جهانگیر کوثری تهیهکننده فیلم سینمایی «نرگس» در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری برنا درباره ساخت این فیلم گفت: واقعا انتخاب چنین موضوعی برای ساخت یک فیلم در آن مقطع تاریخی شاید غیرممکن به نظر میآمد. رفتن به طرف چنین درام اجتماعی با شخصیتهایی مثل آفاق، نرگس و عادل خیلی شجاعت میخواست.
وی ادامه داد: در قدم اول این فیلم ریسک سرمایهگذاری داشت زیرا مشخص نبود که بتواند پروانه نمایش بگیرد و اکران شود یا نه. همین اتفاق هم افتاد، وقتی که فیلم به جشنواره رفت و جوایز زیادی را کسب کرد و همه بازیگرانش هم کاندید بهترین بازیگر شدند، تغییراتی در مدیریت سینمایی پیش آمد که جلوی اکران آن را گرفتند. ما نتوانستیم این فیلم را اکران کنیم تا زمانی که رییس جمهور عوض شد و توانستیم در یک دوره آزادتری آن را روی پرده ببریم.
کوثری تاکید کرد: انتخاب چنین موضوعی در آن مقطع و از جانب خانم بنیاعتماد، قدری عجیب بود و من فکر میکردم که ما چطور میخواهیم این فیلم را بسازیم.
وی یادآور شد: در زمان ساخت هم از آنجا که یک فیلم شهری بود کار بسیار سختی داشتیم. مثلا در سکانس پایانی که فریماه فرجامی بازیگر نقش آفاق زیر تریلی میرود، میتوانست یک تراژدی واقعی اتفاق بیفتد و نزدیک بود آن تریلی واقعا فریماه فرجامی را زیر بگیرد، به گونهای که راننده تریلی فکر کرد به او برخورد کرده، اما در یک لحظه من با ضربه محکمی که به بازوی او زدم، داخل بلوار وسط اتوبان پرت شد. این یکی از خاطرات عجیب این فیلم بود.
تهیهکننده «نرگس» بیان کرد: به نظر من نقش آفاق یکی از جاودانهترین نقشهای زن در سینمای ما بود و اگر اغراق نباشد به گفته منتقدان این بهترین نقش تاریخی یک بازیگر در نقش یک زن بود. البته بازی عاطفه رضوی هم در فیلم «نرگس» برای آن شخصیت جذاب و زنده و فعالی که تلاش میکند کانون خانوادهاش را حفظ کند، فوقالعاده بود. همچنین ابوالفضل پورعرب که یک نقش بی نظیر و یک آنتاگونیست عالی بود که غیر از قیصر نمونهاش را در تاریخ سینما کمتر داشتهایم و پورعرب میتوانست با این نقش در سینمای ایران جاودانه شود، اما متاسفانه خودش نخواست و نتوانست آن مسیر را ادامه دهد.
وی در ادامه با اشاره به خاطرهای دیگر از فیلم «نرگس» گفت: در سکانس پایانی فیلم ما تمام اتوبان را آب دادیم. خانم بنیاعتماد برای آن سکانس بارندگی میخواست که وقتی فریماه فرجامی زیر تریلی میرود ابوالفضل پورعرب و عاطفه رضوی در میان آب بدوند، در حالی که اصلا آبی وجود نداشت و ما با تانکر تمام اتوبان و دیوارها و خانهها را خیس کردیم تا آن فضای بارانی را در بیاوریم.
این تهیهکننده سینما اظهار کرد: در آن زمان امکانات ما برای فیلمسازی صفر بود و تجهیزات بسیار کمی داشتیم و جالب است که بدانید این فیلم با 14 میلیون تومان ساخته شد. از دیگر شاهکارهای فیلم «نرگس» صدابرداری آقای آبنار، طراحی صحنه و لباس آقای اثباتی و فیلمبرداری آقای جعفریان بود که بعد از فیلم «نرگس» به تمام جشنوارههایی که مربوط به تکنیک فیلمبرداری بود دعوت میشد و به آنجا میرفت تا توضیح دهد که این فیلم را چگونه فیلمبرداری کرده است. ما «نرگس» را با نگاتیو فوجی گرفتیم، کیفیت نگاتیو فوجی طوری نبود که بتوان با این نورها فیلمبرداری کرد، اما جعفریان این کار را کرد، به گونهای که حتی کارخانه فوجی هم متحیر مانده بود.
وی در پایان بیان کرد: وقتی تاریخ شامل این گونه فیلمها میشود آدمها غالبا تغییراتی به ذهنشان میرسد و به این فکر میکنند که ای کاش به شکل دیگری کار را انجام داده بودند، اما «نرگس» از آن دسته فیلمهایی است که وقتی من بعد از تصحیح رنگ دوباره نسخه بازسازی شده آن را دیدم، هنوز هم برایم جذاب بود. «نرگس» از آن دسته فیلمهایی است که میتوان دوباره آن را دید.