وقتی فوتبال هنر می شود نه یک رقابت/ ال کلاسیکو یک تئاتر بود نه صرفا یک مسابقه ورزشی !

در روزگاری فوتبال طیف وسیعی از علاقه‌مندان را به خود مجذوب می‌کند و گردش مالی تبلیغاتی مفصلی را در زمینه‌های مختلف به خود اختصاص می‌دهد بدیهی است تمرکز بسیاری از علاقه‌مندان و طرفداران این رشته ورزشی به این پدیده متفاوت معطوف است.

فوتبال امروز به دلیل طرفداران انبوهش به عنوان یک صنعت و بیزینس پر طمطراق مشهور است چرا که هیچ اتفاق اجتماعی تا این حد مخاطب مشخص و معین به خود اختصاص نمی‌دهد که توجه کاربران اقتصادی را در حوزه‌های مختلف به خود جلب کند.

قطعاً الکلاسیکو (مسابقه دو تیم رئال مادرید و بارسلونا) که بیش از فینال جام جهانی فوتبال در دنیا مخاطب دارد یک نمایش هنری از تعدادی ورزشکار حرفه‌ای محسوب می‌شود که از فوتبال نمایشی با سناریوی مشخص، کارگردانی، تصویرسازی و مملو خلاقیت خلق می‌کند تا برشی از زندگی مردم در جایجای دنیا را به خود اختصاص دهد.

قطعاً مسابقه جذاب و گرم این دو تیم در شب گذشته اتفاقی فرا فوتبالی بود. زیرا جدا از هیجانات یک رقابت ورزشی شاهد تصاویری جذاب از خلاقیت‌های آرتیستیک و هنری از جمعی از بهترین‌های فوتبال دنیا بودیم که بر اساس استعداد ذاتی، خلاقیت‌های شخصی نمایشی همه جانبه (به دور از در نظر گرفتن نتیجه مسابقه) حادث شد تا مخاطبان از دیدن یک مسابقه ورزشی اوج لذت را در کنار هیجان رقابت تجربه کنند.

این نمایش با هر نتیجه‌ای که به پایان رسید رورانس پایانی یک نمایش را داشت چرا که با سوت پایان مسابقه بازیکنان دو تیم به عنوان خالقان این نمایش در کنار یکدیگر ایستادند، خسته نباشید گفتند و پایان نمایشی را اعلام کردند که شاید برخی از تماشاگران به عنوان طرفداران یکی از دو تیم مغموم اما از دیدن یک نمایش جهانی در اوج لذت بودند.

تمام تعاریف یک نمایش جذاب و پر مخاطب می‌تواند در یک مستطیل سبز با هنرمندانی کاربلد با عنوان فوتبال شکل بگیرد اگر کارگردان و خالقان این نمایش با تفکر سرگرم کردن مخاطبشان در 90 دقیقه فقط به دنبال زیبایی‌شناسی و خلق یک استاتیک تصویری باشند نه حواشی غیر ورزشی که ماهیت این ورزش پر طرفدار را تحت‌الشعاع خود قرار دهد.

الکلاسیکو نمایشی از ورزش فوتبال بود که مخاطبانش برای دیدن آن جدا از نتیجه به یک حال خوب دست پیدا کردند.