محک نمایش ها از دیدگاه تماشاگران با برگزاری جشنواره تئاتر

به گزارش خبرگزاری برنا از قم، محمدرضا آزاد یکی از مدرسان و نمایشنامه نویسان قم است که به صورت آکادمیک با هنر تئاتر آشناست و در مقطع کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی در دانشکده هنرهای زیبا در تهران تحصیل کرده است، این هنرمند برجسته در نمایش های مرگ یزدگرد،خلوت خورشید، در انتهای فصل سرد، بانوی بی نشان، غریبه شام،فیروزه که میخواند،پایان روز دوم،شب مویه‌ها و... به ایفای نقش پرداخته و دستی در آتش آموزش نمایش نامه نویسی دارد که در حاشیه برگزاری بیست و یکمین جشنواره تئاتر استان قم با این هنرمند پیشکسوت به گفت و گو پرداختیم.

به عنوان یکی از پیشکسوتان نمایش قم چه نقشی در برگزاری این جشنواره داشتید و چه همکاری هایی دارید؟

من از هنرمندان تئاتر این شهر هستم و خودم را در مسیر تئاتر قم تصور می کنم پس هر کجا که احساس کنم می توانم کاری را انجام دهم در خدمت آن هستم لذا بیشترین نقش خودم را به عنوان یکی از همراهان جشنواره می دانم. اما به طور مشخص در زمینه بازخوانی متون با جشنواه همکاری داشته ام.

*سطح کیفی نمایش های بیست و یکمین جشنواره تئاتر قم را چگونه ارزیابی می کنید؟

ما یک توان یا قدرت بالقوه داریم و یک قدرت بالفعل؛ آنچه در این جشنواره به اجرا در آمده جلوه‌ای از تلاش جوانانی است که با وجود مشکلات زیاد در حال فعالیت هستند و چراغ تئاتر و جشنواره را روشن کرده‌اند و این یعنی بهترین‌ها در وضعیت کنونی؛ اما با شرایط مطلوب و آنچه ما به عنوان دورنما و برآمده از ظرفیت تئاتر از آن توقع داریم، فاصله داریم. در جشنواره امسال شاهد بعضی از کارهایی هستیم که رشد نسبی خوبی داشته اند باشیم و همین  موضوع نقطه امیدی برای سال‌های آینده را فراهم می کند.

*برگزاری جشنواره تئاتر استان قم را چگونه ارزیابی کرده و مهمترین اتفاق در برنامه های جشنواره امسال را چه می دانید؟

جشنواره اکنون تجربه جشنواره‌های پیشین را به همراه دارد و رئیس انجمن هنرهای نمایشی قم با توجه به تجربه برگزاری و حضور در جشنوارهای گذشته انسجام و روال خوبی را ایجاد کرده است. ما در جشنواره امسال شاهد فرایند گام به گام، تدریجی و با فاصله زمانی مناسب بودیم. تولید و اجرای عموم همه کارها در فرصت مناسب و برگزاری جلسات نقد یکی از ثمرات آن بود.ضمن اینکه مشارکت عمومی  و فرهنگ دیدن نمایش را در جامعه تقویت می کند می‌تواند زمینه محک خوردن و پخته شدن نمایش‌ها در مواجهه با تماشاگران و منتقدان را فراهم کند.در سال جاری ما شاهد بخش‌های جنبی مانند پوستر و عکس هم هستیم که می‌تواند به تخصصی شدن این بخش‌ها بیانجامد. قطعا حضور داوران بزرگوار که از اساتید این فن هستند و برگزاری کارگاه‌های آن ها هم می‌تواند به تقویت جشنواره کمک کند.

از دیگر نکاتی که قابل تامل بوده ولازم است در سال های دیگر بیش از پیش تقویت شود حضور و مشارکت بیشتر هنرمندان تئاتر و دیگر هنرها، هنرجویان هنرستان هنرهای زیبا و دیگر افراد، مسئولین و... در برگزاری جشنواره است که این ساختارمند شدن جشنواره و افراد می تواند به حرفه ای تر شدن آن کمک کند.

برای پویایی تئاتر استان ، چه مسئله ای در درجه اول اهمیت قرار دارد؟

در درجه اول فراهم آمدن این فکر در میان هنرمندان تئاتر است که دغدغه جدی و عاشقانه تئاتر و تعالی آن را داشته باشند. باید بدانند که تئاتر یک هنر بسیار مهم و علمی در جامعه است که می تواند در همه زمینه ها تاثیرات بسیار زیاد و عمیقی را به دنبال داشته باشد پس باید در شناخت تئاتر و انتخاب ،تولید و اجرای آثار کاملا حساب شده عمل کرد. تئاتر مظروف و منتقل کننده اندیشه های بزرگ است پس باید هنرمندان تئاتر در متن و اجرا صاحب اندیشه والا باشند. باید مسئولین باور داشته باشند که اتفاقات بزرگ جهان  همیشه با هنر تئاتر و سینما قرین بوده است پس برای راهبرد انقلاب اسلامی که یک فرهنگی دینی هست باید زیر ساخت‌های سخت افزاری مانند مکان تولید و اجرا و نرم افرازی که همان تقویت فکری و روانی و امنیت روحی هنرمندان است محیا شود.

جشنواره استانی تئاتر چقدر می‌تواند در ارتقای سطح توجه مردم به مقوله هنرنمایش موثر باشد؟

جشنواره‌ها در طول تاریخ جهان زمینه‌ساز اتفاقات بزرگ بوده‌اند. همانگونه که در یونان باستان رخ داده است. درخشان‌ترین فصل تئاتر دربرگزاری جشنواره ها را می‌توان ایجاد انگیزه برای تولید،ایجاد شور و اشتیاق برای رقابت و رشد دانست. همچنین ایجاد گفتمان اجتماعی برای معرفی و دیدن، ایجاد آیینی برای آیین تر شدن اجرا و دیده شدن تئاتر و در مجموع ایجاد فرصتی برای ارتباط و تعامل مسئولین و حضور آن ها در اختتامیه ها و ....نیز از دیگر مزایای برگزاری جشنواره تئاتر است.

شعار امسال جشنواره «جشنواره تئاتر استانی ، جشن امید به فردای روشن» است، چه نظری در این رابطه دارید؟

همیشه شعارها را دوست دارم بخصوص شعاری که امید و آینده را به همراه دارد.  اما تنها زمانی که شعار به حرکت تبدیل شود سودمندی خود را منتقل می کند پس منتظر آنچه هستم که امیدمان را به فردای روشن محقق کند و در آخرین روز جشنواره شاهد هنرمندان و هنر جویانی باشیم که برای جشنواره سال آینده نقشه ای کشیده، ایده در ذهن بپرورند، دوربین هایشان را آماده کنند که عکس های سال بعد از آن آنها باشد و یا مشتاقانه پوسترو اقلام تبلیغاتی را برای تئاتر تولید کنند  تا در جشنواره سال بعد باشند و یا مسئولینی را ببینم که برای کمک به جریان تئاتر قم و حضور اسم نامشان در جشنواره سال بعد رقابت کنند.

اگر صحبت خاصی باقی مانده بفرمایید؟

صحبت خاصی ندارم جز آرزوی موفقیت روز افزون برای تئاتر و هنرمندان شهرم که شاهد سالن های پر و مغزهای به تفکر وا داشته تماشاگران از تئاتر باشم. روزی که هر کوچه وخیابان یا هر مغازه که می روی حرف تئاتر و جریان سازی آن باشد.