شهاب حسینی؛ قهرمانِ یکی از قصه های مسعود کیمیایی!

نشست اختصاصی برای شهاب حسینی بازیگر محبوب و محجوب سینمای ایران در پردیس سینمایی ملت و اظهارات این بازیگر بین المللی در خصوص مطالب مختلف، به خصوص انتقاد از کارگردان پیشکسوت سینما که او را سردمدار موج نو در سینما می دانند در دو روز پایانی جشنواره فیلم فجر سر و صدای بسیاری را به پا کرد و حتی به ادعای تهیه کننده فیلم «خون شد،» جواد نوروزبیگی صحبت های شهاب حسینی عاملی بود تا مسعود کیمیایی در نشست نقد و بررسی فیلمش در مقابل تماشاگران حضور پیدا نکند.

اینکه شهاب حسینی با چه هدف و معیاری سینمای کیمیایی را به چالش کشید و اینکه در میان صحبت های او اتفاقا به نوعی همبستگی و همراهی ملی محسوس است از یک سو اما بی تردید شهاب حسینی با شناختی که سینمای ایران از او دارد به دنبال حاشیه نه برای خودش و نه برای سینمای ایران است. پس باید بگوییم اظهارات این بازیگر پرطرفدار در خصوص کیفیت کار مسعود کیمیایی قطعا مورد تایید این شکل از خانواده سینما نیست چراکه حتما در کارنامه این بازیگر صاحب سیمرغ هم آثار متوسط و ضعیف دیده می شود اما اینکه باید از فرصت صحبت کردن در فستیوالی چون جشنواره فیلم فجر استفاده کرد و با کنار رفتن و تحریم بیشتر آب به آسیاب دوست نماها می ریزیم، منطقی است که می توان در صحبت های شهاب حسینی روی آن تامل بیشتری داشت.

اینکه حسینی با بهانه اکران فیلم «شین» خارج از مسابقه درخواست یک نشست مطبوعاتی داشته باشد و از این طریق حرف هایی را به نفع یا ضرر سینما یا جشنواره بگوید قطعا با یک تحلیل دوخطی همراه است که تمام کسانی که او را می شناسند می دانند امروز او برای قهرمان سینمای کیمیایی یعنی بهروز وثوقی آستین بالا زده است و درواقع دغدغه های شخصی اش  او را به این چلنچ دعوت نکرده است.

درحقیقت شهاب حسینی می توانست از خیر این نشست و آن سبک کلام بگذرد و مراقب محبوبیت همیشگی اش درمیان خانواده سینما باشد اما او از کوره در رفت و حرف هایی را بر زبان آورد که شاید به مزاق برخی خوش نیامد و در برخی لحظات احترام به هنر پیشکسوت در آن ذلیل شد.

به هرحال سینمای کیمیایی طرفداران خودش را دارد و اتفاقا فیلم «خون شد» با بازی سعید آقاخانی نسبت به خیلی از ساخته های استاد، طرفدارانش را که مختص او سینما را دوست دارند، راضی کرد.

اگر کمی از زاویه و نگاه داوری مان فاصله بگیریم و به منطق قهرمان سازی در آثار دراماتیک مسعود کیمیایی نگاهی مردمی تر، انسانی تر با جهان بینی ظلم ستیزی داشته باشیم به این ننتیجه می رسیم که به پا خواستن شهاب سینمای ایران هم به نوعی آشوبی است که در روح و روان قهرمانان فیلم های کیمیایی دیده می شود.

درواقع می توان با احترام به کنار رفتن مسعود کیمیایی از جشنواره فیلم فجر(که تنها در بخش کارگردانی و نویسندگی فیلم بود) شهاب حسینی را هم در قواره های یک قهرمان با دغدغه های مردمی که معتقد است ما خودمان باید برای درد خودمان چاره ای بیاندیشیم، نگاه کرد.

با این تفاسیر باید گفت اتفاقا جای شهاب حسینی درمیان یکی از قصه های مسعود کیمیایی خالی است و به جای مته به خشخاش گذاشتن در این فقره بهتر است با نگاهی منطقی تر به دنبال این باشیم که این دو هنرمند نه تنها از هم فاصله نگیرند که در یک همکاری مشترک پاسخگوی تفکرات ذهنی مشترک در یک هدف مشترک باشند.

قطعا جای شهاب حسینی به عنوان یک بازیگر دوست داشتنی در نقش یکی از قهرمانان فیلم های کیمیایی خالی است.