اصولا ساخت سریال های کلاسیک در تلویزیون های مختلف دنیا مد است اما یکی از ژانرهای مرسوم در تلویزیون ایران ساخت آثار تاریخی مذهبی است که اصولا پر مخاطب و مورد توجه بینندگان تلویزیون قرار میگیرد.
تولید سریالهایی که به لحاظ درجه سریالسازی با عنوان الف ویژه طبقهبندی میشوند طی سالهای اخیر در تلویزیون ما کمرنگ شده است. چرا که این آثار معمولاً به لحاظ تحقیق، بررسی و نگارش زمانبر، هزینهدار و البته نیازمند نیروی متخصص است و اصولاً هر کسی از پس تولید این دست آثار برنمیآید چرا که محتویات مورد نیاز نگارش فیلمنامه آن بایستی براساس منابع و مکتوبات و مآخذ قابل دفاع به رشته تحریر در بیاید.
موضوع بعدی که تولید این دست آثار را با کندی مواجه کرده است بحث هزینه تولید است. معمولاً این دست آثار نیازمند عدد و ارقامی است که این روزهای تلویزیون از پس آن برنمیآید و تقریبا میتوان گفت بعد از سریال «مختارنامه» ساخته داوود میرباقری در این راستا تولید آنچنانی نداشتهایم.
به مناسبت شهادت امام رضا (ع) تولید سریال تاریخی «ولایت عشق» را که دومین ساخته مهدی فخیمزاده در این ژانر است مورد بررسی قرار میدهیم.
فخیمزاده در طول دوران فعالیتش در عرصه فیلمسازی جزو معدود کارگردانانی است که ژانرهای مختلف را تجربه کرده است. او سینما را در ژانرهای پلیسی، کمدی، اجتماعی و تاریخی تجربه کرده است و اصولاً علاقهمند است تا در ورژنهای مختلف تولیداتی را در درام سازی تجربه کند.
ساخت سریال «تنهاترین سردار» که به زندگی امام حسن مجتبی (ع) میپرداخت اولین تجربه مهدی فخیمزاده در حوزه آثار تاریخی مذهبی است. این مجموعه تلویزیونی آن طور که باید از آب در نیامد و در واقع جای خوبی در کارنامه فخیمزاده ندارد. اما سریال «ولایت عشق» از چند منظر جزء آثار موفق تلویزیون در ژانر تاریخی است.
این مجموعه با وسواس بسیار فخیمزاده تحقیق، بررسی و نگارش شد. کاراکترها و بازیگران سریال با دقت و توجه بسیاری انتخاب شدند. لحن و ساختار سریال جزء اتفاقات متفاوت تلویزیون به لحاظ فیلمسازی در ژانر تاریخی بود و فخیمزاده مراقبت کرد تا نگاهش به داوود میرباقری و ساختار ذهنی او شبیه نشود تا الفبای خودش را در تاریخیسازی تجربه کند.
سریال «ولایت عشق» فرصتی بود تا مهدی فخیمزاده تمام تجربههایش در سریال «تنهاترین سردار» را به کار ببندد تا این مجموعه نگاهی متفاوت به زندگی امام رضا (ع) و داستانهای شخصیتهای زمان او باشد.