ساعت های تمرین، بهترین لحظات زندگی من هستند

به گزارش خبرگزاری برنا استان البرز؛ البرز همواره سهمی قابل توجه و اثرگذار در افتخارات ورزش کشور داشته و در بخش پارالمپیک این افتخارآفرینی دارای عیاری بالاتر بوده است.

در این میان الناز دارابیان با کسب مدال خوش رنگ طلا در بازی های آسیایی جاکارتا نوید ظهور ستاره ای جدید در ورزش ایران داد.

او امروز یکی از چهره های پرامید کشورمان در میادین بزرگ ورزشی محسوب می شود.

این بانوی البرزی در کنار موفقیت های ورزشی اما به واسطه حجاب نیز نگاه های بسیاری را به سوی خویش معطوف کرده است و توانسته با موفقیت هایش پیام روشنی از حضور زنان محجبه مسلمان را در عرصه میادین مختلف ورزشی به دنیا مخابره کند.

خبرنگار برنا با این بانوی افتخارآفرین البرزی مصاحبه ای ترتیب داده است که در ادامه می خوانیم:

* لطفا بیوگرافی کامل خود را بیان کنید.

هو القادر

بنده الناز دارابیان اقدس متولد سال62 هستم که از بدو تولد به دلیل خطای پزشکی در حین بارداری و تجویز داروی ممنوعه برای مادرم، دچار معلولیت شدید جسمی و حرکتی شدم.

برای آرامش و امنیت روانی و اجتماعی ام در کودکی به همراه خانواده ام به کرج مهاجرت کردم. دوران تحصیلی را با حمایت‌های همه جانبه خانواده عزیزم سپری کردم و تا مقطع کارشناسی ارشد تمام موانع موجود اعم از رفت و آمد، عدم مناسب سازی،  رفتارهای ناشی از عدم آگاهی افراد جامعه را با حضور  و حمایت های غیر مستقیم خانواده پشت سر گذاشتم؛ چرا که اصلی ترین خواسته مادرم در درجه اول و بعد خانواده مهربانم، استقلال فردی و شخصیتی من بود.

در دوران دانشجویی کارهای زیادی را آموزش دیدم و امتحان کردم؛ کارهای هنری همچون بافت تابلو فرش، گلیم بافی، ویراستاری، انجام پروژه های فرهنگی مذهبی و ... که هر کار، دریچه تازه ای از زندگی را به روی من گشودند؛ اما اقناع نشدم تا اینکه با پیگیری خودم با ورزش معلولین آشنا شدم و این، بهترین چیزی بود که پیدا کرده بودم؛ ساعت‌های تمرینم بهترین لحظات زندگی من بودند و هنوز هم هستند.

* مهمترین عناوین کسب شده خود را بیان کنید و بفرمایید که از کسب کدام یک بیشتر لذت بردید.

با فاصله کوتاهی توانستم وارد مسابقات  قهرمانی کشوری شوم و مدال‌های متعددی در سال‌های مختلف در مسابقات قهرمانی کشور کسب کنم.

بهترین و بزرگترین عنوانی که موفق به کسب آن شدم، قهرمانی مسابقات پاراآسیایی جاکارتا در سال2018 و مدال طلا و ثبت رکورد جدید به نام ایران بود. لحظه برافراشته شدن پرچم زیبای کشورم بهترین لحظه عمرم بود.

* آیا به نظر شما سال 98 سال موفقی برای ورزش کشور بود؟

  تمامی ورزشکاران منتخب در حال آمادگی و تمرین برای حضور در المپیک و پاراالمپیک توکیو 2020 هستند و در مسابقات انتخابی شرکت می‌کنند و در اکثر رشته های ورزشی ایران دارای درجه حائز اهمیتی بوده و موفق به کسب ورودی در حضور المپیک و پاراالمپیک شده اند.

*  مهمترین چالش پیش روی ورزش ایران را چه میدانید و راهکاری برای حل آن پیشنهاد کنید.

جدید ترین چالشی که نه تنها ایران، بلکه کشورهای متعددی را درگیر خود کرده است، تولد ویروس کروناست که به طور فراگیری در تمام سطوح مختلف زندگی افراد اثر گذاشته است و باید با درایت و مدیریت مسئولین و مردم از بین برود و زندگی به روال عادی آن برگردد.

* حمایت ها از شما در استان چگونه بوده و آیا مورد توجه مسوولان استان هستید یا خیر؟

من به عنوان تنها بانوی مدال آور دارای معلولیت استان البرز که با عنایت خدا و همراهی خانواده و مربی خوبم خانم دکتر الهه شیعه  توانستم قهرمان آسیا شوم؛ اما این انتظار می‌رود که حمایت‌های بیشتری انجام شود و امکانات تمرینی بهتری در نظر گرفته شود تا دغدغه تمرین، مکان و زمان تمرین  برای ورزشکار وجود نداشته باشد. البته از هیئت ورزشی جانبازان ومعلولین استان و اداره کل ورزش برای امکانات موجود تشکر و قدردانی می کنم.

* دیدگاه شما در خصوص مهاجرت مدال آوران چیست و مهمترین دلیل این اتفاق را چه می دانید؟

بنده خودم را در جایگاهی نمی بینم که نسبت به دیگران قضاوت کنم. هر فردی مسئول تصمیات زندگی خود است. من با تمام وجود مشکلات و کمبود امکانات ورزشی کشور و سختی راه قهرمانی را درک می کنم؛ اما بارها به دنیا ثابت شده است که ایران و ایرانی با کمترین امکانات در صحنه های ورزشی، علمی، آموزشی خوش درخشیده اند و نوابغ علمی و ورزشی ایران، برهان روشن این ادعای من هستند.

جناب آقای سیامند رحمان تبدیل به اسطوره جهانی شده اند و ضایعه درگذشت ایشان در کل جهان اثر گذاشته است. فردی دارای معلولیت در شهری کوچک توانست تا ابد به اسطوره جهان تبدیل شود؛ بهشت برین منزل ابدیش باد...

* در حال حاضر مشغول چه کاری هستید و برای سال آینده چه برنامه ای دارید؟

تمرین و تمرین و تمرین برای رسیدن به هدف.

* این روزها بیشتر به چه چیزی فکر می کنید؟

به اتفاقاتی که کل جهان را در برگرفته است و آینده نامعلومی که در انتظار بزرگترین اتفاق ورزشی در سال2020 است. خدا هست و خدا هست و خدا هست و انسان، هرچقدر هم توانمند باشد، در برابر قدرت خداوند متعال جز سر تسلیم فرود آوردن، چاره دیگری ندارد.

* برای مخاطبان ما خاطره ای ماندگار از عید نوروز تعریف کنید.

لحظه تحویل سال 1397 در حرم مطهر امام رضا علیه السلام بهترین نوروز عمرم بود؛ حس خیلی خوب، انرژی مطلق و آرامش محض آن لحظه برایم بسیار ناب و شیرین بود.

* حرف آخر؟؟

از تمامی کسانی که برای من زحمت کشیده اند: خانواده ام، مربیانم، دوستانم و مسئولین ممنونم و امیدوارم که خدای متعال بهترینها را نصیب آنها گرداند.

مادر و پدرم را  با تمام وجودم عاشقانه دوست دارم.

امیدوارم سال جدید بتوانیم در کنار همدیگر زندگی را قدر بدانیم و جز نیک برای هم نخواهیم.