پیام وزیر فرهنگ و ارشاد به مناسبت بزرگداشت فردوسی

|
۱۳۹۷/۰۲/۲۶
|
۱۴:۰۱:۰۶
| کد خبر: ۷۰۸۰۵۱
پیام وزیر فرهنگ و ارشاد به مناسبت بزرگداشت فردوسی
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به مناسبت بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی به مراسم بزرگداشت مقام این شاعر و پاسداشت زبان فارسی که شامگاه گذشته در محل آرامگاه فردوسی برگزار شد، پیام داد.

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ در پیام سیدعباس صالحی آمده است: «در تاریخ بلند و پرشکوه ما مهمانان ایران چه آنان که به زحمت آمده بودند و چه آنانکه به رحمت، طرفه‌ای را به سرعت در می‌یافتند و آن این بود که مردمانش حاصل فرهنگ، اندیشه  و منش ایشان است و این ویژگی چنان رشته تسبیح و رنگ پیوند داشته‌ها و امیدهای ما را در این جغرفیای پهناور و تاریخ درازدامن به هم بر دوخته است. در این سرزمین همانگونه که نوآوری سنت مردمان بوده پذیرش نیکویی‌ها، معارف و معادی از هر قوم و قبیله‌ای است، چرا که ایرانیان در یک موضوع متفق هستند و آن اینکه کشورشان شایسته بهترین‌ها است. 

برای کمال‌طلبی ایرانیان حد و غایتی نمی‌توان گذاشت، حتی اگر کار به بزم جان باشد و تاریخ متفق است که آغوش گشاده ایران برای دین مبین اسلام و مهر و ولایت پیامبر خاتم(ص) و امامان مطهر(ع) از همان عهد ازلی سرچشمه می‌گیرد. یکی نه سر و مهتر ایرانیان برای نگاهداری فرهنگ و اعتلای هنر و دین مداری و وطن دوستی حکیم توس است و شاهکاری که جان و جاه بر او ورزیده است، نه کتاب که لشکر بی‌زوالی سامان یافته برای پاسداری کاخ بلندی که او پی افکند. 

نخستین ویژگی خدمت حکیم به فرهنگ و هنر ایران شاید آن بود که به درستی و ژرف اندیشی نمایاند که آموزه‌های اسلام چقدر گوارای جان ایرانی است و چگونه ایرانیان این آموزه‌های مینوی و آسمانی را از عمق جان باور دارند و چگونه پاسدارش می‌نهند در آینه داستان‌ها، روایت‌ها و فصه‌های پهلوانی مناظر خیال‌انگیز و نقش‌های دلپذیر. فردوسی بود که ابیات شاهنامه‌اش چون گنج زر زبان به زبان و سینه به سینه می‌گشت و نبود اما دید که داستان‌هایش در ذهن هنرمندان و شاعران هر روز زنده می‌شود و راه می‌سپارد.

شاهنامه او نه تنها بر ادبیات که بر سنت نگارگری اثر گذاشت و آن را وامدار خود کرد. تا آنجا که بیشترین شمار کتاب‌ها و داستان‌هایی که دست‌مایه نقاشان قرار گرفته به هنرمندی و چشم بندی از شاهکار او است. شاهنامه او نه تنها بر ادبیات بلکه به نقل‌های خسروانی بارور دوباره در یادها آمد و مقاها و نغمه‌های فراوان چه در قاب رسمی هنر و چه در قالب مردمی و مقامی موسیقی بازآفریده شد. شاهنامه او نه تنها در ادبیات که در پرده‌های نقالی و روایت گری یکی از گونه‌های بی بدیل نمایشی را پی ریخت به گونه‌ای که ترکیب نقاشی، موسیقی و ادبیات بود با بیان حرکت، حس و حال. قالبی چنان جانانه که با تار و پود احساس مخاطبان در می‌آمیخت و گره می‌خورد و در برآمن و دیدن ایرانی اثرها داشت.

حکیم و شاهنامه‌اش نه تنها زنده کننده تاریخ گذشته ایران بلکه برانگیزاننده آدمیان و الهام بخش هنرمندان مومن و معتقد برای آفرینش‌گری فردا و فرداها است و محتوای شاهنامه همچنان و همیشه می‌تواند منبع و مصدر خلاقیت پیوسته هنرمندان باشد. بی‌راه نیست اگر بگوییم هر روزی که اثری به الهام از حکیم پدید می‌آید به راستی روز فردوسی است حتی اگر ۲۵ اردیبهشت ما نباشد.»

 

نظر شما