برهانی مرند: زیست هنری نسل ما وامدار پدیده نمایش است

به گزارش سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ نادر برهانی مرند دبیر سی و هفتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر در آستانه برگزاری جشنواره سی و هفتم، پیامی را صادر کرد.

در متن پیام برهانی مرند چنین آمده است:

«این سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر است که از برابرمان می گذرد، حاصل چندین ماه و بلکه یک سال کار طاقت‌فرسا که شب و روز نمی شناسد. حالا این همه در برابر شماست. ما همگی بر صحنه زیر نور ایستاده‌ایم. قضاوت از آن شماست. اما تردید نکنید که از نهایت توانمان ذره‌ای فروگذار نکرده ایم.

بنا را بر این گذاشته‌ایم که میزبان جشنی باشیم در اندازه های تئاتر ایران‌، که باشکوه و بزرگ است، جشنی که همنوایی صداها باشد. برای نگه داشتن حریم این چند صدایی، کدام دلیل محکم‌تر از این که زیست هنری نسل ما وامدار این پدیده بزرگ فرهنگی است؟

ما به ذات جشن چند صدایی تئاتر هرگز شک نکرده‌ایم، چه آن زمانی که فروتنانه به استقبال تنوع رنگ‌ها و سلیقه‌ها رفتیم و چه آن هنگام که قانون‌مند در برابر نظرگاه داوران بخش‌های مختلف، سر خم کردیم. ما باور داریم هم‌آوایی و قاعده‌مندی، در ترکیب با احترام به اقسام اندیشه‌هاست که بالندگی را ضمانت می‌کند.

از اندیشه بزرگانی که آخرین دستاوردهای هنری‌شان را عرضه کردند تا نوپویی جوانترهای خلاقی که با امید و شوق فراوان به جشنواره پیوستند. اما رسم جشنواره این است که تنها و تنها بخشی از این کهکشان رنگین را بر صحنه‌های پایانی ببینیم! ما عمیقاً باور داریم جشنواره فقط آثاری نیست که بر صحنه پایانی آن دیده می‌شود، نه، جشنواره آن کل فراگیری است که از هم‌آوایی تمام آثار متقاضی تشکیل می شود، دست تک تک متقاضیان و راه‌یافتگان به مرحله نهایی را می‌فشاریم و به احترام‌شان بر پا می‌ایستیم.

فارغ از مسئولیتی که نویسنده این سطور برعهده دارد، به عنوان عضوی از خانواده معظم تئاتر، باور دارم که اکنون تئاتر ایرانی فارغ از تعارفات معمول، سرافراز و سربلند است و در چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی با ایده ها و اندیشه‌های درخشان خویش، چشم به قله ها دارد. فردای تئاتر ایرانی روشن‌تر از امروز خواهد بود. این امید مدیون درخشش ارواح بزرگی است که بر صحنه های تئاتر ایرانی از دیروزهای دور تا امروز و فرداها نفس می‌کشند.

این سی و هفتمین جشنواره تئاتر فجر است که از برابر ما خواهد گذشت. دست برنهادیم و به همیاری دامن زدیم تا جشنواره‌ای در خور را به تماشا بگذاریم، در تمام این سفر که گاه طاقت می‌فرسود، جز به وظیفه خویش به کاری نیندیشیدیم و ذره‌ای از ایمان خویش نکاستیم.  نقدهای مشفقانه را به گوش جان شنیدیم و آموختیم و عیوب خود را دیدیم و به قدر وسع و توان درصدد اصلاح بر آمدیم. حتی نامهربانی‌های برخی را هم که اندک بودند، به حساب برادری و خویشی فرهنگی به دل نگرفتیم. باور کنید فرصت کوتاه بود و سفر جانکاه، اما یگانه بود و هیچ کم نداشت.

بیایید در کنار هم به احترام تئاتر ایرانی بایستیم و با هزاران امید تازه چشم به راه سی و هشتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر باشیم.

«ما خود نمی‌رویم دوان از قفای کس/ آن می‌کشد که ما به کمند وی اندریم»