مشکل زانو نبود خداحافظی نمی‌کردم/ بهترین عیدی را از خدا گرفتم/ وزنه‌برداری درحال پوست‌اندازی است/ المپیک ریو بزرگترین حسرت زندگی‌ام شد

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، بهداد سلیمی، قهرمان وزنه برداری ایران در المپیک 2012 لندن، در واپسین روزهای سال 98حرف‌های خواندنی در مورد تصمیمش برای خداحافظی از دنیای ورزش حرفه‌ای و وضعیت حال حاضر این رشته در آستانه حضور در المپیک 2020 توکیو با خبرنگار برنا انجام داده پکه در ادامه آن را می‌خوانید:

سال 98 برای شما چگونه سپری شد؟

سال 98 سال خوبی بود هم برای من و هم برای مردم، البته اتفاقات تلخ و شیرین زیادی هم داشت.

امسال سال جدیدی برای بهداد سلیمی است که مربی شدید. در مقام مقایسه زمانی که ورزش می‌کردید جذاب‌تر بود یا الان که وارد این فاز جدید شده‌اید؟

قطعا ورزش یک دنیایی است که خیلی قابل مقایسه نیست و برای هر کسی خیلی جذاب تر است و خداحافظی کردن خیلی سخت است و می‌بینید که بعضی از ورزشکاران اگر دیر خداحافظی می‌کنند به این دلیل است که دنیای ورزش دنیای بسیار جذاب و زیبایی است و تجربیاتی آدم به دست می‌آورد که هیچ جای دیگری نمی‌تواند واقعا تجربیات را به دست بیاورد. بحث مربیگری هم خیلی قشنگ و زیباست و اتفاقات خوبی می‌تواند در آن بیفتد و هر دوی این‌ها جذابیت خاص خودشان را دارند ولی ورزش چیز دیگری است.

پشیمان نشدید از اینکه در این مقطع خداحافظی کردید؟

 بحث پشیمانی نیست خیلی دوست داشتم که بتوانم بیشتر ورزش کنم و بیشتر بتوانم مدال بگیرم ولی دیگر واقعا زانو به من اجازه نداد و توصیه پزشکان هم بود که نباید بیشتر فشار بیاورم.

اوقات فراغت خود را چگونه سپری می‌کنید؟

الان که ورزش حرفه‌ای نمی‌کنم بیشتر می‌توانم در خدمت خانواده باشم و برای‌شان وقت بگذارم و کارهایی که دوست دارم را بیشتر می‌توانم انجام دهم و به مسافرت بروم. کارهای شخصی خودم را بیشتر می‌توانم انجام دهم.

اهل کتاب خواندن هستنید؟

کم و بیش، خیلی متأسفانه نه. هم بحث مربیگری و هم بحث مسئولیتی که در کمیته ملی المپیک دارم خیلی وقتی برایم نمی‌گذارد ولی سعی می‌کنم که کتاب بخوانم. خیلی وقت نمی‌کنم که بخواهم فیلم ببینم و کتاب بخوانم. این یکی از نقاط ضعفم است که امیدوارم سال جدید بتوانم برطرف کنم.

وضعیت وزنه برداری ایران را در زمانی که ورزشکار بودید با الان که مربیگری می‌کنید چطور مقایسه می‌کنید؟

وزنه برداری ما الان در حال یک پوست‌اندازی و تغییر نسل است و اینکه این روزها خیلی حال خوبی ندارد، به خاطر این بوده که ما یک نسلی بودیم که از سال 2010 از من و کیانوش رستمی مدال آوری شروع شد و در طول این نسل غیر از من، سهراب مرادی، سجاد انوشیروانی، سعید محمد پور و نواب نصیرشلال بودند. این نسل آمده و رفته و برای اینکه یک نسل جایگزین ما بشود، چند سالی زمان می‌برد مثل نسل قبل از ما که آخرین مدال را حسین رضازاده سال 2006 گرفته بود و از آن نسل طلایی سیدنی و بعد از  آن ما از سال 2010 شروع به مدال آوری کردیم یعنی 4 سال وزنه برداری ما اوضاع خوبی نداشت الان هم فکر می‌کنم که به آن دوره داریم نزدیک می‌شویم و چند سالی است که یک مقداری شاید وزنه برداری ما افت کند ولی همیشه ما پشتوانه و استعدادهای خوبی در وزنه برداری داشتیم که انشالله بتوانند زودتر این جای خالی را پر کنند.

اگر وزنه بردار نمی‌شدید سراغ چه رشته‌ای می‌رفتید؟

خیلی به آن فکر نکردم و تمام تمرکزم را روی وزنه‌برداری گذاشته بودم ولی رشته‌ای که خیلی علاقه دارم بسکتبال است و شاید می‌توانستم در بسکتبال هم موفق باشم.

بزرگترین حسرت زندگی شما؟

در بحث ورزشی المپیک ریو است و مدالی که از من گرفته شد واقعا یکی از بزرگترین حسرت‌های زندگی‌ام بود. المپیک 2020 خیلی سخت است نه تنها برای ورزش وزنه برداری بلکه برای کل کاروان فکر می‌کنم المپیک سختی باشد و در مورد وزنه برداری ما یک مقداری مورد کم لطفی و بی مهری قرار گرفتیم به خاطر آزمایش‌های دوپینگی که از سال 2008 گریبانگیر تیم ملی ما بود سال 2020 ما را محروم کردند و سهمیه کامل نتوانستیم بگیریم و برای این دو سهمیه که داریم دچار مشکل هستیم و هنوز نفر قطعی نداریم که حضورش در المپیک مسجل باشد. اگر هم داریم شانس مدالش خیلی کم است ولی اگر بتوانیم از بین کیانوش رستمی و سهراب مرادی یکی از دو عزیز بتوانند سهمیه کسب کنند فکر می‌کنم شانس مدال در دسته 96 داشته باشیم و در دسته 109 کیلو +109 کارمان خیلی سخت است.

چند درصد شانس برای کسب سهمیه کیانوش قائل هستید؟

کسب سهمیه و موفقیت در المپیک دو مقوله جدا است من به نظرم شانس کیانوش برای کسب سهمیه یک مقدار پایین است ولی اگر بتوانند سهمیه کسب کنند شانس آنها برای مدال بالا است.

خیلی‌ها اعتقاد دارند که شاید یک غرور کاذب باعث شد که کیانوش مسیرش جدا شود از موفقیتی که در 2016 به دست آورد.

هر ورزشکاری در طول مسیر زندگی و ورزشی اش ممکن است که یک تصمیم اشتباه بگیرد و یکسری مشاوره های غلطی به  آن داده شود در مورد کیانوش هم این اتفاقی بود که قبل از المپیک ریو تصمیم گرفت این کار را بکند و حمایت فدراسیون و وزارت ورزش وقت هم همراهش بود به نظرم از همان زمان اگر جلوی این کار گرفته می‌شد الان حواشی خیلی کمتر بود و در هر صورت کیانوش مهره بسیار ارزشمندی برای کشور است.  مدال های زیادی را کسب کرده الان هم فکر می کنم تا حدودی زیادی پی به این برده که شاید تصمیماتی که در گذشته گرفته یک مقداری عجولانه بوده و مشاوره های غلط گرفته و الان خداروشکر دارد راه خوبی را سپری می کند و امیدوارم که اتفاقات خوبی برایش بیفتد.

بهترین دعای برای مردم ایران در سال جدید

الان همه جا بحث سلامتی است و به نظرم بهترین دعایی که یک آدم می‌تواند برای هموطنانش داشته باشد سلامتی تمام مردم ایران و دوری از تمام مشکلات و رفع بلاها و مشکلات است.

بهترین عیدی که گرفتید؟

بهترین عیدی را از خدا گرفتم و روز اول فروردین بوده که دخترم به دنیا آمده و عیدی قشنگی بود و هنوز هم بهترین عیدی است. عیدی که دیگر نمی گیرم چون سن ما بالا رفته است هر چند که عیدی گرفتن خیلی لذت بخش است. ولی شرایط به گونه‌ای است که الان باید عیدی بدهیم. امیدوارم سال 99 سال خوبی برای مردم و کشور باشد و برای ورزش هم اتفاقات خیلی خوبی بیفتد.