به گزارش خبرگزاری برنا از قم، شهر قم از شامگاه دیشب تا کنون، در سوگ شهادت امام علی(ع)، غرق در عزاست و خیل عظیمی از عزاداران، عاشقان اهل بیت(ع)، مجاوران و زائران حرم حضرت معصومه(س) برای عرض تسلیت در حرم مطهر ایشان گرد هم آمدند و به عزاداری پرداختند.
در شب بیست و یکم ماه رمضان صدای سخنرانان و مداحان اهل بیت(ع) از حرم حضرت معصومه(س)، مسجد مقدس جمکران، مساجد، حسینیه ها و دیگر اماکن مقدس قم به گوش می رسید و سراسر استان را فضای اجابت دعا فرا گرفته بود.
حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(س) در دومین شب از لیالی قدر میعادگاه عاشقان حضرت دوست بود که دست های نیاز خود را به آسمان بلند نموده و نوای الهی الغوث الغوث خلصنا من النار یا رب را با دلی سوخته و اشکی روان زمزمه می کردند.
اینک حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(س) یکپارچه سیاهپوش است و صدای قرائت قرآن و نوحه سرایی مداحان اهل بیت از ماذنه های آن به گوش می رسد. هیات های عزاداری در این مکان مقدس همراه با زائران به سوگواری مشغول هستند.
سر در مساجد، تکایا، اماکن و مغازه های قم هم سیاهپوش شده است و ارادتمندان اهل بیت عصمت و طهارت بانصب پارچه نوشته هایی درخیابان ها و معابر سالروز شهادت حضرت علی(ع) را تسلیت گفته اند.
همچنین مراسم عزاداری پیشوای متقیان جهان امام علی(ع) در مسجد مقدس جمکران، دفاتر مراجع تقلید، دفتر رهبر معظم انقلاب در قم، بقاع متبرک امامزادگان و دیگر اماکن مذهبی شهر قم برگزار شد.
مسلمانان غیر ایرانی مقیم قم نیز با برگزاری آیین های سوگواری به شیوه سنتی عشق و علاقه خود را به پیشوای نخست شیعیان نشان دادند.
حضرت علی(ع) در روز 13 ماه رجب سال 30 عام الفیل در کعبه چشم به جهان گشود، پدر آن حضرت، ابوطالب فرزند عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف و مادرش فاطمه دختر اسد بن هاشم است.
نام ایشان علی، کنیه ابوتراب، ابوالائمه، ابوالحسن و لقب امیرالمومنین، یعسوب الدین، یعسوب المومنین، امام المتقین، سید الاوصیاء، اسدالله، مرتضی، حیدر، أَنزع، قضم، وصی و ولی است.
علی(ع) نخستین کسی است که به نبوت حضرت رسول(ص) ایمان آورد. ایشان همیشه همراه پیامبر (ص) بود و آن بزرگوار در تمام جنگ های زمان حضرت رسول (ص) غیر از جنگ تبوک، مشارکت داشت و بیشترین پیروزی ها به دست برومند و توانای آن حضرت نصیب اسلام و مسلمان شد.
آن حضرت در شب نوزدهم ماه رمضان سال چهلم هجری قمری در حالی که در مسجد کوفه و اقامه نماز صبح در سجده بود، ضربتی از سوی ابن ملجم مرادی بر فرق مبارکش وارد آمد که در این حال آن حضرت فرمود: «فزت و رب الکعبه، به خدای کعبه سوگند که رستگار شدم.»
سرانجام حضرت علی(ع) در 21 ماه رمضان سال چهلم هجری قمری به شهادت رسید و بارگاه ملکوتی آن امام همام در نجف اشرف میعادگاه عاشقان حق و حقیقت شد.