از سال ۹۶ تا ۹۷ با «نگی که نگفتی»

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ ژیلا صادقی مجری برنامه هایی همچون «خانه فیروزه ای»، «خوبی از خودتونه»، «خانه من خانه تو» و... اخیرا با اجرا در برنامه «نگو که نگفتی» به تهیه کنندگی و کارگردانی مجتبی احمدی روی آنتن شبکه دو است. برنامه ای که حرفی برای گفتن دارد و توانسته با اشاره به موضوعات و معضلات اجتماعی رضایت مخاطبان خود را به دست آورد. البته زمانبندی مناسب و منظم برای پخش برنامه، بی تأثیر در این امر نیست. بر اساس آمارها «نگی که نگفتی» جزء پربیننده های تلویزیون است. ژیلا صادقی به برنا آمد و به این بهانه با او گفت و گویی داشته ایم که از نظر می گذرانید:

زمانی که به شما پیشنهاد اجرا در برنامه «نگی که نگفتی» شد آیا فکر می کردید این برنامه تا این اندازه پر مخاطب شود؟

حدس می زدم که جزو پر مخاطب ها قرار بگیرد، چون همیشه به ضعف های خودم واقف هستم و می توانم آن را کاور کنم. موضوعی که من را خیلی به آینده این برنامه امیدوار می کرد تشریفات قبل از برنامه و نظم بین آن ها بود. این نظم در پشت صحنه برنامه هم وجود دارد و احترامی که به من می گذارند برایم قابل اهمیت است. جالب است بدانید؛ زمستان 88 جلسه ای برگزار شد، بعد از آن چند سال کار نکردم که محوریت آن احترام به مجری بود. من در آن جلسه هم عنوان کردم برای مجری احترام قائل باشید. مگر نمی گویید مجری نگین انگشتر سازمان است؟ نمی خواهم طوری رفتار کنم که ناسپاسی باشد چون همیشه با تهیه کنندگان خوبی کار کرده ام اما در «نگی که نگفتی» اتفاقی که برای من بسیار خوش آیند بود وجود تهیه کننده ای است که آرتیست و ژورنالیست موفقی است و حتی درمورد زمان برنامه هم فکر کرده بود. اینکه برنامه نظم داشته باشد احترام به مخاطب هم تلقی می شود.

در برنامه «نگی که نگفتی» یک سری پلاتو نمایشی بود که بازی می کردید، چرا بازیگری را ادامه نمی دهید با اینکه پیشنهاد هم زیاد دارید؟

وقتی تکلیفم در حوزه اجرا مشخص شد احساس کردم نباید از این شاخه به آن شاخه بروم. اتفاقا چون ژیلا صادقی هستم شاید خیلی راحت تر هم بتوانم وارد فضای بازی شوم اما دوست ندارم از اسمم برای کاری که تخصص من نیست استفاده کنم. طی پنج سالی که نبودم خیلی ها به من پیشنهاد تهیه کنندگی می دادند اما قبول نمی کردم چون شغل من اجرا است. در طول این مدت هم نگران دیده و شنیده نشدن نبودم و به خودم می گفتم در عوض هر وقت برگردم قوی تر از گذشته خواهم بود که همینطور هم شد. با نوروز 94 برگشتم و تنها مجری خانم که تنها اجرا می کرد من بودم.

متأسفانه یکی از مشکلات اصلی مجری های تلویزیون عدم آگاهی نسبت به فیزیک شان است. خیلی از آن ها استایل مناسبی زمان ایستادن ندارند و مشخصا نمی دانند چطوری تصاویر مختلف ارائه دهند تا برای مخاطب تکراری و خسته کننده نباشند. یکی از اتفاقاتی که در این برنامه شاهد آن بودیم رعایت این نکته مهم بود. در این مورد توضیح می دهید...

ما در «نگی که نگفتی» تکلیفمان با خودمان مشخص است و این همدلی باعث می شود یک کار خوب و روان را ارائه دهیم. من فکر می کنم اجرا مسئله ای است که با تکرار چیزی عایدمان نمی کند و اگر مجری مسلط به چارچوب اندام خود چه از لحاظ فکری و چه از لحاظ فیزیکی باشد می تواند این تصاویر را مدیریت کند. از نظر من مجری تنها مهره در وادی هنر رسانه ای است که باید تشنه تر از قبل جلو برود. چندی پیش شنیدم که بعضی دوستان گفته اند به صادقی اجازه داده اند دوربین را سوییچ کند، در صورتی که این اتفاق بدون اجازه کارگردان میسر نیست و اصلا درست هم نیست.

امسال تئاتر هم کار کردید شما...

بله، کار کردم و تجربه خوب و کار بسیار سختی بود، به شدت استرس داشتم برای همین برای جایگاه بازیگر و بازیگران واقعی احترام خاصی قائل هستم.

واکنش مردم نسبت به برنامه چطور بود؟

خیلی از همکاران معتقدند که دلیل مخاطب زیاد برنامه برای ساعت پخش آن است در صورتی که در برنامه «خانه فیروزه ای» جامعه، از لحاظ اقتصادی در شرایط بحرانی به سر می برد ولی با اینکه برنامه صبح اجرا می شد،این برنامه 97 درصد مخاطب داشت. من حتی اگر «نگی که نگفتی» را 6 صبح هم اجرا می کردم باز هم پر مخاطب می شد چرا که یک برنامه روراست و مدیریت شده ای است. من اینگونه معرفی شده ام که ژیلا صادقی سرکش است اما وقتی مدیریت این قدر کامل باشد، جایی برای هیچ نوع  کمبودی نمی گذارد و این موضوع برایم دلچسب است.

زلزله کرمانشاه، کشتی سانچی، سقوط هواپیما، ریزگرد، آلودگی هوا و... مهمانان امسال کشور ما بودند.

بله، متاسفانه و این مسئله حال همه ایرانیان را بد کرد در حدی که این روزها آرزویمان این است که باقی مانده سال به خیر و خوشی به پایان برسد.

به نظر شما بار غم امسال بیشتر بود یا شادی؟

حتما همه انسان ها در همین سال، غم و هم لحظات شاد و مفرح داشته اند، اما با نگاهی گذرا به تقویم و اتفاقات و رخدادها حتما لبخند بر لب ما نمی ماند. این خروس بد جور سر و صدا کرد.

به نظر شما ما غم را از شادی بیشتر دوست داریم؟

چه سوال عجیبی می پرسید! هر انسانی علاقه مند است از غم و اندوه فاصله بگیرد اما مگر ما چقدر تصمیم گیرنده هستیم.

از نظر شما فرمول شادی چیست؟

فرمول؟ برای هر آدمی فرمول شادی متفاوت است. ما می خواهیم شاد باشیم و در طول تاریخ هم این موضوع را که دنبال شاد زیستن هستیم ثابت کرده ایم. اتفاقا مردم ایران خیلی زود شاد می شوند و این به نظر من یک خصلت قابل ستایش است. در ایران یادداشت ها و پیامک ها زیاد است که همه به هم انرژی می دهند و این اتفاق مثبت در کشور ما بیشتر از سایر کشورها است. هیچ کجای دنیا اندازه ما دنبال شادی نیستند و این نشان می دهد به همان اندازه که ما درگیر شادی هستیم به همان اندازه هم درگیر یکدیگریم.

شما در برنامه پر انرژی «نگی که نگفتی» به مسائل مختلف اجتماعی می پردازید. در اتفاقات تلخی که اخیرا پیش آمد هم شما با مردم کشورمان همراه بودید و حتی شاهد همدلی از سوی مردم بودید...

من همیشه به همدلی مردم نمره 20 داده ام. همه جا در هر اتفاقی مردم ما همراهان خوبی بوده اند.

خاطرم هست چند سال پیش در جمعی گفتم چرا ما انقدر در اشک ریختن برای هم استادیم، اما الان می گویم که ما در خوشی ها هم همراه هم هستیم.

اصولا اهل خرید هستید؟

بله خیلی زیاد

هنگام خرید به جنس ایرانی فکر می کنید یا جنس خارجی؟

(مکث می کند) من جنس را خوب می شناسم و در مواقع زیادی سراغ لباسی رفته ام که به قامتم آمده است و آن را خریده ام، یعنی دنبال این نبودم که ببینم برند آن مال کدام کشور است. من اِرغ خاصی به کشورم دارم و همیشه به عنوان نماینده رسانه تلاش کردم، اما خب هیچ وقت یک دست صدا نداشته است. حدود 10 سال پیش کفش چینی وارد کشور شد و صدمه سنگینی به سلامتی افراد و اقتصاد کشور وارد کرد. تنها دلیلی که مردم این اجناس بی کیفیت را به جنس های خوب ایرانی ترجیح می دادند قیمت پایین این اجناس بود. اما خیلی از افراد از لحاظ مالی در شرایط مناسبی نیستند، پس سراغ جنسی که قیمت پایین تری دارد می روند. خیلی از فروشنده ها بدون اینکه کسی نظارتی بر کارشان داشته باشد اجناس خود را چند برابر گران تر می فروشند.

عید امسال تهران هستید؟

اگر برنامه «نگی که نگفتی» فرصت دهد 90 درصد فکر می کنم به سفر بروم.

راستی عیدی هم می گیرید؟

خیلی کم عیدی می گیرم، اما یادم هست که نوروز 94 مجری برنامه عید نوروز بودم و مهمان های زیادی داشتیم که هر وقت می آمدند به تمام عوامل پشت صحنه عیدی می دادند به جزء من. این موضوع برایم همیشه ناراحت کننده بوده است. من معمولا عیدی می دهم و کمتر عیدی می گیرم. دومین عیدی است که کنار همسرم هستم و از او عیدی گرفته ام.

بهترین عیدی که گرفتید چی بوده؟

روسری که مادر بزرگم به من عیدی داد و نارنجی رنگ بود.

از «گی که نگفتی» حرفی هست که نگفته باشید؟

چون حالا حالاها قرار است که با «نگی که نگفتی» همراه باشیم خیلی حرف ها هست که باید گفته شود. همینطور که برنامه پیش می رود و فصل عوض می کند، تازه می فهمیم چقدر حرف برای گفتن دارد. من طی این سال هایی که اجرا کرده ام اصولا برنامه های شادی داشتم اما «نگی که نگفتی» با همه آن برنامه های تفاوت دارد، چون همیشه خیلی شُسته رُفته بوده و راضیم کرده است. احساس می کنم امسال شاد کردن مردم کار خیلی سختی است و در «نگی که نگفتی» اینگونه برداشت کردم که مردم با وجود غمی که دارند ته جمله ها و حرف هایشان برای شاد بودن تلاش می کنند. «نگی که نگفتی» زندگی دوباره به من داد. من هم تلاش می کنم حس خوبی به مردم بدهم.

چقدر اهل مطالعه هستید؟

من در کتاب خواندن هم خیلی سریع عمل می کنم گاهی پیش می آید که مطلب یا موضوعی سرعت من را می گیرد در واقع یا آن مطلب را متوجه نشده ام یا خوب متوجه اش شدم و حس می کنم باید روی آن تمرکز بیشتری داشته باشم. این روزها که روزگار شلوغ، فرصت مطالعه را از مردم گرفته است می توانیم تأثیر آن را در جامعه ببینیم.

کدام سین از هفت سین را بیشتر دوست دارید؟

همه را دوست دارم. تقریبا 12 سال است که چیدمان هفت سین در منزل به عهده من است و هر سال سعی کرده ام این سفره را با رنگ و لعاب بچینم به همین جهت تمام سین های سفره هفت سین را دوست دارم.

و حرف های آخر ژیلا صادقی در این گفت و گوی نوروزی...

امیدوارم وقتی از گوشه چشم شما اشکی بیاد که از سر شوق باشد، امیدوارم انقدر سخاوت در وجود ما نهادینه شود که چیزی آزارمان ندهد. با سخاوت همدیگر را دوست داشته باشیم، با سخاوت همدیگر را ببخشیم، با سخاوت خوشحال باشیم و با سخاوت از یکدیگر مراقبت کنیم.

گفت و گو: مجتبی احمدی

فاطمه زاهد