به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی برنا، امروزه معضل بیکاری یک مشکل جهانی است و اما همواره اوج این مشکل گریبان جوامع توسعه نیافته را بیشتر گرفته است . دراین میان بیکاری در شهرهای بزرگ با بیکاری افراد در شهرهای کوچک تفاوت های قابل توجه ای دارد و اما یکی از اساسی ترین مشکلاتی که وجود دارد بیکاری افراد تحصیلکرده در شهرهای کوچک است که تبعات فراوانی را در پی دارد و جوامع شهری کوچک را با چالش هایی روبرو کرده است.
در این راستا گفتگویی را دکتر شهلا کاظمی پور؛ جمعیت شناس و استاد دانشگاه داشتیم که در ادامه خواهید خواند:
کاظمی پور در رابطه با معضل بیکاری تحصیلکرده ها در شهرهای کوچک به برنا گفت : اگر به پیشینه این معضل نگاهی بیاندازیم به این موضع پی خواهیم برد که جامعه ما از نظر اقتصادی، جامعه ای وابسته به کشاورزی بوده است و عمده فعالیت مردم در این حوزه از اقتصاد بوده است، اما به مرور زمان در این رابطه با دو عامل محدود کننده زمین و آب مواجه شدیم.
وی ادامه داد: وقتی جمعیت افزایش می باید دیگر بخش کشاورزی نمی تواند به اندازه جمعیت توسعه یابد، به همین دلیل اشباع می شود و اگر صنعتی وجود داشته باشد افراد؛ بخصوص افراد تحصیلکرده جویای کار به تدریج به سمت صنعت گرایش پیدا می کنند که خود صنعت دو نوع از تولیدات را شامل می شود، بخش اول تولید در زمینه کشاورزی و دام پروری است و بخش دوم نیز شامل تولید در باقی صنایع می شود و در کنار این موضوع بخش خدماتی تشکیل می شود که وظیفه مبادله و حمل و نقل کالا را بر عهده می گیرد وقتی این بخش ها بسترسازی نشده باشند فرد جویای کار به بن بست یافتن شغل بر می خورد.
این جمعیت شناس ادامه داد: اگر وضع تولید و صنعت در شرایط مطلوبی باشد، وقتی کشاورزی اشباع می شود و جمعیت نیز افزایش یافته است، جمعیت مازاد روستایی در شهرهای کوچک به سمت مراکز صنعتی می روند وجذب آن جا می شوند و در نتیجه توسعه صنعتی روی می دهد و متعاقبا بخش خدمات رشد می کند، اما اگر در جامعه ای بخش صنعت نتواند رشد کند یا ایجاد نشود و خود را با اشباع بخش کشاورزی وفق دهد، سرریز جمعیت به سوی خدمات می روند اما چون خدمات در اختیار صنعت قرار ندارد و رشدی نیز نکرده است، به عنوان خدماتی کاذب که هیچ منفعتی برای جامعه ندارد تلقی می شود. از نمونه هایی مربوط به خدمات کاذب می توان به واسطه گری و دلالی اشاره کرد که متاسفانه هیچ نظارتی بر روی آن صورت نمی گیرد و مردم نیز از سر ناچاری و بیکاری به سمت آن گرایش پیدا کرده اند.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: متاسفانه در شهرهای کوچک حتی افراد ساکن نمی توانند به شغل های کاذب روی بیاورند چون خدمات کاذب نیز به واسطه کوچک بودن شهر و همچنین افزایش جمعیت نسبت به گذشته که کشاورزی اشباع شده بود، لبریز شده اند و نمی توانند راه حلی برای گذر از بحران بیکاری در شهرهای کوچک باشند.
کاظمی پور در ادامه در رابطه با راهکارهایی که در این زمینه وجود دارد نیز افزود: در این رابطه بهترین راهکار ایجاد صنایع و تولیدی ها هرچند کوچک در شهرهای نه چندان بزرگ است . همچنین اگر در این شهرها از نیروهای تحصیلکرده و جوان در ادارات و سازمان ها استفاده شود و از ورود و انتقال نیروهای غیر بومی جلوگیری شود، می توان به صورت نسبی، زمینه سازی های لازم برای اشتغال افراد میسر شود.
این استاد دانشگاه در پایان نیز درخصوص آسیب های ناشی از بیکاری ها که در شهرهای کوچک روی می دهد نیز گفت: اصلی ترین آسیب در این رابطه مهاجرت های بی رویه است که فرد به خیال ایجاد وضعیت بهتر برای زندگی و همچنین یافتن شغل راهی شهرهای بزرگتر می شود و پس از آن با اسکان در حواشی شهر در معرض باقی آسیب های اجتماعی نظیر تشدید فقر، اعتیاد و مواردی از این قبیل قرار می گیرد که تا سال ها تبعات ناشی از آن بر چهره جامعه باقی خواهد ماند، همچنین شهرهای بزرگ نیز با افزایش بی رویه جمعیت روبرو می شوند و اختلالاتی در ارائه خدماتی که به مردم داده می شود به وجود می آید.