- سرکارخانم اسما قاسم پور لطفا خودتان رامعرفی کنید.
اسما قاسم پور هستم متولد 29 شهریور 69 و متولد قوچان و مربی ووشو هستم.
- چه عناوینی در رقابتهای ورزشی کسب کردهاید؟
بیش از ده دوره قهرمانی استانی دارم و چند دوره در اردوهای تیم استانی شرکت کردم؛ سه دوره در مسابقات کشوری حضور داشتم که دو دوره برای انتخاب تیم ملی بوده که در یک دوره در این اردوها انتخاب شدم.
بهترین دوست دوران ورزشی شما؟
- خانم ها سهیلا فیضی و صدیقه لطفی از بهترین دوستان دوران ورزشی من بوده اند که هنوز هم رابطه صمیمی ای با هم داریم.
- امکانات ورزشی را چگونه ارزیابی میکنید
ملاک ارزیابی هر فرد وضعیت جسمانی خودش است در ایران برای ارتقا سطح دانش عملی و علمی مربیان و آموزش و ارزیابی آنها از سیستم متمرکز و منسجمی استفاده نمی شود، به طوری که هر فدراسیون با توجه به آیین نامه های دوره های کوتاه مدت مربی گری به طور تخصصی برای رشته های خود آیین نامه ای طراحی کرده است.
- نظر شما درباره اخلاق ورزشی چیست؟
اگر ورزش را به عنوان یک پیشه و حرفه در نظر بگیریم، اخلاق ورزش گونه ای، اخلاق حرفه ای است موضوع اخلاق رابطه است و رابطه صرفا رابطه با رقیب محسوب نمی شود، موضوع اخلاق رابطه با هم تیمی و حتی با خود ورزشکار نیز هست.
همانطور که یک بازیکن برای حرفه ای شدن و یاد گرفتن اصول اولیه بازی، نیاز به مربی دارد، چرا نباید به موضوع والاتر و مهمتری مثل ادب و اخلاق بی تفاوت باشیم؟
به نظر من باید آموزش اخلاق در کنار آموزش جسم مورد توجه قرار بگیرد و باید باشگاه ها این امر را جدی بگیرند و در این زمینه همه نقاد های فرهنگی جامعه باید یاور باشگاهها و فدراسیون های ورزشی باشند.
- در حال حاضر خانمهای ورزشکار با چه مشکلاتی در خانه و اجتماع روبه رو هستند؟
باید پذیرفت که زنان و دختران با محدودیت هایی در جامعه مواجه هستند، به طور مثال پایین بودن سن ازدواج دخترانی که به ورزش روی می آورند و رفته رفته مهارت کسب می کنند و عضو تیم ملی می شوند ولی ناگهان با یک ازدواج زود هنگام و عدم موافقت همسر، از ورزش کناره گیری می کند و ما باید دوباره روی افراد دیگری کار کنیم .
اما این بدان معنا نیست که مانع این امر مانع پیشرفت می شود بلکه معتقدم که انسان یک بار حق زندگی دارد و بهترین روزها را باید برای خود رقم بزند.
-با ورزشی که شما آموزش می دهید چگونه می توان بر مشکلات خاص جسمی زنان غلبه پیدا کرد؟
برای کسانی که در منزل کار زیاد می کنند، در مشاغل خانگی بخشی از بدن مورد استفاده قرار می گیرد و تا حدی تقویت می گردد و این باعث ناهماهنگی ساختار بدن می شود و مشکلات جسمانی مانند گودی کمر، سائیدگی زانو و کمردرد را ایجاد می کند که ما سعی می کنیم با ورزش های سبک و پیاده روی وسپس با رشته های تخصصی درد آنها را کاهش دهیم.
همچنین در کنار ورزش سرعت و انعطاف پذیری جسمی و روحی آنها بیشتر می شود.
با توکل بر خدا و با توجه به توانمندی هایی که خداوند متعال در وجودمان قرار داده بسیار مهم است و سماجت بسیار کارها و ناامید شدن در هیچ شرایطی از عوامل مهم است.
- ورزش چه تأثیری در بیماری جسمی و روحیه بانوان می گذارد؟
ورزش نقش مهمی در هویت ملی و انسجام ملی ایفا می کند همچنین افسردگی و عدم اعتماد به نفس در خانم ها که با حضور در مکان های ورزشی باعث می شود کم کم با دیدن دیگران از قالب خود بیرون می آیند و در فعالیت های دیگر شرکت می کنند و همین امر باعث می شود در اجتماع حضور داشته باشند ، تحرک زیاد و ورزش باعث موفقیت درخانم ها در تمام امور می شود.
- گاه دیده می شود خانمها فقط به فعالیت جسمانی می پردازند و از مطالعه در مورد ورزش و رشته تخصصی خویش غافل می مانند؛ نظر شما در مورد نقش مطالعه در پیشرفت ورزش بانوان چیست؟
شاخصه و ویژگی مربی خوب تسلط بر علم روز ورزش و رشته مربوطه و همچنین تجربه بالا و دانستن علوم روانشناسی است؛ ورزشکاران باید بر علم تمرین تسلط داشته باشند و همچنین قدرت آنالیز را داشته باشند؛ تلاش مربیان زمانی با موفقیت همراه است که از دانش ورزشی لازم بهره مند باشند.
یک ورزشکار خوب حتما باید مطالعه داشته باشد تا درصد موفقیتش بیشتر و فوت و فن کار را بهتر یاد بگیرد.
-نظرتان در مورد ورزش دختران دانش آموز چیست و نقش خانواده را در این زمینه چقدر مؤثر می دانید؟
ورزش باعث خون رسانی به مغز می شود و همین کار موجب درک درست از مطالب درسی می شود و هرگز لطمه ای به درس خواندن نمی زند.
ورزش باعث می شود یک دختر علاوه بر پیشرفت تحصیلی از لحاط روحی نیز ساخته شود و در مقابل دیگران صبور و مهربان باشد؛ متاسفانه در آموزش و پرورش روی ورزش دبیرستان تاکید می شود در صورتی که باید در مقطع راهنمایی و ابتدائی بیشتر به ورزش دختران توجه داد.
اگر دانش آموزان را از همان ابتدا به ورزش علاقه مند کنیم ، آنها در آینده فرزندانشان را نیز ورزشکار بار می آورند اما چون در این زمینه پایه سازی نشده لذا بچه ها با ورزش انس نمی گیرند و در جوانی از آن کناره گیری می کنند.
باید از نظر فرهنگی دید برخی خانواده ها را ارتقا دهیم تا نگوید ورزش به چه درد یک دختر می خورد.
- سخن پایانی؟
در همه کشورهای دنیا، مربیان ورزشی از سوی دولت حمایت می شوند و بیمه و حقوق ثابت دارند اما شغل ما اصلا رسمیت ندارد و این بسیار ناراحت کننده است؛ بنده شاید از یک سنی به بعد نتوانم ورزش کنم اما این دغدغه را دارم که داستان زندگیم در آینده چطور پیش می رود .
منبه نمایندگی از تمام زنان و مردان ورزشکار این خواسته را از مسئولین کشورم دارم که روزی حقوق بازنشستگی و بیمه داشته باشند و مربی گری و ورزشکار بودن به عنوان یک شغل رسمی قلمداد شود؛ امیدوارم که صدای ما به گوش مسئولین برسد.
خبرنگار: سهیلا چترآبگون