تحسین «عرق سرد» از سوی فیگارو و لوموند

​به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، فیلم سینمایی«عرق سرد» تازه‌ترین ساخته سهیل بیرقی، با نام «اجازه‌» در سینماهای فرانسه روی پرده رفته و مورد توجه منتقدان و روزنامه های مطرح فرانسوی قرار گرفته است. بخشی از این نقدها را در ادامه می خوانید:

‌Télérama تلراما:

کارگردان همگام با هر قدم این فوتسالیست در جنگ او برای آزادی، به مسایلی از قبیل طلاق، تاثیر شبکه های اجتماعی، و همچنین همبستگی زنان می پردازد.او با مهارت، در کشوری که خرد جمعی برای اکثریت در کنار آمدن با همسری زورگو است، پیچیدگی متحد ماندن زنان را به تصویر می کشد.صحنه مسواک زدن افروز از جسورانه ترین صحنه های است که در سینمای ایران تا بحال دیده ایم.

لوموند:

در نقش افروز،باران کوثری،بازی اش بی همتا است.او تمام آشوب و نگرانی ای که کم کم بر او مستولی می شود را با نگاهش به مخاطب القا می کند. شمارش معکوس آغاز می شود، شمارش معکوس برای روز مسابقه و شمارش معکوس برای افروز که سنش در حال بالا رفتن است و دوران طلایی قهرمانی اش کوتاه. در فیلم، ماموران قدرت خارج  از کادرحضور دارند؛ آنچه در کادر دیده می شود تاثیر خشونت تصمیم گیریی های قانونی بر چهره زنان فیلم است.امیر جدیدی در نقش همسر، ظاهرا ملایم است اما بیش از اندازه لجوج است. احساساتی که نسبت به همسرش دارد مخاطب را گمراه می کند.آیا رفتار او قابل توجیه است؟ آیا او توانایی پیشرفت فکری دارد؟ آیا در آخر به همسرش اجازه سفر خواهد داد؟ تا آخرین لحظات فیلم، مخاطب دنبال جواب این سوال ها می گردد. کارگردان از نقش همسر، نقشی کلیشه ای از برتری قدرت مردانه نساخته است بلکه  تصویری هوشمند و نگران کننده  از مردی سلطه جو و فریبکار را ترسیم می کند.

فیگارو:

«هیچ مویی نباید دیده شود»؛ این جمله ای است که مامور حراست به فوتسالیست ها می گوید. اما فیلم از همان ابتدا و قبل از شروع تیتراژ، تکان دهنده به نظر می رسد: برای مواجه و رودررویی در سطوح بالا خود را آماده کنید؛ رودررویی  ورزشی، زناشویی، روانی، قضایی و سیاسی.کارگردان و قهرمانش (باران کوثری، بی نظیر) در یک تیم بازی می کنند. 

تسلیم و سیاست مداری از نقاط قوت روحیه افروز نیست. یازده سال برای رسیدن به قله موفقیت زحمت کشیده است. در کنار پشتکار و ستیز ورزشی ، صداقت جسورانه و بی باک برایش دردسر ساز می شود.«عرق سرد»، ضرورتی است برای مقابله در برابر اتفاقی اجتماعی که در امروز ایران رایج است و تناقض های ایران امروز را در زندگی دوگانه ای که همه ایرانی ها از آن حرف می زنند به تصویر می کشد