سختی قضاوت نمی‌تواند جلوی شیرینی هدفم را بگیرد/ سعی کردم امیدی باشم برای جوانان و نونهالان خرمشهری

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا از خوزستان؛ خرمشهر شهری است که بارها خود را به ایران و جهان ثابت کرده است، چه در عرصه دلاوری و غیور مردانی که از این مرز و بوم دفاع کردند و چه در عرصه ورزش مهد شیر مردانی چون "مجید بشکار"، "عبدالرزاق خادم پیر" و دیگر فرزندان کم توقع و سخت کوشی مانند"عبدالنبی پورخلف" داور جوان خرمشهری که از سختی‌های این کار گذشت و به مدالی بر سینه خرمشهر قهرمان بدل شد.

پورخلف اهل خرمشهر و دارای سه فرزند دختر است که اکنون موفق به پاس کردن تست‌های فیفا شده و دو سال متوالی در رقابت‌های لیگ برتر فوتبال کشور نیز داوری می کند. او اخیرا داوری دربی دو تیم لیگ برتری ماشین سازی و تراکتورسازی تبریز و تراکتور سازی تبریز و پارس جنوبی جم را عهده دار بود.

گفت و گوی کوتاه پورخلف با برنا را در زیر می‌خوانید.

برنا: فعالیت‌های فوتبالی شما از چه زمانی آغاز شد؟

پور خلف: از تیم نوجوانان جم آبادان شروع کردم سپس کار خود را از سال ۸۰ با کلاس های داوری مقدماتی درجه ۳ زیر نظر استاد فیروز فر شروع کردم. سپس زیر نظر استاد زارعی کلاس های درجه ۲ و بعد از آن درجه ۱ و در سال ۹۰ موفق شدم زیر نظر استاد حسین عسکری کارت ملی داوری خود را بگیرم.

برنا: اولین تجربه داوری شما کجا و بین چه تیم هایی بود؟

پور خلف: اولین بار خیلی تصادفی داوری کردم در یکی از دیدارهای دوستانه شهرداری آبادان که داور چهارم نداشتند. به استاد فیروز فر نظری در خصوص آن رقابت دادم که استاد گفت حالا که نظر دادی برو داور چهارم امروز باش! پس از آن در کلاس های داوری استاد با هزینه ی شخصی خودم شروع به آموختن کردم.

برنا: چه دوره هایی را گذراندید؟

پورخلف: تا به امروز توانستم تست های سخت و فشرده ایوانف روسی و مدرس داوران جهان و عضو کمیته فیفا و مادنبا سنگالی مدرس و ممتحن آمادگی جسمانی فیفا را پاس کنم.

برنا: داوری دیدار دو تیم لیگ برتری تراکتور سازی و ماشین سازی تبریز چطور بود؟

پور خلف: به من گفتند نرو اما سختی قضاوت نمی تواند جلوی شیرینی هدفم را بگیرد. در این دیدار ۱۴ کیلومتر دویدم که داوری دقیق تری داشته باشم. در داوری گاهی اشتباهاتی جزیی پیش می آید که در کل جهان نیز وجود دارد. اما در کل عشق به کار باعث ادامه این راه می شود.

برنا: شما در خرمشهر هم قضاوت کردید، درسته؟

پورخلف: بله. من دو سال در زمین های خاکی خرمشهر داور چهارم بودم در گرمای طاقت فرسا با عشق و علاقه به کارم ادامه دادم.

برنا: در این مسیر حمایت هم شدید؟

پورخلف: (لبخندی می زند) بیشتر هزینه ی  سیستم های رادیویی، هزینه ی پرچم های داوری، کلاس ها و آزمون ها را خودم می پردازم چون هنوز هم به اسم خرمشهر تعصب دارم هر جا داوری می کنم، تاکید می کنم بعد از اسم خودم حتما نام خرمشهر گفته شود، هدفم این است که امیدی باشم برای جوانان و نونهالان خرمشهری و تنها انتظار من از مسوولین"محترم" حمایت است.

برنا: عدم حمایت ها از سوی مسوولین شما را بی انگیزه نکرد؟

پورخلف: بی مهری و عدم حمایت برخی مسوولین باعث سخت تر شدن شرایط می شود، اما از عشق و علاقه من به شغلم کم نمی کند بلکه مقاومت بیشتر را برایم به ارمغان می آورد.

برنا: از اینکه حمایت نشدید فکر مهاجرت به سرتان نزد؟ خیلی ها به تهران یا دیگر استان ها رفتند تا پیشرفت کنند!

پورخلف: راستش را بخواهید در حال حاضر دو استان از من درخواست کار کرده اند، اما به خاطر عشق به شهرم و دِینی که به خوزستان دارم، حاضر نشدم در جایی دیگر کار کنم.

برنا: خاطره ایی از دوران ورزشی و یا داوری خودتان دارید؟

پورخلف: دو خاطره شیرین و تلخ ام مربوط به یک تورنمت در یک زمان می شود. خاطره شیرین من بر می گردد به زمانی که برای داوری رقابت هایی به همدان رفته بودم، که شب قبل از دیدارها خواب مادرم را دیدم که نماز شکر می خواند و برایم دعا می کند در همین حال به من گفت؛ رقابت خوبی در پیش رو داری که به حمد الله در آن دیدارها ارزیابی خوبی از داوری ام شد و خودم هم از این بابت راضی بودم.

اما وقتی به خرمشهر برگشتم متوجه شدم در زمانی که داور رقابت های همدان بودم، مادرم به رحمت خدا رفته و شیرینی داوری خوب در آن دیدارها به کامم تلخ شد.

البته خاطرات دوران ورزشی بسیار اند؛ یکی دیگر از خاطرات تلخ دوران داوری ام هم اردیبهشت سال جاری رقم خورد که برای داوری دیدار دو تیم لیگ برتری تراکتور سازی تبریز و پارس جنوبی جم رفته بودم که از سر کار به من زنگ زدند و گفتند دیگر سر کار نیایم!!

برنا: به چه کاری مشغول بودید؟

پورخلف: امرار معاشم زندگی ام از راه کار در نمایندگی ایران خودرو خرمشهر  بود، در آنجا کارشناس بودم.

برنا: چه شد که از کار اخراج شدید؟

پور خلف: به من گفتند بین داوری و کار یکی را انتخاب کن، من هم برای به اینجا رسیدن زحمت فراوان کشیده بودم و عشق به داوری باعث شد داوری را انتخاب کنم.

برنا: صحبت پایانی شما را می شنویم.

پورخلف: از همه اساتیدی که به من آموختند تا من در این مسیر به درجاتی برسم، تشکر می کنم. از آقایان ممبینی، شکوری و طالقانی که  در این برهه ی سخت امکانات و مکان مناسبی برای ورزش تامین کردند و با وجود مشکلات عمده انصافا در کنار ما بودند، تشکر می کنم. همچنین از آقای قدرت اله طمیمیان معاون فرهنگی، اجتماعی و گردشگری سازمان منطقه آزاد اروند که کمک های معنوی را از ما دریغ نکردند نیز ممنونم. البته انتظار دارم که سازمان های مرتبط ما را مورد حمایت قرار دهند.