشور را تعیین کردند و مسوولین ما باید قدر اقبال و اعتماد مردم را بدانند .
هر چه این اعتماد تقویت شود چه در بین مردم و حاکمیت و چه حاکمیت و مردم قطعا مسیر پیشرفت و ابادانی ایران هم تسهیل می شود و هم تسریع.
طبیعی است که مردم با مشاهده تلاش مسوولین و احساس تغییر در جهت بهبود اوضاع ناملایمتی ها و تنگنا ها را تحمل می کنند.
بر این مبنا به نظرم چهره سال ۹۷ را باید در مفاهیم بشناسیم ،چهره سال پیش رو مفهوم" کارامدی "است که به نظر می رسد جدی ترین بحران ماست و جریان های سیاسی و مسولین اجرایی باید با دقت و حساسیت بیشتری به آن بپردازند.