مراسم یادبود منیر شاهرودی فرمانفرمائیان در کنار آثارش برگزار شد

به گزارش سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛  در ابتدای این مراسم، دکتر مجید سرسنگی معاون فرهنگی و اجتماعی دانشگاه تهران، طی سخنانی ضمن ادای تسلیت به جامعه هنری کشور و حاضران در مراسم، گفت: به نمایندگی از دانشگاه تهران فقدان این هنرمند ارزشمند را تسلیت عرض می کنم. امروز قرار بود جناب آقای دکتر نیلی احمدآبادی رئیس محترم دانشگاه تهران، خودشان تشریف بیاورند و ابراز همدردی کنند، متاسفانه به دلیل سفری که به استان خوزستان برای بررسی مسائل سیلاب‌ها داشتند، این توفیق برای ایشان میسر نشد، لذا من وظیفه دارم سلام و تسلیت ایشان را خدمت شما اعلام کنم.

وی افزود: برای ما که مخصوصا در این یکی دو سال اخیر مرتبا با این هنرمند برجسته در ارتباط بودیم و این توفیق برای دانشگاه فراهم شد که موزه‌ای تحت عنوان نام این هنرمند در باغ موزه نگارستان افتتاح شود، این فقدان بسیار سنگین‌تر است. خود من در این دو سال هر وقت که خدمت این هنرمند برجسته می‌رسیدم و یا اگر ایشان به مناسبتی تشریف می‌آوردند، از مصاحبت با ایشان لذت می ‌بردم. به خاطر اینکه خانم فرمانفرمائیان غیر از اینکه یک هنرمند برجسته بود، یک انسان فرهیخته هم بود و به همین علت است که نام و یاد و خاطره ایشان در کنار آثار برجسته‌ای که خلق کرده تا سال‌های سال در این کشور و در دل ایرانیان باقی خواهد ماند.

معاون فرهنگی و اجتماعی دانشگاه تهران، ادامه داد: موزه منیر که به همت و بزرگواری خود ایشان در باغ موزه نگارستان افتتاح شد، امروز محل مراجعه بسیاری از عاشقان هنر ایرانی است و این عاملی است که نام و یاد این هنرمند همچنان در فضای هنری و فرهنگی کشور باقی بماند. ایشان عمر پر برکت و مبارکی داشت و تحسین‌برانگیز است که نه تنها در کشور بلکه در سطح جهانی نام هنر ایرانی را پرآوازه کرد. امیدوارم ما در دانشگاه تهران امانتدار خوبی برای آثار و یاد و خاطره این هنرمند برجسته باشیم.

در ادامه این مراسم، مهندس محمد بهشتی به سخنرانی پرداخت و گفت: درگذشت هنرمند یگانه، منیر شاهرودی فرمانفرمائیان را خدمت خانواده محترمشان، دوستان و دوستدارانشان تسلیت عرض می‌کنم. نزدیک به یک هفته قبل از درگذشت ایشان، توفیق دیدار داشتیم و مرحوم منیر می‌خندید و می‌گفت دارم می‌رم. طبیعتا ما جدی نگرفتیم اما ایشان آگاه بودند و از خیلی قبل‌تر مقدمات رفتن را فراهم کرده بودند.

وی افزود: برای چنین هنرمندی، فکر می‌کنم نزدیک به صد سال عمر، کم بود زیرا هر وقتی که من ایشان را دیدم اولا سرشار از انرژی و زندگی بود و ثانیا هزاران طرح و ایده برای اجرا کردن داشت. ایشان یکی از پرکارترین هنرمندانی بود که می‌شناسیم اما باز هم کلی کار نکرده داشت.

مهندس بهشتی ادامه داد: در بین هنرمندان ما منیر فرمانفرمائیان خیلی معادل ندارد، کسی که در جهان شناخته‌شده‌تر از سرزمین خودش باشد و تقریبا موزه معتبری در دنیا نیست که اثری از ایشان نداشته باشد اما سال‌های زیادی نیست که در داخل ایران جامعه هنر ایشان را شناخته و با تحیر هم شناخته است. موزه منیر یادگاری این هنرمند برای جامعه ایرانی است، این موزه حکم گلاب را دارد که ما عطر منیر، صداقت، لطف و صفا و شاعرانگی را از آن استشمام می‌کنیم.

در ادامه این مراسم، سید مجتبی حسینی معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، طی سخنانی گفت: خانم فرمانفرمائیان از دو جهت برای من اهمیت ویژه داشتند؛ گزاره اولی که در ذهن من می‌آید این است که ذوق خلول و طلب جاودانگی یکی از تمایزات انسانی است، هیچ آدمی بر پشت زمین نزیسته که میل به جاودانگی در جان او شعله‌ور نباشد حتی اگر به نام نیکی قناعت کند. بنابراین انسان‌ها در طلب نام نیک، یاد خوب و خوش و امتداد و استمرار حیات‌شان، کارهایی می‌کردند و دستاوردهایی داشتند که آن‌ها را بر زمین مستقر دارد، دست کم خاطره آن‌ها را در دل‌ها و جان‌های کسانی که پس از آن‌ها خواهند آمد، جاری و مستمر باشد.

وی افزود: هنر این پدیده جاودانه و جادویی یکی از رمزهای ماندگاری انسان است. خانم فرمانفرمائیان هنرمند یگانه و ستاره درخشانی بودند و با آثار نابی که ملهم از فهم، فکر،  فرهنگ و هویت او بود توانستد عیاری را به یادگار بگذارند و ممیزه‌هایی را در آثار خودشان درج کنند که این جاودانگی از دریچه آثار همیشه پابرجا خواهد بود.

معاون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در ادامه اظهار کرد: گزاره دومی که همیشه در یادکرد ایشان در ذهن من می‌آید، این است که من به سابقه خانوادگی کمی با سنت وقف آشنا بودم و بعد این توفیق را پیدا کردم که 110 ماه از عمرم را به اداره مجموعه موقوفات حاج حسین آقا ملک، سپری کنم. در آن 110 ماه به ذوق جان و از صمیم دل تجربه کردم که چطور وقف می‌تواند حیات کسی را چنان استمرار ببخشد که گویی او هر لحظه در کنار ما هست و عطر نفسش را لحظه به لحظه می‌توان استشمام کرد.

وی با اشاره به سنت مبارک وقف، گفت: زمانی که من منصوب شدم تقریبا چیزی حدود چهل سال از فوت مرحوم ملک گذشته بود اما آثار و یادگاران او که با سنت وقف جاودانه شده بود، حاج حسین آقا را روز به روز زنده‌تر می‌کرد؛ زیرا افراد بیشتری با موقوفات او آشنا می‌شدند و هر که با موقوفات او آشنا می‌شد درمی‌یافت که چقدر کار او بزرگ بود و چه میراث ارزشمندی را به یادگار گذاشته است.

سید مجتبی حسینی در پایان افزود: خانم فرمانفرمائیان نیز 51 اثر از آثارشان را وقف کردند آن هم وقف دانشگاه تهران که نهاد نام‌دار و نام‌آور و بلندآوازه‌ای است که دومین درخشش و تلالو این هنرمند هم روزگار ما در ذهن و ضمیر من است. فکر می‌کنم کسی که توانست چنین آثاری را بیافریند و بعد این آفرینش را در جامه فاخر و قبای بلند وقف برای روزگاران بعد از خودش به یادگار بگذارد، حتما انسان بزرگوار و کریم‌الاطبعی بوده است. از این روی بر من واجب بود که در این جمع حاضر باشم.

در ادامه، رز عیسی از شاخص‌ترین کارشناسان هنرهای تصویری خاورمیانه و از دوستان منیر فرمانفرمائیان به سخنرانی پرداخت و از اهمیت کارهای منیر و اهمیت موزه او در گوگنهایم و ایران گفت.

سپس دکتر فرمانفرمائیان به سخنرانی پرداخت و از طرف خانواده و فرزندان منیر فرمانفرمائیان از همه حضار قدردانی کرد.

در پایان این مراسم، فاطمه معتمدآریا بازیگر سرشناس، طی سخنانی گفت: در تمام این بیست و چند سالی که من با منیر فرمانفرمائیان آشنا بودم، هیچ‌وقت هیچ گله و شکایتی از چیزی نداشت و هیچ وقت لبخند از لبهایش نمی‌رفت. از مشخصه‌های بسیار مهمی که در وجودش بود، عشق به حیات و هستی و زندگی بود.

وی افزود: جالب بود که منیر جون برای هر چیزی حیات قائل بود برای یک شاخه گل، برای یک تکه از شیشه‌هایی که به هم وصل می‌کرد، برای عصای خودش که با آن با خشم حرف می‌زد و می‌گفت بی‌تربیت همین‌جا بنشین و تا من نشسته‌ام، تکان نخور. برای همه اشیا هویت قائل بود، شاید رمز حیات طولانی و لذت بخشی که منیر جون علی رغم همه سختی‌ها و نابسامانی‌هایی که در طی سال‌های زندگی برایش وجود داشت، همین عشق به حیات و زندگی بود و همین عشق باعث خلاقیت و پویایی او بود.

منیر شاهرودی فرمانفرمائیان، از هنرمندان جریان‌ساز هنر مدرن ایران متولد سال ۱۳۰۱ در قزوین بود که ۳۱ فروردین‌ماه در سن 97 سالگی در گذشت و در شهر زادگاهش به خاک سپرده شد. او از نام‌دارترین هنرمندان ایران در عرصه بین‌المللی است که آثارش در بیشتر موزه‌های معتبر جهانی حضور دارد.