پژوهشگر قوچانی اظهار کرد:
بارقه های پیشرفت در اشعار شاعران قوچانی وجود دارد
یک پژوهشگر قوچانی گفت: خوشبختانه در شعر شاعران قوچان در سبک‌های مختلف کهن، کلاسیک و آزاد بارقه‌هایی وجود دارد که اگر تداوم یابد امید به ثمر نشستن شعرها زیاد است.
به گزارش برنا از قوچان؛ علی‌اکبر مروجان شاعر، پژوهشگر و خوشنویس قوچانی در یازدهمین جلسه انجمن شعر قوچان در محل فصلنامه باغ خبوشان این شهرستان ضمن خشنودی از وجود اختلاف اندیشه در بین اعضای انجمن شعر قوچان که افراد سرسختانه مدافع اندیشه‌ها و نظر خودشان چه در شعر و چه در تفکر هستند، تصریح کرد: برای شهر بزرگی همچون قوچان با این پیشینه تاریخی عظیم خطر بزرگی است اگر تمام افراد بخواهند تنها در یک سبک و سیاق فکر و حرکت کنند.
شاعر قوچانی با اشاره به اینکه ایران به لحاظ شعر ایرانی نیاز به تعصب ندارد چون جایگاه جهانی تثبیت‌شده دارد و معروف است که از 10 شاعر بزرگ جهان 5 شاعر ایرانی است، اظهار کرد: یکی از مواردی که ثابت می‌کند ژن و عیار منطقه بالاست وجود شاعر بزرگی همچون نوعی خبوشانی است که همه آن عیار بالا را در سطوح تاریخی اثبات می‌کند.
مروجان با بیان این مطلب که در منطقه استعداد به‌صورت بالقوه وجود دارد و بالفعل شدنش استمرار این‌گونه جلسات است، خاطرنشان کرد: امسال دویست سال پیش نیست بلکه امروز سال 1397 است و اینکه در چند سال پیش جلسه شعر چه بوده پرونده‌اش مختومه شده و اگر امروز کسی پشت‌کار را گرفت می‌توانیم توانایی قوچان را اثبات کنیم.
پژوهشگر قوچانی با بیان اینکه نتایج برگزاری این‌گونه جلسات برای شهرستان بسیار مؤثر است، تصریح کرد: پیشینه شعر نه‌تنها در شعر کهن و کلاسیک شناخته‌شده است بلکه از عجیب‌ترین مسائل شعر ایران این است که در شعر آزاد نیز پیشینه هزارساله دارد.
مروجان با اشاره به اینکه یکی از منابع بسیار دقیق مربوط به ادبیات پیش از اسلام مرحوم تفضلی هست که این کار نشان می‌دهد ایران هزاران سال پیشینه و ریشه در شعر آزاد داشته است، عنوان کرد: آیا انقطاعی افتاده که بعدها نیمایوشیج می‌آید و سبک نیمایی رواج می‌دهد؟ یا اینکه نیمایوشیج آگاه به این موضوع بوده که کشور پیشینه‌ای دارد که فراتر از شعر نو می‌تواند برای شعر مبنای استواری قرار بگیرد.
وی ادامه داد: شاملو نیز حتی در این خصوص به این اقتباسات فرهنگی اشاره می‌کرد و برای کسی که با شعر کهن آشنا است، به‌محض اینکه با شعری پخته و آزاد مواجه می‌شود بلافاصله می‌تواند ریشه‌ها را شناسایی کند و نشان‌ها این‌قدر برایش آشکار است که به سراغ هزاره‌های خودمان می‌رود.
وی افزود: در شعر کهن قدرت شاعران ما به حدی بود که وقتی به سراغ آرایه‌ها می‌رویم حتی قوی‌ترین منابع پارسی شاهد و مثالشان از آن‌هاست.
پژوهشگر قوچانی بابیان این مطلب که اگر شما امروز یک هفته فکر کنید و یک بیت لف‌ونشر مرتب داشته باشید شما شاعر نیستید حتی اگر لف‌ونشر شما برابر با فردوسی باشد، اذعان کرد: غیر از وزن و قافیه آن نگاهی که بر شعر حاکم است تعیین می‌کند که چه‌کاری امروز شعر هست یا نیست؛ این موضوع نشان می‌دهد چقدر کار شعر دشوار است و چه مرز مبهمی است که آیا یک شخص شاعر هست یا نه.
مروجان عنوان کرد: آن زمانی که بارقه چه در قالب غزل، رباعی یا شعر آزاد به سراغ آدم می آید شما شاعر هستید و خوشبختانه در شعر شاعران قوچان در سبک‌های مختلف کهن، کلاسیک و آزاد واقعاً بارقه‌هایی وجود دارد که اگر تداوم یابد امید به ثمر نشستن شعرها زیاد است.
پژوهشگر قوچانی با اشاره به اینکه در خصوص بارقه‌های شعری برخی از بزرگان معتقدند شعر باید به سراغ فرد بیاید و عده‌ای دیگر می‌گویند فرد نباید منتظر این باشد که شعر به شاعر بیاید، اذعان کرد: هر دو نگرش برای خود طرفدارانی دارد و برپایی این‌گونه جلسات این دیدگاه را تقویت می‌کند که نباید منتظر باشید شعر به سراغ شما بیاید و شما باید مدام در حال کار شعر و شاعری باشید.
وی ادامه داد: نه‌تنها در انجمن‌های شعر بلکه حتی در کوچه‌ها و خیابان‌ها باید شعر را از زبان مردم گرفت.
شاعر قوچانی بابیان این نکته که اگر به موضوع زبان در شعر متمرکز شویم یکی از مهم‌ترین نکات ارتباط اندیشه و زبان در شعر است، تصریح کرد: هدف، هنر برای هنر و فقط قدرت الفاظ یک شاعر را می‌خواهیم ببینیم که چطور شعر را بیان می‌کند و اگر قبل از نیما پیشینه شعر آزاد را در هزار سال قبل داشته‌ایم اتفاقات زبانی ما نیز در گذشته ریشه دارد و پیشینه‌ای است که شاعر می‌تواند استفاده کند.
مروجان با اشاره به اینکه آثار گذشته نشان می‌دهد که اگر شاعری پای‌کار باشد تمام عمرش با توجه به منابع متعدد تا زمانی که خودش اشباع شود و سرریز شود فرصت دارد، اظهار کرد: یکی از غفلت‌های ما در کشور همین است که چون با نگاه نو به آن‌ها کمتر نگاه می شود به زاویه فراموشی سپرده‌شده و گاهی شعر آزاد را از شعر ترجمه می‌گیریم، ترجمه‌ای که گاهی اوقات مبنا و اساسی ندارد و بین مترجم‌ها قابل‌بحث است که آیا شعر ترجمه پذیر هست یا نه؟
وی افزود: این سؤالی است که از اهالی فن پرسیده می‌شود؛ بدون شک حتی محققان بزرگ غیر ایرانی که در مورد شاعران ایرانی تحقیق کرده است قطعاً نمی‌تواند به‌مانند یک ایرانی شاعر ایرانی را درک کند.
پژوهشگر قوچانی در پایان با اشاره به برگزاری این جلسه در دفتر فصلنامه باغ خبوشان که در مقایسه با اتاق برگزاری انجمن شعر قوچان که بسیار کوچک است، در آن هنرمندان هستند، مطرح کرد: این اتفاق شروع نیرومندی است اگر همه افراد دست‌به‌دست هم بدهند می‌توان گام‌های استواری را برای توسعه شعر قوچان برداشت.
خبرنگار: سهیلا چترآبگون
در نشر مروارید؛
مدیر جایزه «مهرگان ادب» عنوان کرد
قزوه مطرح کرد
نظر شما
اخبار برگزیده
پرونده ویژه
تبلیغات متنی