سعید خانی، تهیهکننده سینما، در گفتوگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: فیلمهایی که در این چند روز گذشته نسخههای قاچاقش پیش از ارائه نسخه اصلی در فضای مجازی قرار گرفته دو مورد بسیار متفاوت هستند که قطعاً اهمیت دقت صاحبان فیلمها در حفظ آثارشان را نشان میدهد.
خانی خاطرنشان کرد: برخی مواقع صاحبان آثار بیدقتی کرده و به جای ارائه نسخه «DCP» نسخه «DVD» را به سینماها و جشنوارهها ارائه میدهند که کپیبرداری از این نسخهها بسیار راحت است. صاحبان آثار باید در شرایطی که امکان کپی کردن فیلمها وجود دارد و پیگیری حقوقشان امکانپذیر نیست از آثارشان مراقبت کرده و برای جلوگیری از پخش فیلمهایشان تمهیدات لازم را بیندیشند.
وی افزود: برخی مواقع مثل اتفاقی که برای «عصبانی نیستم» رخ داد، در نمایشهایی که فیلم در برخی محافل دارد افراد حاضر در آنجا اهمیت موضوع را درک نمیکنند و بدون توجه به حقوق صاحبان اثر، نسخه «DVD» فیلم را کپی کرده و به اطرافیانشان میدهند. صاحبان آثار اگر فیلمشان را در مکانهای مختلف نمایش میدهند باید به افراد حاضر در آنجا توضیحاتی بدهند که افراد با خطری که صاحب اثر را تهدید میکند آشنایی داشته باشند.
این تهیهکننده در ادامه گفت: یکی دیگر از مشکلات اصلی ما در پخش نسخههای قاچاق فیلمهایمان به بحث اکرانهای بینالمللی برمیگردد. فیلمها برای اکرانهای جهانی یا حضور در جشنوارههای خارجی در نسخههای مختلف میتوانند ارائه شوند اما معمولاً ما آثارمان را به دلیل برخی نقصها به صورت «DVD» به جشنوارهها ارائه میدهیم و این مسأله باعث شده تا امکان کپی کردن از فیلمها در آن سوی آبها بیشتر فراهم باشد و از آنجا که ما عضور قانون کپی رایت جهانی نیستم امکان پیگیری موضوع نیز برایمان وجود ندارد.
تهیهکننده فیلم سینمایی «من» اظهار داشت: موضوع کپی رایت یک بحث مهم است که متأسفانه در کشور ما چندان مورد توجه قرار نگرفته و مسئولان کشور اهمیت چندانی برای این مسأله قائل نشدهاند. عدم عضویت ما در سازمان کپی رایت جهانی باعث شده تا فیلمهای ما پس از پخش شدن در شبکه نمایش خانگی در همه شبکههای ماهوارهای پخش شوند. بعید میدانم ثبت آثار ایرانی در این سازمان به زودی امکانپذیر شود، پس ما برای مراقبت از سرمایهمان باید راههای پخش فیلمهایمان در فضای مجازی را از بین ببریم.
خانی در پایان درباره امکان پخش برخی فیلمهای سینمایی در فضای مجازی با هماهنگی صاحبان فیلم، گفت: بعید میدانم چنین موضوعی وجود داشته باشد. یک تهیهکننده در هر شرایطی حاضر نیست فیلمش به شکل قاچاق در بازار توزیع شود. برخی افراد این مسأله را مطرح میکنند که برخی فیلمها پس از اینکه مدتی از توقیفشان میگذرد با هماهنگی تهیهکنندهها وارد بازار قاچاق میشوند تا راه گرفتن مجوز نمایش آسانتر شود اما من چنین اتفاقی که بیشتر شبیه به خودزنی میدانم. وقتی یک فیلم در دسترس مردم قرار بگیرد آنقدر دیده میشود که کمتر کسی دیگر برای دیدن آن فیلم پول داده، بلیت میخرد و به سینما میرود.