یک روانپزشک در گفت و گو با برنا مطرح کرد؛
فرهنگ کار گروهی در خانواده های ایرانی آموخته نمی شود
فربد فدایی گفت:« متاسفانه در خانواده های ایرانی بیشتر به بچه ها آموخته می شود که گلیمشان را از آب بیرون بکشند و آموزش بر مبنای انفراد است و کمتر نسبت به دیگران اعتماد ایجاد می شود برهمین اساس ایرانیان در پیشبرد کار گروهی ضعف دارند.»
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا، همه فرهنگ های دنیا به رغم نکات مثبت خود، آسیب هایی را نیز دارند. این آسیب ها می تواند در طول زمان پیش آمده و یا از ابتدا در بطن فرهنگ بوده باشد. این مسئله در خصوص فرهنگ ما نیز صادق است. متاسفانه یکی از مشکلات ما نداشتن فرهنگ همکاری گروهی است. شاید برای خیلی از ما پیش آمده باشد که در کار گروهی با مشکل پیش بیایم. اما مشکل از کجاست؟ و راهکار آن چیست؟ در این خصوص با فربد فدایی گفت و گویی داشتیم.
فربد فدایی در گفت و گو با خبرنگار سلامت خبرگزاری برنا گفت:« از دوره های قدیم همکاری و کارهای گروهی زیادی در ایران به نتیجه رسیده است. از جمله ساخت تخت جمشید، قنات ها و هیئت های مذهبی، خیریه ها و...را نام برد این ها نشانده این است که ایرانیان توانایی کار گروهی را دارند. اما به نظر می رسد فرهنگ کار گروهی آنطور که باید نسبت به بقیه کشورها چندان در کشورما چندان جا نیفتاده است.»
فدایی افزود:« متاسفانه کشور ما در طول سال های مختلف مورد چپاول اقوام مهاجم قرار گرفته و افراد به آینده امیدوار نبوده اند و انجام کارهای گروهی هم مستلزم وقت طولانی است لذا یاد گرفته اند که خود را نجات دهند و گلیم خود را از آب بیرون بکشند.»
او در ادامه خاطر نشان کرد:« شرایط سیاسی اجتماعی هم در این مسئله نقش به سزایی دارد. وقتی دولت مرکزی قوی بوده و امنیت برقرار باشد، مردم بیشتر با یکدیگر همکاری می کنند. خیلی طبیعی است که در زمان های آشفتگی تمایل به کار گروهی که مستلزم صرف وقت و هزینه است کاهش پیدا می کند.»
وی در خصوص راهکار زدایش این آسیب از فرهنگ کشور گفت:« راهکار آن عبارت است از اینکه امنیت کارهای گروهی تامین شود. زمانی که قوانین مرتبا در حال تغییر و تحول باشد، اقتصاد قابل پیش بینی نباشد و آشفتگی باشد، افراد به سمت کارهای فردی می روند. در حالی که در صورت وجود شکوفایی اقتصادی و امیدواری نسبت به آینده و وجود قوانین ثابت، امکان کارهای گروهی برای مردم بیشتر می شود.»
فدایی درباره نقش خانواده ها در ترویج این فرهنگ چنین اذعان داشت:« در درجه اول خانواده ها تاثیرگذارند. به این مفهوم که به کودکان خود فرهنگ تک روی را نیاموزند و به آن ها نشان بدهند افراد خارج از خانواده هم می توانند قابل اعتماد باشند و می توان با آن ها کارهای عمده تری را انجام داد. متاسفانه در خانواده های ایرانی بیشتر به بچه ها آموخته می شود که گلیمشان را از آب بیرون بکشند و آموزش بر مبنای انفراد است و کمتر نسبت به دیگران اعتماد ایجاد می شود و خانواده ها از این طریق نقش به سزایی در آموزش کودکانشان دارند از طرفی حکومت ها می توانند با افزایش سرمایه اجتماعی مردم را به سمت کارهای گروهی تشویق کنند.»
او در پایان در خصوص ادامه این روند و آسیب های آن به بدنه جامعه گفت:« در صورت ادامه این روند کارهای اقتصادی بزرگ در ایران عملی نخواهد شد. دلیل این امر هم آن است که دولت قدرت محدودی دارد و سرمایه گذار خوبی نیست و این مردم هستند که باید با سرمایه گذاری امکان رشد و تعالی را برای جامعه فراهم کنند.»
نظر شما
اخبار برگزیده
پرونده ویژه
تبلیغات متنی