چند سالی است که وضع تئاتر خوب شده است و خانواده تئاتر به حداقلهایی برای یک زندگی معمولی با روی صحنه بردن چندی نمایش در طول یک سال دست پیدا میکنند.
وضع تئاتر خوب است اما وضع خوب تئاتر هم خودش معضلی است که نیازمند یک آسیبشناسی چند بعدی است. به هر حال تمام اعضای خانواده تئاتر میدانند که شرایط نامساعد تئاتر به لحاظ اقتصادی هرگز بر جایگاه هنری این هنر مادر لطمهای وارد نکرده و اصولا خانواده کم توقع تئاتر با اطلاع از امکانات و شرایط اقتصادی این حوزه در تمام این سالها فعالیت داشتهاند.
در چند سال اخیر اما با بالا رفتن سطح فرهنگ تئاتر دیدن در میان خانوادههای ایرانی و افتتاح چندین سالن تئاتر خصوصی در شهر تهران اوضاع به سمتی رفته که تولیدات نمایشی در سطح شهر نسبت به گذشته عددی چند برابر به خود دید و این اتفاق با توجه به تبلیغات وسیع در فضای مجازی با اقتصادی منطقی مواجه شد و در نهایت اتفاقی که رخ داد حال خوب تئاتر و فعالان این حوزه که در حقیقت به لطف حضور تماشاگر در سالنهای نمایش چرخ تئاتر میچرخید.
اما اخیرا اوضاع طوری دیگر در حال رقم خوردن است و اگر کنترلی منطقی روی آن صورت نگیرد این امکان وجود دارد که تئاتر از آن سوی پشت بام بیفتد و در واقع هنرمندان و خانواده هنر در مدیوم نمایشی از این اتفاق در آیندهای نه چندان دور لطمه ببینند.
به هر حال ساخت نمایشهای پرطمطراق با حضور بازیگران گران سینما با نگاهی بر کنسرت – تئاتر اگر چه میتواند یک اتفاق هنری محسوب شود اما حضور بیزینسمنها که تنها با نگاهی کاسبکارانه در این عرصه فعال هستند به یکباره رمق تئاتر را میکشد و دود آن به چشم افرادی میرود که شاید سالها با نداریهای این هنر مهم پیش رفته اند و در انتظار شکوفایی اتفاقات بهتر هستند.
گاهی دیده میشود که روح تئاتر و قداست نمایش تحت تأثیر بیزینسی قرار گرفته است که تنها نگاهی مادی بر آن حکم فرماست. بی شک پر شدن سالنهای تئاتر و حضور بازیگران نمایش در کنار بازیگران سینما موثر در ترغیب تماشاگر اتفاق بدی نیست اما مراقبت از جایگاه تئاتر نیز بسیار حیاتی است.
همزمان شدن اجرا در سالنهای کوچک تهران با نمایشهای غول پیکیر و متومل در پایتخت عملا دست مخاطب را در انتخاب باز میگذارد اما این انتخاب سلیقه نیست و ارتباط مستقیم با جیب تماشاگری دارد که مصمم است تئاتر دیدن را به سبد سرگرمی خانواده اضافه کند.
کاش تئاترهای گران با بلیطهای ارزان عرضه شود تا خانواده تئاتر بیزینس را در اولیت قرار ندهند.