نمی‌دانم تصورتان از حرف‌های من چه خواهد بود

به گزارش سرویس فرهنگ  هنر خبرگزاری برنا، در ادامه این یادداشت آمده است: احساس من در مورد دوستانی که مخالف این جریان هستند، این هست که نمیدانم تصورشان از این بیماری خطرناکی که تمام دنیا را درگیر کرده چیست. آیا خوش‌بین هستند که نهایتاً تا چندماه دیگر این مشکل رفع خواهد شد و درِ سالن‌های تئاترشهر و ایرانشهر به روی خود و تماشاگران منتظر باز می‌شود و نمایش‌ها با کمی تأخیر اجرا خواهد رفت و در نهایت زندگی به روال قبل باز خواهد گشت؟

نمی‌دانم تصورتان از حرف‌های من چه خواهد بود؛ اینکه متوهم هستم یا خیلی این بیماری را جدی گرفتم. البته با تصمیم گیری‌هایی که تا به حال صورت گرفته، احتمال باز شدن تئاترها و سینماها در دوماه آینده خیلی زیاد هست. ولی بگذارید بگویم که شما نمایش‌هایتان را اجرا خواهید برد، احتمالاً یک عده تماشاگر به تماشای شما خواهند نشست، ولی شما خیلی زود به این نتیجه خواهید رسید که چه اقدام خطرناکی انجام داده‌اید و درِ تئاترها و سینماها را خودتان خواهید بست. این خود شما هستید که خیلی زود معترض به همین اقدام خواهید شد و خیلی دیر نیست که هم نظر خواهید بود، همانطور که تعریف خیلی چیزها در طی دوران، متفاوت و بعضاً وسیع‌تر شد، تعریف تئاتر و سینما هم می‌تواند در طی دوران، بسته به شرایط و اتفاق‌هایی که با آن روبرو هستیم و خواهیم بود تغییر کند. این بیماری در کمترین زمان، یک سال آینده با ما خواهد بود. بعضی‌ها در خانه می‌نشینند و منتظر خواهند ماند، بعضی‌ها توان انتظار نخواهند داشت و نیاز دارند اتفاقی خلق کنند. چه موفق باشد و یا ناموفق.

اگر به شما بگویند این بیماری تا یک سال با ما خواهد بود کما اینکه گفته شده، آیا شما می‌توانید خودتان را تا یک سال درون خانه و بدون هیچ فعالیتی تصور کنید؟ این صحبت‌های در درجه اول، یک "طراح حرکت" است و بعد یک کارگردان تئاتر. من ایرادی به آنلاین شدن تئاتر و سینما و یا مقوله حرکت نمی‌بینم. زیرا تصور می‌کنم که اگر تماس و ارتباط از نزدیک تا مدتها از ما گرفته می‌شود، می‌توانیم به دنبال راه متفاوت دیگر برای ارتباط باشیم. مخصوصاً که به جریان درآمدن فعالیت‌های دوباره ما به دلیل شکل ارتباط و خطر ریسک بالای آن نیاز به مدت زمان بیشتری برای بازگشت به دنیای واقعی خواهد داشت و هیچ کدام از ما از تئاتر در فضای حقیقی و واقعی بدمان نمی‌آید. ولی فراموش نکنیم محدودیت جزو انکارناپذیری از زندگی همه ماست و هر کدام "به شکلی متفاوت" با آن برخورد می‌کنیم و بعضی از ما هم آن را کامل قبول می‌کنیم.